Τέτοιο κρύο χρόνια είχα να νιώσω στην Ελλάδα.
Διαπερνά και τα πιο χοντρά σου ρούχα, μπαίνει στο δέρμα και τα πνευμόνια σου και τα παγώνει όλα. Πώς να μη σε ρίξει στο κρεβάτι η ρίγη, πώς να μην πονάνε τα κοκαλάκια σου, πώς να μην πεις τη μάνα, μανούλα;
Στην περίπτωση μου δεν αρρώστησα απλώς από το κρύο, όμως, αλλά και από το ατέρμονο τρέξιμο.
Καθόλου ασυνήθιστο. Έξι μέρες στα χιόνια, τα βουνά και τις ραχούλες, ανέβα, κατέβα, μπες, βγάλε σκουφιά, βγες, βάλε σκουφιά, να οι καφέδες, να τα φαγητά και δώσ’ του κι αλλού για γλυκό, 25 βαθμοί μέσα, -8 έξω.
Επιστροφή στη πατρίδα και οι συνθήκες παρόμοιες. Υγρασία 85% και ψοφόκρυο, ξύπνημα αργά, βουρ έξω για καφέ, φίλοι, μαγαζιά, φαγητά, πάλι καφές, φιλικό σπίτι, μπαράκι, κλαμπάκι, γκομενικό σπίτι μια-δύο μέρες φτου και πάλι από την αρχή.
Με μια τσάντα στο πορτ-μπαγκάζ, μια τα καθαρά και μια τα λερωμένα τα άπλυτα.
Πόσο ν’αντέξει ένα κορμί; Πόσα χιλιόμετρα να κάνει και πόσες πόρτες να διαβεί; Σας διαβεβαιώ ότι γίνεται, απλώς την ενδέκατη μέρα μπορεί και να καταρρεύσεις.
Το σώμα, όμως, λέει ότι δεν λέει το στόμα. Και σήμερα το τριανταεννιάρι στο θερμόμετρο βγάζει και ένα φατσάκι που γελάει κοροϊδευτικά λέγοντας «πώς θα τη βγάλεις τώρα στο σπίτι άρρωστη»;
Κάτσε στον καναπέ με την κουβέρτα και τον πυρετό σου τώρα και σκέψου τι μπορείς να κάνεις όλες αυτές τις ατέλειωτες ώρες. Και σκέφτηκα.
Το νούμερο ένα που πρέπει να κάνουμε στην περίπτωση αυτή δεν είναι άλλο από το να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να γίνουμε καλύτερα το συντομότερο.
Δεδομένα, αλλά θα τα πω.
Πίνουμε πολλά υγρά, παίρνομε βιταμίνες απο τις τροφές και από συμπληρώματα κατά προτίμηση βιταμίνη c, αν χρειαστεί παίρνουμε και αντιπυρετικά, τρώμε σούπες (κατά προτίμηση κοτόσουπα με λαχανικά είναι θαυματουργή).
Το αλατόνερο είναι πολύ καλό για το ξεμπούκωμα της μύτης, ενώ για το λαιμό μπορούμε να φάμε λίγο αγνό μέλι το οποίο δρα αντισηπτικά.
Ας εφαρμόσουμε και όσα γιατροσόφια μας αρέσουν με ξύδια, λεμόνια, βεντούζες, άλλωστε κανένα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Σίγουρα ρόλο θα παίξει η ξεκούραση, αλλά και μια καλή ψυχολογία. Αν χρειαστεί κάνουμε και μια επίσκεψη στον γιατρό.
Πέραν λοιπόν όσων όλοι γνωρίζουμε πάνω κάτω, πολύ βασικό είναι να μην απομονωθούμε εντελώς. Και ο πυρετός θέλει την παρέα του. Να κρατάμε επικοινωνία με τους δικούς μας ανθρώπους, είτε στο τηλέφωνο είτε κι απο κοντά.
Έστω και για λίγο, κουκουλωνόμαστε, αερίζουμε καλά το χώρο, φοράμε και μια μασκούλα στη τελική και καθόμαστε όλοι μαζί μακρυά μεν, αλλά αγαπημένοι δε. Λίγη κουβέντα, κανένα επιτραπέζιο, καμιά ταινία και του πυρετού η ώρα περνάει ευχάριστα.
Δηλαδή η μάνα σου γιατί δεν κολλάει ποτέ; Εντάξει, αυτό ίσως είναι για τους πιο τολμηρούς, για τους άλλους απλώς χρησιμοποιείστε το τηλέφωνο και τα μέσα δικτύωσης.
Γιατί να το περνάτε μόνοι; Όταν αρρωσταίνουμε είναι μια πολύ ωραία ευκαιρία να μας φροντίσουν.
Κυρίως αν συνήθως έχετε το ρόλο εκείνου που φροντίζει τους άλλους. Χαλαρώστε και αφεθείτε στη φροντίδα και την αγάπη των άλλων, το δικαιούστε και το χρειάζεστε πολύ. Ίσως είναι και μια ευκαιρία για να διαπιστώσετε και ποιος σας σκέφτεται λίγο περισσότερο.
Το σώμα και κατά προέκταση το πνεύμα έχει ανάγκη απο πολύ ξεκούραση μιας που η άμυνα του οργανισμού είναι πεσμένη, γι’αυτό αν νυστάζετε απλά κοιμηθείτε.
Ό,τι ώρα κι αν είναι απλώς κλείστε τα μάτια και αφεθείτε. Δε θα γκρεμιστεί ο κόσμος αν δεν δουλέψετε μια και δυο μέρες πίστεψε με.
Όσο για τις ώρες που δεν κοιμάστε ή που δεν έχετε συντροφιά, αν έχετε ίντερνετ, καλώς ήρθατε στον όμορφο κόσμο του pillowfights.gr κι αφού θα δε θα μπορείτε να ξεκολλήσετε, μπορείτε να κάνετε ένα διάλειμμα και να επισκεφθείτε διαδικτυακά το Λούβρο ή και τις Βερσαλίες.
Δείτε όμορφες ταινίες ή διαβάστε ένα από τα βιβλία που σκονίζονται στη βιβλιοθήκη σας. Αν δεν είστε σε θέση για τα παραπάνω, βάλτε απλώς χαμηλά μουσική ή αφήστε τον αγαπημένο σας σταθμό να παίζει.
Πείτε όχι στην απόλυτη σιωπή. Η μουσική έχει χαραλωτικές ιδιότητες και μπορεί να είναι ιδιαίτερα βοηθητική σε τέτοιες περιπτώσεις.
Υπομονή και περαστικά.
Συντάκτης: Ελεωνόρα Μπούσουλα
