Εάν καθίσουμε και μετρήσουμε πόσα πράγματα έχουμε ακούσει από την κοινωνία, τους γονείς μας, το σχολείο, τις παρέες, τους συντρόφους, τους φίλους, τους γείτονες ή από κάποιον άγνωστο και τα έχουμε ενστερνιστεί, θα χάσουμε τον ύπνο μας και την ηρεμία μας. Ας δούμε κάποιες αλήθειες που πιστεύουμε ότι ισχύουν, μα ίσως τελικά τα πράγματα να ‘ναι αλλιώς.
1. Οι πανελλήνιες καθορίζουν τη ζωή σου
Σε αυτή τη χώρα, όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι πανελλήνιες θα αποτελούν τον φόβο και τον τρόμο παιδιών, εφήβων, γονέων, δασκάλων και καθηγητών πανεπιστημίου. Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή να καταργηθούν. Στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής, οι πανελλήνιες είναι μια συζήτηση που είμαστε αναγκασμένοι να πραγματοποιούμε αλλά όσο κι αν μας κάνουν πλύση εγκεφάλου για το πόσο απαραίτητες είναι οι εν λόγω εξετάσεις, η αλήθεια είναι πως αυτό δεν ισχύει απόλυτα. Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές, αρκεί να είμαστε διατεθειμένοι να τις εξερευνήσουμε και να παλέψουμε για αυτές. Μπορεί να μη γίνουμε ποτέ αυτοί που υπόσχεται το πτυχίο μας ή να μην ξετρελαθούμε με την προοπτική της σχολής. Το σίγουρο είναι πως οι σπουδές δεν είναι το παν για την προσωπική μας ευτυχία ή το εισιτήριο για μια καλή (σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια) ζωή.
2. Πρέπει να έχεις κάποιον σύντροφο (για να νιώθεις ολοκληρωμένος)
Μιλώντας για ευτυχία, ας ανοίξουμε λίγο το κεφάλαιο «σχέσεις» (με έναν αναστεναγμό απελπισίας). Προφανώς οι ερωτικές σχέσεις είναι πανέμορφες (όταν είναι υγιείς) και μας κάνουν να αισθανόμαστε λες και πετάμε στα ουράνια. Αλλά κρατηθείτε για την απότομη πτώση: δε μας κάνουν ολοκληρωμένους ανθρώπους. Ένας single δεν είναι ένα ανολοκλήρωτο ρομπότ που ξέχασαν να του βάλουν τα τελικά κουμπάκια για να είναι τέλειο και έτοιμο προς πώληση, αλλά ούτε και κάποιος που βρίσκεται σε σχέση θεωρείται πως έχει φτάσει στο μέγιστο στάδιο εξέλιξής του. Προοδεύουμε ατομικά (και συλλογικά) μέσω του άλλου πολλές φορές, αλλά για δικό μας λογαριασμό. Ούτε εκείνος μπορεί να μας σώσει, ούτε εμείς μπορούμε να είμαστε μαζί με κάποιον εάν δεν έχουμε κάτσει να μιλήσουμε με τον εαυτό μας.
3. Δεν υπάρχει φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών
Ο σεξισμός στα καλύτερά του. Η γυναίκα θα είναι πάντα το θήραμα και ο άνδρας θα είναι ο κυνηγός. Αυτοί οι δύο, σύμφωνα με τους νόμους του ζωικού βασιλείου στο οποίο ζούμε, δεν μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά δίχως να καταλήξουν σε κάποιου το κρεβάτι. Σοκαριστικό νέο όμως είναι πως δύο άνθρωποι δεν είναι απαραίτητο να συνουσιαστούν αλλά μπορούν πραγματικά να δημιουργήσουν μια φιλία και να είναι ευχαριστημένοι με αυτό. Μπορεί το σεξουαλικό ένστικτο να είναι σημαντικό και πρωταρχικό στον άνθρωπο (μετά την τροφή και τον ύπνο) αλλά ως (υποτιθέμενα) εξελιγμένα όντα, χωρίς να θέλουμε να προβάλουμε πως ο έρωτας είναι για τα ζώα, μπορούμε να αναζητήσουμε και άλλες μορφές σύνδεσης και επικοινωνίας.
4. Τα σημαντικά γεγονότα δεν έχουν πάντα πίσω τους σημαντικά αίτια
Τίποτα στη ζωή δε γίνεται τυχαία, ας το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Η τύχη ίσως δεν είναι τίποτα λιγότερο από όσα επιθυμούμε να αποκτήσουμε και προσεγγίζουμε με τη στάση και τη συμπεριφορά μας. Ειδικά σε όσα πράγματα και επιτεύγματα ήταν σημαντικά για εμάς, το σύμπαν με τη μορφή της μαγείας δε συμμετείχε και πολύ ενεργά, αλλά κρυβόταν κάτι πιο βαθύ μέσα μας. Μια επιτακτική ανάγκη, μια αστείρευτη επιθυμία, ένας ευγενής πόθος, κάτι που μας παρακίνησε να κάνουμε τα πάντα ώστε να καταφέρουμε αυτό που θέλαμε. Οπότε, κανείς μη σας πει πως δεν αξίζατε αυτά για τα οποία παλέψατε.
5. Η ζωή είναι μικρή
«Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε». Ακούγοντας αυτή τη φράση από τον Καζαντζάκη, μάλλον επιβεβαιώνεται πως η ζωή είναι μικρή παρά το αντίθετο. Όμως, η ζωή μας δεν είναι μια αστραπή: οι πόνοι διαρκούν πολύ περισσότερο, μερικές αγάπες δε σβήνουν ποτέ, τα όνειρα μάς ακολουθούν για πάντα (ακόμα και εάν δεν τα επιτύχουμε ποτέ όλα), κάποιοι έρωτες μάς στιγματίζουν και εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε. Ποτέ δεν αλλάζαμε τόσο γρήγορα όσο μια αστραπή, ούτε εξαφανιζόμασταν τόσο απλά και καταστροφικά. Το ζήτημα είναι πως προλαβαίνουμε (ακόμα και με έναν όχι και τόσο καλό προγραμματισμό) και από τη στιγμή που το αντιλαμβανόμαστε, περνάμε πιο όμορφα.
6. Στα εσωστρεφή άτομα δεν αρέσουν οι επαφές με ανθρώπους
Η αιώνια εικόνα του εσωστρεφούς φαντάζει σαν τον Σκρούτζ, ο οποίος θέλει να κλείνεται στο δωμάτιο του, να διαβάζει μόνο σοφιστικέ βιβλία, να ακούει κλασική μουσική με ένα αίσθημα ανωτερότητας και να συμπεριφέρεται σαν να κρύβει όλα τα μυστικά του κόσμου. Αλλά δεν ισχύουν αυτά. Μπορεί να τα κάνει όλα, όμως σίγουρα δεν απεχθάνεται τους ανθρώπους, ούτε και θέλει να τους εξαφανίσει από προσώπου γης. Η αλήθεια είναι πως εάν οι εσωστρεφείς δεν αισθάνονται άνετα με τον άλλον, αυτό είναι μάλλον επειδή χρειάζονται χρόνο για να ανοιχτούν και να μιλήσουν, όχι επειδή δε θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί του. Ίσως χαρακτηρίζονται πιο επιφυλακτικοί και προσεκτικοί, εχθρικοί όμως σίγουρα όχι.
7. Κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα (άρα κι εσύ καινούριος άνθρωπος)
Τεχνικά αυτό ισχύει. Αλλάζει η ημερομηνία, η μέρα (και κάθε επόμενή της) είναι μοναδική από ημερολογιακή άποψη αλλά εμείς είναι κάπως αδύνατο να έχουμε άλλη προσωπικότητα, εκτός και εάν παίζουμε σε κάποιο θεατρικό. Σε κάθε άλλη περίπτωση, μπορούμε να αναθεωρήσουμε, να διορθώσουμε τα λάθη μας και να προσπαθήσουμε να εξελιχθούμε. Αλλά αυτό δε γίνεται από την μια μέρα στην άλλη. Απαιτείται χρόνος τόσο για την απόφαση, όσο και για την πραγματοποίηση της «αναγέννησης» που θέλουμε να επιτύχουμε, οπότε το όλο concept περί «καινούρια μέρα, καινούριος εγώ» ναυαγεί σιγά σιγά. Μπορούμε στη θέση του καινούριου να τοποθετήσουμε το επίθετο «βελτιωμένος», είναι πιο βοηθητικό!
8. Δε χρειαζόμαστε κοινωνική επιβεβαίωση
Δυστυχώς ή ευτυχώς ο Αριστοτέλης είχε δίκιο: είμαστε κοινωνικά όντα (ζητώ κατανόηση από τα παιδιά της θεωρητικής που το ακούν για άλλη μια φορά), με αποτέλεσμα να απαιτούμε κατά κάποιον τρόπο να μας δεχτούν. Οι γονείς μας, οι φίλοι μας, ο περίγυρος, το σχολείο, ακόμα και κάποιος άγνωστος στο δρόμο που θα μας επιδοκιμάσει ή θα ταυτιστεί με εμάς. Με κάποιον τρόπο πρέπει να νιώσουμε πως ανήκουμε. Το ότι δε μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων θα λέγαμε πως είναι εν μέρει ψέμα αφού την αποζητούμε και μας γεμίζει όταν την δεχόμαστε. Όσο και να θέλουμε να το αποφύγουμε, δυστυχώς πάντα θα έχουμε στοιχεία από την κοινωνία μας.
9. Οι άνθρωποι αλλάζουν εύκολα γνώμη
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν τόσο εύκολα όσο νομίζουμε τη γνώμη τους, αλλά κάνουν κάτι το οποίο μοιάζει σαν να υποστηρίζουν άλλα πράγματα κάθε φορά. Μεταβάλλουν την αλήθεια ή την παρουσιάζουν με τον τρόπο που τους βολεύει. Η γνώμη τους για κάτι μπορεί να παραμένει ίδια αλλά η οπτική με την οποία την εκθέτουν, εάν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, πολύ εύκολα είναι δυνατόν να μετουσιωθεί σε κάτι φαινομενικά διαφορετικό αλλά στην ουσία ίδιο. Για να υποστηρίξουν τη θέση τους, για να καταφέρουν να κερδίσουν ή να παραπλανήσουν τον άλλο, αρκεί μονάχα να ξέρουν την αλήθεια που πιστεύουν εκείνοι και την αλήθεια που πιστεύει ο συνομιλητής. Με αυτά τα μέσα, παρερμηνεύεται η στάση τους και θεωρεί κανείς πως αλλάζουν εύκολα άποψη.
10. Πρέπει πάντα να έχεις ένα plan B
Όπως λέει και ο σοφός λαός, «κράτα και μια πισινή» γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Αλλά ίσως πρέπει να μη βασιζόμαστε τόσο σε αυτή. Καλή, χρυσή και ίσως βοηθητική στο μυαλό μας αλλά η αλήθεια είναι πως μας κρατά πίσω από τον πρωταρχικό στόχο. Ο τελευταίος απαιτεί προσήλωση και επιμονή και όλο το ενδιαφέρον στραμμένο πάνω του χωρίς να πιστεύεις πως μπορεί και να μην τα καταφέρεις γιατί πάντα θα υπάρχει και εναλλακτική. Καλές οι εναλλακτικές όταν αναφέρονται σε ψώνια αλλά όσον αφορά τους προσωπικούς μας στόχους, οι πιθανότητες να τους πετύχουμε αυξάνονται όταν ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε και κάνουμε τα πάντα για να φτάσουμε πιο κοντά σ’ αυτό.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Τσεπελίδη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
