Σ’ αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο
και ζει απ’ τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ’ άρωμα που σφιγμένο μ’ ανέβηκε απ’ το χώμα ~ Πάμπλο Νερούδα
Συναντάς αρώματα στη ζωή που δεν μπορείς να τα χωρέσεις μέσα σ’ ένα μικρό, γυάλινο μπουκαλάκι ώστε να αφήνεσαι στη μέθη τους κάθε φορά που η ίδια η καθημερινότητα που σου τα προσέφερε, προσπαθεί να στα πάρει πίσω. Είναι εκείνο το αχνιστό φαγητό που πάντα θα λαχταράς και θα κλείνεις τα μάτια σου για να το αναπολήσεις, είναι το σώμα της μαμάς σου, η μυρωδιά της αγκαλιάς της όταν σε κλείνει στον κόσμο της, είναι οι μελανιασμένες σελίδες των βιβλίων και η μυρωδιά της βροχής στην άσφαλτο. Είναι τα σώματά σας όταν βρίσκονται στην απόλυτη σύγκλιση. Είναι τα σώματά σας όταν προσπαθούν να επικρατήσουν το ένα πάνω στο άλλο. Είναι τα σώματά σας όταν κοιτάζονται κατάματα και συμφωνούν γιατί ξέρουν. Είναι η συμφωνία τους που εξυψώνει τις καρδιές σας. Είναι τα σώματα που τώρα πια έχουν γίνει ένα. Που αντιστέκεται στη σήψη και δημιουργεί τη μυρωδιά σας.
Ίσως λόγω της επαναστατικής της φύσης, της αδυναμίας και της άρνησης φυλάκισής της, την αποζητάς συνεχώς κι αδιάλειπτα. Όμως δε βρίσκεται πουθενά: δεν μπορείς να τη βρεις πίσω από κάποια κρυφή πόρτα, να την ξετρυπώσεις από κάποιο ξεχασμένο συρτάρι ή να τη φωτίσεις με κάποιο μισοτελειωμένο κερί. Το σώμα σας, τη στιγμή της πιο ολοκληρωμένης επαφής, έχει τη δική του μυρωδιά κι αυτό είναι που σε κάνει εξαρτημένο. Χρειάζεσαι τον άλλον και τον αναζητάς, τον κλέβεις, τον τραβάς μέσα σου και του επιτρέπεις να συνυπάρξει μαζί σου.
Ν’ αγγίξεις την αίσθηση αυτή με τα δάχτυλα, τα χείλη, το στήθος, την καρδιά, την ψυχή σου και να τη θυμηθείς γιατί σε λίγο ξέρεις πως θα φύγει. Θα κρατήσει για όσο είσαι μαζί του, όσο επιτρέψετε στον έρωτά σας να διαρκέσει σε τέσσερις απλούς τοίχους, σε ένα ξέστρωτο κρεβάτι και σε μια νύχτα που για όλους τους άλλους φαντάζει αδιάφορη. Έξω ο αέρας, η ατμόσφαιρα, το σύμπαν μπορεί να μυρίζει γιασεμί, να έχει την αίσθηση του χειμώνα ή και της άνοιξης, να φέρει λίγη αλμύρα στο μυαλό πολλών ή να είναι απλώς η μυρωδιά της πόλης, μα αυτό το άρωμα ξέρεις πως έχει ουσιαστική μυρωδιά. Ακόμα κι εάν δεν μπορείς ποτέ να την προσδιορίσεις.
Η μυρωδιά είναι μια γλυκιά ανάμνηση, μια οσμή του παρελθόντος, ένα συνονθύλευμα από στιγμές και κοινές εμπειρίες, δεν έχει τίποτα προσωπικό από κανέναν σας, μα είναι ολότελα δική σας. Δεν είναι ντελικάτη, σαν εκείνη των λουλουδιών, είναι εθιστική μα δε θυμίζει τη μυρωδιά του τσιγάρου ή της σοκολάτας. Είναι αληθινή κι ειλικρινής και ποτέ δε θα γίνει μυρωδιά από σκουπίδι. Στην πραγματικότητα είναι επικύρωση της αλήθειας, είναι η απόδειξη πως αυτός ο άνθρωπος είναι εδώ, μέσα σε όλο του το «είναι» και σε κατακτά. Κι εσύ τον κατακτάς και στο τέλος πέφτετε κι οι δύο λιπόθυμοι- κανείς δεν υπερισχύει. Μονάχα το άρωμα, το άρωμά σας, που ξεχύνεται στον χώρο και ποτέ δεν απομακρύνεται.
Είναι ένα σημάδι που μονάχα σ’ εσένα θα φαίνεται, θα περιφέρεσαι στον κόσμο με εκείνο πάνω σου, μια αόρατη προστασία από δεύτερες σκέψεις κι αμφιβολίες. Στην υπέρτατη ένωση κι έκρηξη, στα δευτερόλεπτα εκείνα όπου όλα εισέρχονται στη ζώνη του λυκόφωτος και τίποτα δεν έχει τη δύναμη να σταματήσει την κίνηση, την ορμή και την ταχύτητα των πάντων. Τότε είναι κι η στιγμή της καταστροφής.
Μια καταστροφή επιτρεπτή και θεμιτή, από εκείνες τις απαραίτητες για την επιβίωση -όσο οξύμωρο και να ακούγεται- που σηματοδοτεί την αρχή του χάους. Από τη στιγμή που το άρωμα αυτό κολλάει σαν δεύτερο δέρμα πάνω σου, δεν μπορείς να το ξύσεις να φύγει. Γίνεσαι «ένα» μ’ αυτό και το επιζητείς όταν το ταίρι σου είναι μακριά. Είναι η ασφάλειά σου, η θαλπωρή της εικόνας και της αίσθησής του, η δυνατή αγκαλιά κι εκείνο το τελευταίο φιλί. Το άρωμα είναι όλα όσα δεν πρόλαβες να νιώσεις και η υπόσχεση για όσα έρχονται, είναι μια εγγύηση που ποτέ δε λαμβάνεις ως δεδομένη γι’ αυτό και την ανανεώνεις συνεχώς. Ξανά και ξανά, μέρα με τη μέρα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Τσεπελίδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
