Να αγγίξουν τα χείλη εκεί που συχνά φοβούνται να τολμήσουν

Οι ερωτικές σχέσεις των ανθρώπων έχουν χτιστεί και διατηρηθεί ανά τα χρόνια με συνεχείς προσπάθειες, ποτάμια δακρύων, σφιχτές αγκαλιές,  γλυκά λόγια, βλέμματα εμπιστοσύνης και φυσικά αμέτρητα φιλιά. Το τρυφερό, παθιασμένο, αμήχανο, απρόβλεπτο, ενθουσιώδες, χλιαρό, μακρόσυρτο, σύντομο άγγιγμα χειλιών δύο ατόμων εκκρίνει τις ορμόνες  της ευτυχίας και της ευφορίας. Από την κορυφή έως το χείλος του ανθρώπινου σώματος, οι ερωτευμένοι ανακαλύπτουν σιγά σιγά ο ένας τον άλλον με το φιλί τους, παραβλέποντας συχνά, ή υποτιμώντας ασυνείδητα, την τεράστια σημασία και την αναζωογονητική δύναμη του φιλιού στο μέτωπο του συντρόφου τους.

Το απαλό αυτό άγγιγμα στο συγκεκριμένο σημείο του κεφαλιού, απαντάται συχνά ως ένδειξη φροντίδας από το οικογενειακό μας περιβάλλον, με κυρίαρχο εκπρόσωπο τον πατέρα, γι’ αυτό και εύλογα αποκαλείται και πατρικό φιλί αλλά μπορεί να μετεξελιχθεί και να παρεισφρήσει στις διαπροσωπικές σχέσεις των ατόμων.

Το φιλί πραγματοποιείται απλά και αρμονικά, δίχως φασαρίες και εντάσεις, μονάχα δύο χείλη που ακουμπούν ευλαβικά σχεδόν και με απόλυτη προσήλωση στο ανώτερο τμήμα του προσώπου, χωρίς να προσπαθεί να διεκδικήσει ή να κατακτήσει κάτι, καθώς έχει αποκτήσει το μεγαλύτερο προνόμιο από όλα: το δικαίωμα. Τη στιγμή εκείνη κλείνεις τα μάτια για να απολαύσεις όλο το κύμα ζεστασιάς που ξεκινά να γεννάται από τη σπονδυλική σου στήλη και να ξεχύνεται έπειτα σε όλο σου το σώμα ή κοιτάς το πρόσωπο που σου χαρίζει αυτή τη στιγμή της αφοπλιστικής μακαριότητας, με το βλέμμα σου να μην κοιτά ουσιαστικά αλλά να χάνεται στις αισθήσεις του συντρόφου σου.

Το ξεχωριστό άρωμα, η αίσθηση του σώματος κοντά σου, την πνευματική απομόνωση από όλη την πραγματικότητα που σε προσκαλεί να αφεθείς, να αφαιρεθείς από τα πάντα και να υπάρχεις μονάχα γι’ αυτή την στιγμή της ξεχωριστής ένωσης. Αυτό επιτυγχάνεται καθώς το φιλί αυτό απαιτεί την αμοιβαία εμπιστοσύνη τόσο για αυτόν που το προσφέρει όσο και για αυτόν που το δέχεται. Οι δύο καρδιές συγχρονίζονται σε έναν χτύπο που αφήνει το περιθώριο στον έναν να δείξει την τρυφερή στοργή, την ακατάπαυστη έγνοια, τον -όχι μονάχα σαρκικό- απόλυτο έρωτά του και τον άλλον να φανερώσει τη συναισθηματική βεβαιότητα και την παράδοση των υγιών συναισθημάτων της αγάπης. Διαμορφώνεται και επιβεβαιώνεται μια οικειότητα, όχι σωμάτων αλλά και ψυχών, η θέληση για προστασία και η άδηλη δήλωση για σεβασμό προς τον άλλον, το πρόσωπο και τα αισθήματά του.

Το φιλί ενός αγαπημένου, ξεκλειδώνει όλα εκείνα τα ανείπωτα λόγια που αδυνατούμε ή δυσκολευόμαστε να προ(σ)φέρουμε και τα μεταρσιώνει σε μία διαχρονική πράξη τρυφερότητας που φανερώνει όλες εκείνες τις φράσεις αγάπης, που ίσως θα χρειάζονταν χρόνια, για να τοποθετηθούν επιμελώς στο χαρτί. Σπάνια κάποιος μπορεί να προδώσει τον άλλον με το φιλί αυτό, καθώς τη στιγμή που φαινομενικά εκείνος που το δέχεται υποτάσσεται, εκείνος που το δίνει έχει ήδη παραδοθεί στον αγαπημένο του. Το μάγουλο, τα χείλη, τα χέρια και ο λαιμός του ανθρώπου, όπως και το υπόλοιπο σώμα του, ξεχειλίζει από αγγίγματα, εκτός από το μέτωπο, που βρίσκεται μπροστά τα μάτια τους σαν κάτι ιερό και άσπιλο.

Ο ερωτευμένος διστάζει συχνά να πραγματοποιήσει αυτό το βήμα στην σχέση, σαν εκείνο το παρθενικό «Σε αγαπώ», που ξεδιπλώνεται έπειτα από πολύ καιρό με πρωτοφανή δυσκολία την πρώτη φορά, με τον ίδιο τρόπο το φιλί αυτό καθιερώνεται σαν μυστική ιεροτελεστία για τις απαιτητικές και ιδιαίτερα προσωπικές στιγμές σε μία σχέση. Μπορεί να μην έχει την εκρηκτική ένταση ή το λεπτεπίλεπτα ξεχωριστό άγγιγμα ή ακόμα τον παιδικό ενθουσιασμό, όμως φανερώνει έναν απόλυτο έρωτα που έχει ξεδιπλωθεί σε μία στέρεη αγάπη, ψηλαφίζοντας με αργά αλλά σταθερά βήματα τον άλλον όχι ως κάτι ξένο, αλλά ως κάτι μοναδικό, που αξίζει να φιληθεί εκεί που κανείς συχνά φοβάται να τολμήσει. «Όπως σε ξέρει το φιλί κανείς δε σε ξέρει», ψιθύρισε στους αγαπημένους αυτού του κόσμου ο Ελύτης και εκείνοι δημιούργησαν το φιλί στο μέτωπο. όπου όμοιό του ποτέ δε θα υπάρξει.