Οι σκέψεις μετά το πρώτο «κι εγώ» στο «σ' αγαπώ» σου

Ρώτησαν κάποτε έναν γέροντα: «Τι είναι πιο σημαντικό; Να αγαπάς ή να σε αγαπάνε;»

Κι ο γέροντας απάντησε: «Τι είναι πιο σημαντικό σε ένα πουλί; Η αριστερή του φτερούγα ή η δεξιά;» 

Ίσως ήρθε η στιγμή να μπορείς να πετάξεις ολοκληρωτικά. Συμβαίνει αυτό το δευτερόλεπτο που λες στον άλλον πως τον αγαπάς, ειλικρινά, χωρίς να το λες χαριτολογώντας, χωρίς να ντρέπεσαι ή να θες να κρύψεις τα συναισθήματά σου. Μπορεί να το σκεφτόσουν καιρό τον τρόπο που θα το έλεγες, σε μια συγκεκριμένη κατάσταση (να μη φανεί άκυρο- λες και θα μπορούσε ποτέ) ή μπορεί να σου βγήκε αυθόρμητα, να ξεπήδησε από μέσα σου ένα συναίσθημα που μετενσαρκώθηκε σε λέξεις που επιτέλους έκαναν την εμφάνισή τους. Αλλά ήξερες πως μπορεί αυτά τα γράμματα να πέσουν στο κενό, να μην ακουστούν καν, ή να κλείσει ο άλλος τ’ αυτιά του σκόπιμα, να σου πει στη χειρότερη περίπτωση πως δεν αισθάνεται το ίδιο ή ακόμα και να μην πει τίποτα. Δεν ξέρεις όμως τι είναι χειρότερο.

Αν, όμως, ο άλλος άνθρωπος σου απαντήσει «κι εγώ σ’ αγαπώ» τότε ο κόσμος αλλάζει λίγο προς το καλύτερο. Νιώθεις ανάλαφρα, σαν να πήρες εκείνη τη μεγάλη ανάσα που φοβόσουν και δεν την άφηνες να ξεμυτίσει, μήπως και μετά αγχωθείς περισσότερο, μήπως και φανεί πως εκτέθηκες πολύ και πως σε νοιάζει τόσο. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, δε χρειάστηκαν πολλές εξηγήσεις γιατί το είπε κι η άλλη πλευρά. Κι αυτό το «και» είναι που κρατάει όλη τη σημασία.

Εκείνη τη στιγμή που το ακούς, είναι πολύ πιθανόν να σκέφτεσαι πως μέσα σε κάτι δευτερόλεπτα σου χαρίστηκε όλος ο κόσμος, πως μπορείς να τον μοιραστείς με αυτόν τον άνθρωπο και να δείξετε ο ένας στον άλλον πόσο πολύ ισχύει. Να σκέφτεσαι πως είσαι τόσο απίστευτα τυχερός που βρήκες κάποιον άνθρωπο να τον αγαπάς και να μοιράζεται κι εκείνος τα ίδια αισθήματα, χωρίς να το περιπλέκετε ή να ντρέπεστε να το πείτε.

Ο άνθρωπος, βέβαια, είναι κι αυτοκαταστροφικό ον, σαν να μην έχει τη δυνατότητα μερικές φορές να διαχειριστεί την ευτυχία του και να θεωρεί πως δεν την αξίζει. Ίσως, λοιπόν, όταν απάντησε αυτή τη φράση που σε κάθε πιθανό σενάριο που είχες σκεφτεί σε ενθουσίαζε, τώρα, ακούγοντάς την, τρομάζεις. Μπορεί να σκέφτεσαι πως δεν το εννοεί, πως δεν είναι αλήθεια και το λέει μονάχα για να μη σε πληγώσει ή για να σε ικανοποιήσει. Μπορεί να σε θέλει ή να υπάρχει έρωτας αλλά πώς ξέρεις ότι πραγματικά σ’ αγαπάει;

Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν υπάρχει κάποιο τεχνητό μέσο για να το διαπιστώσεις αυτό, αλλά μπορείς να αφεθείς στην αίσθηση που σου δημιουργεί και στα δείγματα που σου έχει δείξει, στον τρόπο που σου συμπεριφέρεται και στα βλέμματα που ανταλλάσσετε. Στο αν αισθάνεσαι ότι σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και τη στιγμή που σε κάνει να εξελίσσεσαι, σε βοηθά στο να αποδεχθείς τον εαυτό σου. Κανείς, ούτε καν εσύ, δεν μπορεί να ελέγξει τις σκέψεις που διαπερνούν το μυαλό σου εκείνη τη στιγμή- είναι σαν να βομβαρδίζεσαι από συναισθήματα που δεν μπορείς, ούτε καν να προσπαθήσεις να διαχειριστείς.

Αλλά έχει και αυτό τη γοητεία του. Έχει μια απροκάλυπτη γοητεία τη στιγμή που θα καταλάβεις πως το μόνο που μετράει εκείνη τη στιγμή, είναι οι λέξεις αυτές. Μπορεί να κάθεσαι και να σκαλίζεις το μυαλό σου με ερωτήματα που δε δίνουν καμία ένδειξη στην πραγματικότητα αλλά μπορείς και να αφεθείς, να το βιώσεις στην πληρότητά του μέσα σου. Το αληθινά αξιοθαύμαστο, θα ήταν να μη σκεφτείς τίποτα εκείνη τη στιγμή, αλλά να επιτρέψεις να σε διαπεράσει και να το αφήσεις να σε παρασύρει, να σε ηρεμήσει την ώρα που σε εξυψώνει. Υπάρχουν πολλά όμορφα συναισθήματα που μπορείς να βιώσεις στη διάρκεια της ζωής σου κι η αμοιβαία αγάπη είναι ένα από τα πιο σπάνια και σπουδαία. Ίσως γι’  αυτό ν’ αναρωτιέσαι «τι είναι η ξαφνική αυτή ευτυχία». Άσ’ τη να σε κυριεύσει.