10 στίχοι του Μιχάλη Γκανά για να αφιερώσεις στον έρωτά σου

Μπορεί να μη γνωρίζει καν την ύπαρξή σου (ή έτσι να νομίζεις), μπορεί να είστε μαζί χρόνια και να θέλεις να υπενθυμίσεις πόσα σημαίνει για σένα, μπορεί να μην έχεις την δύναμη για να βγει από το μυαλό σου και να θέλεις να  εκφράσεις όλα όσα νιώθεις. Κάποιες φορές προσπαθείς να χωρέσεις τόσα πολλά πράγματα μέσα σε τόσες πολλές λέξεις, που στο τέλος μένεις σιωπηλός, μαζί με τις σκέψεις σου μονάχα να σε συντροφεύουν κι ένα παράπονο στα χείλη. Εάν νιώθεις πως χρειάζεσαι λίγη έμπνευση για να μιλήσεις, να στείλεις δύο – τρεις γραμμές για να κάνεις μια καρδούλα να σκιρτήσει λίγο παραπάνω, αυτοί οι στίχοι του Μιχάλη Γκανά προορίζονται για σένα.

1. Μου κάνει καλό/ όπως η αγάπη μου για σένα φερ’ ειπείν/ με κάνει καλύτερο 

Αυτό είναι για εκείνους που «μεγάλωσαν» μέσα από την αγάπη τους, όχι με την έννοια του περάσματος σε μια ενήλικη ζωή αλλά υπό το πρίσμα μιας εσωτερικής ανάπτυξης κι άνθισης. Είναι για εκείνο το συναίσθημα που μας δίνει μια παραπάνω σιγουριά για τον κόσμο και τον εαυτό μας, σαν να ξέρουμε πως κάποια πράγματα πρέπει να τα κρατήσουμε σφιχτά κοντά μας και να μην τα αφήσουμε, γιατί αυτό θα έκανε περισσότερο κακό σ’ εμάς από ό,τι σε εκείνους. Ίσως είναι και λίγο εγωιστικό, αλλά όλοι έχουμε μια τάση να ψάχνουμε να βρούμε τις άγκυρές μας, που θα μας κρατήσουν και θα μας προστατέψουν αλλά και θα μας επιτρέψουν να κάτσουμε και λίγο με τον εαυτό μας για να τον δούμε καλύτερα.

2. Τα χρόνια μου κάνουν νερά/ κι είσαι η μόνη μου ξηρά

Μιας και μιλήσαμε για φουρτούνες κι όπως όλοι οι ναυαγοί, έτσι κι οι ερωτευμένοι χρειάζονται την ξηρά τους. Όσο και εάν αγαπούν τη θάλασσα, την ένταση και την αδρεναλίνη, κάποιες στιγμές η ψυχή και η καρδιά πρέπει να ηρεμούν και να καταλαγιάζουν. Να ξέρουν πως υπάρχει κάποιος που θα τους αγκαλιάσει και θα τους δεχτεί πίσω, όσο τσαλακωμένοι κι εάν είναι, χωρίς να τους πονέσει παραπάνω. Η στεριά είναι όλοι εκείνοι που τους δίνουν την αίσθηση της ασφάλειας και της ελευθερίας. Κι έτσι, δε φοβούνται μήπως παραπατήσουν και πέσουν γιατί ξέρουν πως δε θα χαθούν στην άβυσσο. Αυτό είναι για τους ανθρώπους που ο έρωτας κρατάει χρόνια και πλέον έχει γίνει αγάπη.

3. Αν είναι να μιλήσει κάποιος/ ας πει για την αγάπη

Δεν υπάρχει ίσως τίποτα πιο αξιοσημείωτο και σεβαστό από την αγάπη, είναι κάτι που όλοι σιωπούμε στο άκουσμά της κι έτσι σιωπηλά καθόμαστε να ακούσουμε. Δε μας δημιουργεί φόβο ή ντροπή αλλά μας προσκαλεί κοντά της, να την ακούσουμε κι αν μπορούμε να τη γευτούμε, χωρίς όμως να τη μειώσουμε- λες και θα είχε κάποιος τη δύναμη να το κάνει αυτό. Αλλά εάν θέλουμε να πούμε κάτι στον άλλον για να καταλάβει τα συναισθήματά μας, μπορούμε να του μιλήσουμε για τον έρωτα, να του πούμε όλα όσα νιώθουμε κι όλα όσα κρατάμε μέσα μας κι αυτό από μόνο του, είναι, όχι μονάχα όμορφο, αλλά και λυτρωτικό, ακόμα κι εάν δεν ψάχνουμε τη λύτρωση.

4. Να σ΄έχω δίπλα μου, να σ΄ανασαίνω/ σα δημητριακό Ιούλη μήνα

Ο έρωτας μάς ζωντανεύει, δε θα κλείνει στην ψυχή μας αλλά μάς κάνει να ζούμε λίγο καλύτερα, να παίρνουμε μεγαλύτερες ανάσες, ν’ αφουγκραζόμαστε λίγο καλύτερα τον εαυτό μας. Είναι απαλός, χωρίς να προσπαθεί να μας γοητεύσει με πολλές αποπλανήσεις, σαν το στάρι που χαϊδεύει απαλά χωρίς να καίει ή να δημιουργεί φαγούρες. Μας κάνει γόνιμους στα συναισθήματα και γεμάτους καρπούς, χωρίς να μας δυσκολεύει μέσα σε άγριους χειμώνες. Αυτό είναι για τους πιο ξέγνοιαστους έρωτες, που κυλούν απαλά κι ήρεμα, χωρίς πολλές δυσκολίες κι εμπόδια, σαν πλάστηηκαν ο ένας για τον άλλον, ξέροντας πως ο προορισμός τους είναι κοινός.

5. Ας πέσω χτυπημένος/ φτάνει να πέσω δίπλα σου

Κάποιες φορές όμως στον έρωτα δεν κερδίζουμε, χανόμαστε, λυγίζουμε και στο τέλος αποδυναμωνόμαστε γιατί ίσως δεν μπορούμε άλλο, βλέπουμε πως κάτι δεν φαίνεται «σωστό» αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν γίνεται να προσπαθήσουμε μια τελευταία φορά. Αυτό είναι για όσους δεν είναι βρήκαν ανταπόκριση στον έρωτα τους αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούν να το εκφράσουν στον άλλον άνθρωπο. Γιατί εάν χαθούν κάποιος πρέπει να το γνωρίζει, κάποιος πρέπει να έχει μια απόδειξη πως αυτό το αίσθημα υπήρχε και ήταν ζωντανό αλλά και να κηδευτεί δίπλα σε εκείνον που για τον οποίο προοριζόταν. Όσο σκληρό και εάν ακούγεται, κανείς δεν είπε πως στον έρωτα όλα είναι ειρηνικά.

6. Κλαίω γιατί σε ξέχασα κι όχι που δε σε έχω

Αφιερωμένο σ’ εκείνον τον έρωτα που κάπου χάθηκε μέσα στον χρόνο, που δεν τον κρατήσαμε όσο σφιχτά έπρεπε και δεν καταλάβαμε πόσο πολύ μας πόνεσε να μην τον έχουμε, μέχρι που τον χάσαμε. Που μοιάζει σαν μια παλιά ανάμνηση μέσα στην καρδιά μας αλλά η εικόνα της ξεθωριάζει σιγά σιγά, σαν να μην είναι αρκετά τα συναισθήματά μας για να μας αποτρέψουν από το να λησμονήσουμε. Γιατί εάν συμβεί αυτό σημαίνει πως ο έρωτας εκείνος, ήταν περαστικός από τη ζωή και την ψυχή μας και δε μας έλαχε να μείνει παραπάνω, αλλά μας λείπει κι η απουσία του είναι πλέον αισθητή. Ίσως δεν είναι πολύ αργά να τον διεκδικήσουμε πάλι.

7. Ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης

Πώς μπορείς άραγε να είσαι ελεύθερος κι ερωτευμένος; Να λες πως ανήκεις στον εαυτό σου τη στιγμή που ζεις για τον άλλον (όσο ακραίο κι εάν ακούγεται αυτό) και να χάνεις οικειοθελώς αυτή την ανεξαρτησία για να είστε μαζί; Να ξέρεις πως εάν σου δώσει ανάσα θα αναπνεύσεις κι εάν σου τη στερήσει θα τη ζητήσεις από εκεί. Κανείς δε φαίνεται να μπορεί να σε γιατρέψει από αυτή την εξάρτηση αλλά δε θέλεις κιόλας κι αυτό είναι που μετράει μέσα σου, σαν να ξέρεις πως κάνει καλό στην ψυχή σου, ακόμα κι όταν όλοι σου λένε το αντίθετο. Αφιερωμένο στους αθεράπευτα ερωτευμένους με τον έρωτα.

8. Επειδή σ’ αγάπησα και σ΄αγαπώ ακόμη/ κι ας μην είναι όπως παλιά/ δε θα πει πως πέθανε η αγάπη/ κουράστηκε ίσως σαν καθετή που ανασαίνει

Οι αγάπες αυτές έχουν πάψει πλέον να προσπαθούν να αποδείξουν την αξία τους κι έχουν καταλαγιάσει μέσα τους· είναι πλέον η καθημερινότητά τους αυτή, την οποία συνεχίζουν αβίαστα γιατί έχουν να λογοδοτήσουν μονάχα ο ένας στον άλλον. Είναι μια αγάπη χρόνων που όπως κι οι άνθρωποι που έχουν την τύχη να μεγαλώνουν, δεν είναι κι εκείνη πλέον έφηβη αλλά δεν πειράζει, αφού άντεξε και δε χάθηκε. Αυτό είναι για τις αγάπες που έχουν ρυτίδες στα πρόσωπά τους, ιστορία μέσα στις φλέβες τους κι αρώματα μιας άλλης εποχής.

9. Στον έρωτα συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις/ Λυτρωτική όμως είναι μόνο η αίσθηση της αφής/ Με τις άλλες πίνεις αλλά δεν ξεδιψάς

Κανείς δεν είπε πως ο έρωτας χρειάζεται μονάχα λόγια αλλά είναι και μια ακατανίκητη σωματική αίσθηση του να θέλεις να βρίσκεσαι συνεχώς με τον άλλον, να είσαι κοντά του, να νιώθεις την ζεστασιά του σώματος του και να σε περικλείει με την ύπαρξη του. Το να τον αγγίζεις τον άλλον σημαίνει πως σου επιτρέπει να τον δεις γυμνό, να φύγει η ντροπή ανάμεσα σας και να σε αφήσει να περάσεις τα όρια του, την προστασία του σώματος που ο έρωτας την υπερνικά. Είναι μια αμοιβαία υποχώρηση που θέλετε και οι δύο να γίνει, είναι το σαρκικό στοιχείο που ερμηνεύει όλα όσα πολλές φορές θέλουμε να πούμε αλλά δεν τολμάμε. Αυτό είναι αφιερωμένο στα σώματα που κείτονται γυμνά πλάι πλάι γιατί οι ανάσες τους μιλάνε περισσότερο.

10. Σε πλάθω λίγο λίγο κάθε νύχτα, ολόκληρη δε θα σε δω ποτέ. Ούτε θα σε έχω/ Έγινα παντοδύναμος για χάρη σου/ δεν έγινα θεός/ Τι να την κάνω τόση παντοδυναμία/ όταν απαγορεύεται το θαύμα

Αλλά κανείς δεν είπε πως ερωτευμένοι είναι μόνο όσοι έχουν βρει έναν άνθρωπο και τον λατρεύουν, τον επιζητούν κι επιθυμούν όσο τίποτα άλλο. Μπορεί να είναι κι εκείνοι οι ονειροπόλοι που οραματίζονται εκείνον τον έρωτα, που τον πλάθουν στο μυαλό τους τόσο προσεκτικά και τον σκέφτονται, γράφουν γι’ αυτόν, απορρίπτουν άλλους για εκείνον και δεν τον έχουν αντικρίσει ακόμα με τα μάτια τους. Εκείνος δεν έχει σάρκα κι οστά, δεν κυλάει αίμα στις φλέβες του αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο υπάρχει, επιβιώνει και του κυριεύει το μυαλό. Ακόμα κι η παντοδυναμία των ονείρων δεν μπορεί να κάνει αυτόν έρωτα αληθινό. Οπότε αυτό είναι αφιερωμένο σε εκείνους που ακόμα περιμένουν καρτερικά για τον έρωτά τους, εκείνους που νιώθουν όσα κι οι άλλοι αλλά σε έναν δικό τους κόσμο. Αυτό δεν τους κάνει λιγότερο ερωτευμένους.