Πώς να μάθετε να γκρινιάζετε σωστά

Κάποιες μέρες είναι σαν να μη σε θέλουν, να σου λένε με τον τρόπο τους «άσ’ το φίλε, αύριο πάλι». Είναι η ευθυγράμμιση των πλανητών, το φεγγάρι, το ζώδιό σου που δεν είναι στις καλές του, οι άλλοι που δεν είναι στα καλύτερά τους; Ό,τι κι αν είναι, όσο σοβαρά, ή και μη, να είναι τα πράγματα, είναι κάπως αναμενόμενο ότι δεν μπορείς να τα παρατήσεις όλα με τη μία και να σηκωθείς να φύγεις για Μπαχάμες. Αλλά ούτε και μπορείς να κάνεις σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Όταν κάτι σε τρώει μέσα σου με κάποιον τρόπο πρέπει να το διώξεις για να νιώσεις κι εσύ λίγο καλύτερα ή τουλάχιστον να βγάλεις από μέσα σου αυτά που σε καίνε. Ο τρόπος αυτός, σπάνια λάθος και τις περισσότερες φορές αποτελεσματικός, είναι η γκρίνια.

Όσο παράξενο και να σου ακούγεται, είναι κάτι σαν τέχνη το να μπορείς να γκρινιάζεις «σωστά» και με τρόπο αποδοτικό. Η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύει πως η γκρίνια είναι συνώνυμο της υστερίας ή της αχαριστίας και πως δε χρησιμεύει σε τίποτα, παρά μόνο στο να ενοχλεί τους άλλους. Αλλά η αλήθεια είναι πως η ζωή χρειάζεται και λίγη γκρίνια. Είναι σαν το πιπέρι, που σκέτο σε καίει αλλά μαζί με το αλάτι νοστιμεύει το φαγητό. Κι επειδή στη ζωή τα πράγματα δεν πάνε ακριβώς έτσι όπως τα έχεις προγραμματίσει, η γκρίνια είναι πάντα εκεί για να σε στηρίξει και να τη χρησιμοποιήσεις για να «ξορκίσεις το κακό».

Θα σιχτηρήσεις και θα παραπονεθείς για το πόσο χάλια είναι όλα και πως τίποτα δεν πάει καλά, πως όλοι για κάποιο λόγο είναι βλάκες κι εσύ αναγκάζεσαι να τους υπομένεις. Θα πεις για όλα εκείνα τα ατυχή γεγονότα που σου συνέβησαν λες και κάποιος σε έχει καταραστεί, θα ξεστομίσεις κατευθείαν όποια σκέψη σου περνάει από το μυαλό, όσο ηλίθια κι ανώριμη είναι, χωρίς να τη φιλτράρεις για να την ακούσεις και να να τη νιώσεις. Θα μιλήσεις λίγο για τη γενικότερη κατάσταση που οδεύει προς τον γκρεμό, θα θυμηθείς και κάτι γκομενικά που δεν πήγαν όσο καλά ήθελες, θα σου έρθουν και στο μυαλό όλες οι λάθος αποφάσεις που έχεις πάρει κι ίσως μέσα σ’ όλα αυτά βάλεις και λίγη βότκα στον καφέ.

Αλλά αυτό είναι ακριβώς ό,τι πρέπει να κάνεις! Χωρίς να πάθεις κάποια κύρωση ήπατος ή υπερένταση σε βαθμό νοσοκομείου, αλλά και να μην πρήξεις τους πάντες γύρω σου, ούτε και στο τέλος πιστέψεις και ο ίδιος πως δεν έχει νόημα να κάνεις κάτι αφού όλα πάνε λάθος. Αφού εξωτερικεύσεις όλες αυτές τις αρνητικές πεποιθήσεις, οι οποίες δικαίως ή τουλάχιστον δικαιολογημένα με κάποιον τρόπο βρίσκονται μέσα σου, τότε θα καταλάβεις πως δεν είναι όλα τόσο τραγικά και δραματικά όσο τα παρουσιάζεις. Θα δεις πως δεν μπορεί κάθε μέρος της καθημερινότητάς σου να είναι τόσο άθλιο ή ακόμα κι εάν είναι, αν το συνειδητοποιήσεις, θα κάνεις (ή θα ήταν σημαντικό να) κάτι για να το αλλάξεις. Η γκρίνια όμως αυτή οφείλει, αν σέβεται τον εαυτό της, να έχει λίγο δράμα, τραγούδια κατάλληλα των περιστάσεων, κολλητούς που μπορούν και θα συμμετέχουν σ’ αυτή αλλά και συγκεκριμένη διάρκεια. Είναι σημαντικό να μην ξεχάσεις να γκρινιάζεις σε γονείς, αδέρφια, κατοικίδια και στον εαυτό σου στον καθρέπτη, να έχεις μια ανεξήγητη ενέργεια αλλά να μη θες να τη διοχετεύσεις πουθενά αλλού παρά μόνο στην γκρίνια. Βιβλία, αυτοβοήθειας και τα λοιπά θα καταλήξουν στη λίστα με τις βρισιές και θα παρακαλούσα να έχεις χαρτομάντιλα σε περίπτωση που ξεσπάσεις καμιά φορά κι εσύ.

Κατά τ’ άλλα, άφησε την γκρίνια σου να διοχετευτεί, χωρίς όμως να ξεσπάς για το υπόλοιπο της ζωής σου χωρίς να κάνεις κάτι στο τέλος γι’ αυτό. Η γκρίνια δεν έχει την ίδια γλυκύτητα αν γίνεται μόνο για να γκρινιάξεις, πρέπει να υπάρχει και λόγος- όχι απαραίτητα σοβαρός. Χρειάζεται να της δώσεις χρόνο για να την καταλάβεις και την αφομοιώσεις μέσα σου, να τη δεις έτσι όπως πραγματικά είναι, δηλαδή απόλυτη κι ασπρόμαυρη, ώστε να μπορείς μετά να κάνεις κάτι παραπάνω για να την αποβάλλεις με θετικό τρόπο. Οπότε γκρίνιαξε, βγες να τα πιεις και να δεις πως η ημέρα είναι μουντή κι οι άνθρωποι αδιάφοροι κι ενοχλητικοί. Μονάχα για να εκτιμήσεις μετά την πραγματικότητα, η οποία μεταξύ μας, χωρίς λίγα παράπονα θα ήταν βαρετή.