Σ' αγαπάω αλλά δε σε γουστάρω

Η σάρκα μου πονάει, θέλει να φάει, το αίμα μου κρυώνει, θέλει να ζεσταθεί. ~ Ντ. Χριστιανόπουλος

Οι ερωτικές σχέσεις το μαρτυρούν κι από τ’ όνομά τους: ξεκινούν με τον έρωτα κι εξ ορισμού δε γίνεται να είναι χλιαρές. Έχουν ένταση μέσα τους, κάτι τους κατατρώει τα σωθικά για να μην τις αφήσει ποτέ να ησυχάσουν, να μην ηρεμήσουν παρά μόνο όταν μετατραπούν σε αγάπη (κι αυτό δε γίνεται πάντα). Θέλουν να νιώσουν τον άλλον, να τον αισθανθούν μέσα τους, σαν ένα άλλο δέρμα που τους καίει αλλά το χρειάζονται, κρυώνουν κι έχουν ανάγκη να φλέγονται συνεχώς, γιατί πολύ εύκολα παγώνουν απότομα.

Περνούν οι μέρες όμως, οι μήνες και μπορεί και τα χρόνια. Ίσως φαίνονται σαν μια πολύ σύντομη στιγμή μέσα στην ταχύτητα της σύγκρουσης αλλά κάποιος θα φοβάται πάντα τη στιγμή της ρουτίνας. Μια ρουτίνα που μπορεί να μην επιλέχθηκε αλλά να ήρθε σταδιακά και να μην πείραξε εξ αρχής κανέναν. Είναι όμορφο η αγάπη σου ν’ αποτελεί μέρος της ζωής σου πλέον, να συμμετέχει κι αυτή στην πραγματικότητα σου. Όταν κλαις και νιώθεις κουρασμένος, όταν θέλεις απλώς να κουλουριαστείς, να δείτε τη σειρά σας και να μη μιλήσετε για τίποτα -γιατί θα καταλάβει. Αλλά μπορεί πολύ απότομα όλο αυτό, από μια διέξοδο της καθημερινότητας, να γίνει βάρος.

Ένα βάρος που δε θα εκλαμβάνεται έτσι: είναι ένα επακόλουθο ή και μια πρόκληση. Στην αρχή μπορεί να σου φαίνεται λίγο «περίεργο» που δεν έχετε ακόμα την ίδια ένταση κι εξαρτητική σχεδόν έλξη ο ένας προς τον άλλον αλλά δεν παύει να υπάρχει αγάπη, οπότε το προσπερνάς. Σίγουρα δε θέλεις να φύγει αλλά μπορεί μέσα σου να σκέφτεσαι πως θα είναι σπίτι, άρα δε θα μπορείς να κυκλοφορήσεις γυμνός (και δε συλλογίζεσαι καν κάποια ερωτική ιδέα μόλις το ανέφερα). Είναι αυτή η στιγμή που μάλλον πρέπει να αναρωτηθείς μήπως έχεις συμβιβαστεί με τη συνήθεια, με τον άλλον και με όσα είχατε. Όλα μπορεί να ήταν υπέροχα και πραγματικά να είχες οραματιστεί τη ζωή σας μαζί, να είχες φανταστεί πως θα νιώθετε πάντα αυτό τον ακατανίκητο έρωτα, πως αφού μετατράπηκε σε αγάπη τώρα δεν μπορείς να σηκωθείς και να φύγεις. Η αγάπη αυτή είναι στοργική, σαν εκείνη που αισθάνεσαι προς τους γονείς σου ή προς το κατοικίδιό σου, προς κάποιον που δε χρειάζεσαι να σε διεκδικήσει. Λείπει, όμως κάτι. Ακόμα κι εάν δεν το βλέπεις ακόμη.

Πόσο ασφαλής αισθάνεσαι στη σχέση σου;

Κάνε το τεστ με τις 100 ερωτήσεις

+ 13 σελίδες report με τα προσωπικά σου αποτελέσματα!

Είναι κάπως «άβολη» αυτή η αγάπη γιατί δε μισείς τον άλλον αλλά δεν τον ποθείς κιόλας, τον θέλεις στη ζωή σου αλλά όχι τόσο ώστε να τον βλέπεις κάθε μέρα, θέλεις να είναι καλά αλλά κάπως αισθάνεσαι πως κι εσύ θα είσαι καλύτερα μακριά του. Χωρίς να τον έχεις μισήσει ή σιχαθεί (αυτό θα ήταν υπερβολή), όμως στην τελική, με κάθε ειλικρίνεια δεν πολυγουστάρεις πια. Δε φεύγεις κατευθείαν όμως. Προσπαθείς ίσως να επαναφέρεις αυτή τη φλόγα αλλά δυστυχώς δύσκολα επανέρχεται εάν έχει σβήσει, όπως και τα συναισθήματά σου. Πώς να πεις «σε αγαπάω, αλλά πρέπει να χωρίσουμε»;

Καθόλου τυχαίο δεν είναι που φοβάσαι να απομακρυνθείς από κάποιον τόσο γνώριμο και κοντινό σου, κάποιον που επένδυσες τόσο και δεν κατέληξε κάπου άσχημα, όμως δεν έφτασε κι εκεί όπου επιθυμείς. Είναι το αδιέξοδο που βλέπεις στους δρόμους κι αναγκάζεσαι να κάνεις αναστροφή· πρέπει να πας πίσω και ν’ ακολουθήσεις έναν άλλον δρόμο, όσο κι αν τη φοβάσαι αυτή την καινούρια διαδρομή. Αυτή η νέα προσπάθεια είναι πιθανό στο μυαλό σου ν’ ανάβει τα λαμπάκια της «επικίνδυνης ζώνης» και να μη θέλεις καν να πλησιάσεις αυτή την περιοχή. Η καινούρια αυτή προσπάθεια σε ανακουφίζει σαν μια διέξοδος ελευθερίας αλλά από την άλλη σε αγχώνει γιατί θα παρατήσεις μια σίγουρη κατάσταση, την επιβεβαίωση κι έναν άνθρωπο που σ’ αγαπά. «Πόσοι άνθρωποι μ’ αγαπούν αληθινά», σκέφτεσαι και δε θέλεις να χάσεις έναν απ’ αυτούς.

Η πικρή αλήθεια, όμως, είναι πως δε φτάνει πάντα μόνο η αγάπη, όσο ειλικρινής κι αληθινή είναι. Αυτό το «αλατοπίπερο και το κερασάκι στην τούρτα» είναι πολλές φορές αυτό που θα σε κάνει να πεις πως αξίζει να επιμείνεις. Η συμβατική αγάπη σε δηλητηριάζει μ’ έναν πιο ύπουλο και λιγότερο επιθετικό ίσως τρόπο. Τόσο που τελικά σε σκοτώνει στον ύπνο.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!