Η φρίκη που έζησαν τα γκέι παιδιά στις «θεραπείες» μεταστροφής

#ηταυτότητάσουδεθέλειαλλαγή είναι το σύνθημα της ομάδας ORLANDO LGBT+ που αφορά στην απαγόρευση και την ποινικοποίηση των  θεραπειών μεταστροφής στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα στον κόσμο. Όσο παράλογο κι αν ακούγεται, εν έτει 2023 αναφερόμαστε ακόμα σε πρακτικές που χρησιμοποιούνται για ν’ αλλάξουν τη σεξουαλική ταυτότητα των ατόμων. Πέρα όμως από μια εξωφρενική πραγματικότητα, είναι και μια απτή επιβεβαίωση πως η κοινωνία μας δεν προόδευσε παρά ελάχιστα ή μονάχα σε θεωρητικό πλαίσιο. Όσο άνθρωποι διαταράσσουν την ομοιομορφία που θέλει να επιβάλλει, εκείνη θα προσπαθεί πάντοτε να τους εξοντώνει με όποιον τρόπο μπορεί.

Ίσως είναι κάπως σκληρό να χρησιμοποιούμε το ρήμα αυτό δίχως να του αποδίδουμε μια μεταφορική σημασία αλλά οι «θεραπείες» αυτές, όχι μόνο δε λειτούργησαν (με απογοήτευση πολλών) αλλά είχαν σοβαρές επιπτώσεις στα άτομα όπου δοκιμάστηκαν. Η επιδείνωση της ψυχικής υγείας, οι αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, η κατάθλιψη κι οι αυτοκτονικές τάσεις είναι απλώς ορισμένα συμπτώματα από τις προσπάθειες μεταστροφής του σεξουαλικού προσανατολισμού ή και της ταυτότητας του φύλου των ατόμων. Εμφανίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα κι όμως, θα λέγαμε πως, είναι μια παραλλαγμένη εκδοχή του Μεσαίωνα που -δυστυχώς- ποτέ δεν ξεπεράσαμε.

«Ακόμα και σήμερα, μετά από πολλά χρόνια που άλλαξα ψυχίατρο, δεν έχω καταφέρει να αντιμετωπίσω πλήρως τη ζημιά που μου προκάλεσαν τα έξι χρόνια υπόγειας απόπειρας μεταστροφής που υπέστη»

(in.gr)

Διάφοροι επαγγελματίες υγείας, πνευματικοί ή ψυχολογικοί καθοδηγητές, εναλλακτικοί θεραπευτές και φυσικά άνθρωποι της εκκλησίας έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την αμάθεια του κόσμου και τις δεισιδαιμονίες που κυριαρχούν γύρω από τα άτομα που απλώς δεν είναι στρέιτ. Οι επιτήδειοι μάλιστα φαίνεται να έχουν αποκομίσει εκατομμύρια ευρώ και δολάρια από τις ψευδοεπιστημονικές μεθόδους τους, όπως την ύπνωση (από τις πιο ήπιες) μέχρι και το ηλεκτροσόκ, την λοβοτομή, την χρήση χημικών ουσιών και (όχι και τόσο σπάνια) την ψυχολογική και σεξουαλική κακοποίηση. Κα όλα αυτά για να μη γίνει ή να σταματήσει να είναι το παιδί κάποιου γκέι.

«Έγινε ένα σύστημα κατά το οποίο ο (σ.σ. ενεργειακός) θεραπευτής έπαιρνε ρόλους ανθρώπων στη ζωή μου ή ιδιότητές μου και μετέφερε με λόγια τι νιώθει ότι συμβαίνει. Ενδεικτικά ότι το φύλο μου είναι γυναίκα κι ότι έλκομαι από άντρες. Με ψηλάφισε σε περιοχές που είχα ψυχοσωματικούς πόνους και μου είπε ότι, εάν δε με απελευθερώσει, η κατάσταση της υγείας μου θα είναι μη αναστρέψιμη, κάνοντας αναφορές σε καρκίνο. Στη δεύτερη συνεδρία ζήτησε την πλήρη άδεια και θέλησή μου να θεραπευτώ μέσω της κρανιοϊερής θεραπείας. Στη διαδικασία ήμουν ξαπλωμένος κι άφηνε τα χέρια του σε απόσταση εκατοστών από το σώμα μου, σε διάφορες περιοχές που θεωρούσε μπλοκαρισμένες, όπως ο λαιμός κι η γενετήσια περιοχή, ενώ καθοδηγούσε λεκτικά την απομάκρυνση του κακού από το σώμα. Στη διαδικασία έκλαιγα κι ούρλιαζα. Στο τέλος της συνεδρίας μου είπε ότι είμαι ελεύθερος.»

(LiFo)

Σε ορισμένες χώρες, όπως στην Γερμανία, σε ορισμένες περιοχές της Ισπανίας, στην Αλβανία και στην Νέα Ζηλανδία αυτές οι θεραπείες έχουν απαγορευτεί δια νόμου αλλά μένουν άλλες τόσες εκατοντάδες χώρες και πόσοι παράνομοι ψευδο-ιατροί στις πρώτες που εξασκούν τέτοιου είδους πρακτικές. Αυτό που μάλλον δεν περνάει σε κανέναν μας κατευθείαν από το μυαλό είναι πως όλο αυτό το σύστημα, είναι ένα σύστημα βίας.

Είναι βία γιατί εκβιάζουμε τους ανθρώπους ν’ αλλάξουν και να γίνουν κάτι που ποτέ δε θα μπορέσουν πραγματικά (γιατί δεν πρέπει), που δε θα τους κάνει καλύτερη τη ζωή τους (γιατί θα τους εξοντώσει), που δε θα διορθώσει κάποια παθογένεια (αλλά αντίθετα την ενισχύει) και το κυριότερο: γιατί δεν τη θέλουν και δεν τη χρειάζονται! Για να ενισχύουν λίγο περισσότερο όλες αυτές οι πεποιθήσεις περί αλλαγής και «διόρθωσης» των ανθρώπων λες κι είναι κάτι χαλασμένο που πρέπει να το αντικαταστήσουμε, όλη η κοινωνία, τότε πιο φανερά, τώρα υιοθετεί ένα political correct στιλ, βομβαρδίζει συνεχώς στρέιτ και μη (γιατί έτσι τους χωρίζει) με την ομοφοβία της. Με τον ρατσισμό της σε οτιδήποτε κι οποιονδήποτε θεωρεί πως απειλεί την εξουσία της και φανερώσει τα σαθρά της σημεία.

Κανείς δε θέλει να μάθει σε πόσο χάλια κοινωνία ζει και πως δεν κάνει τίποτα για να την αλλάξει, ή ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους θέλει να παραμείνουν τα πράγματα έτσι όπως είναι, γιατί αυτό θα σημαίνει μεταστροφή του κέντρου βάρους της δύναμης. Μπορεί να μην ενδιαφέρονται καν για το πώς προσδιορίζεται ο «άλλος άνθρωπος» και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ενημερώνονται καν για τη δική του οπτική αλλά από την στιγμή που ζητά δικαιώματα και θέλει να συμμετέχει σε όσα κυριαρχούσαν μέχρι τώρα εκείνοι, τότε στιγματίζεται ως «εχθρός» τους.

Η σεξουαλικές προτιμήσεις είναι εύκολο να διαμονοποιηθούν στο μυαλό πολλών, να θεωρηθούν κάτι αφύσικο και μη λειτουργικό, πόσο μάλλον από τη στιγμή που εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται απέναντί τους, είναι κι οι ίδιοι που δεν είναι βέβαιοι για τη δική τους σεξουαλικότητα. Είναι εύκολο να κατηγορούμε κάποιον για κάτι που ντρεπόμαστε εμείς οι ίδιοι να παραδεχτούμε ότι είμαστε. Οπότε, μπορεί να έχουν πάψει οι ακραίες μορφές θεραπείας της σεξουαλικότητας, αλλά στη σκέψη πολλών κυριαρχεί ακόμα ο ψυχολογικός πόλεμος που τους έχει ασκηθεί, με μια φράση να κυριαρχεί στο μυαλό τους: «πρέπει ν’ αλλάξεις».

Ή τουλάχιστον πρέπει να κρατάς το κεφάλι σου χαμηλά, πρέπει να μην προκαλείς (ό,τι κι εάν αυτό σημαίνει), πρέπει να κρατάς τη σεξουαλικότητά σου κρυφή, δεν πρέπει να φιλάς τον/την σύντροφό σου δημοσίως, δεν πρέπει να σε βλέπει κόσμος, δεν μπορείς να υιοθετήσεις παιδιά, δεν μπορείς να γίνεις πλήρως αποδεκτός. Είναι άξιο απορίας εάν οι θεραπείες μεταστροφής έχουν πραγματικά σταματήσει ή απλώς έχουν αλλάξει μορφή, τελικά.