Θα βλέπω τα ρούχα και θα θυμούμαι τη μεγάλη εορτή –που θα είναι τότε όλως διόλου τελειωμένη. ~Κ. Π. Καβάφης
Όταν με έναν άνθρωπο χωρίζουν οι δρόμοι σας και εκείνος φεύγει, αφήνει πάντα κάποιες, αντικειμενικές (θα τις ονομάζαμε) αναμνήσεις πίσω του: ένα βιβλίο, έναν δίσκο, μια οδοντόβουρτσα, ένα ξεχασμένο εισιτήριο από κάπου που πήγατε μαζί και τις περισσότερες φορές ρούχα. Εκείνη η αγαπημένη σου μπλούζα που της πήγαινε πολύ, εκείνο το αέρινο πουκάμισο που τον έκανε να φαίνεται σαν να έχει βγει από παραμύθι, ακόμα και εκείνη τη χιλιοφορεμένη φόρμα που του έλεγες να πάρει καινούρια αλλά αρνιόταν κατηγορηματικά. Μπορεί στην αρχή να μην τα παρατήρησες αλλά όταν άνοιξες την ντουλάπα να ψάξεις κάτι τα βρήκες καταχωνιασμένα, γιατί τα περισσότερα τα είχε μαζέψει όταν έφυγε, μπορεί να σκέφτηκες και να έκανες πολλά πράγματα.
Μπορεί να σκέφτηκες να τα πας πίσω αυτοπροσώπως ή να καλέσεις εκείνον να τα πάρει. Άλλωστε δικά του είναι, σωστά; Βέβαια τότε παρεισφρέουν οι σκέψεις που λένε «μήπως θέλει εγώ να του τα πάω για να μου δείξει πως έχει ακόμα επιρροή πάνω μου» ή «τα άφησε επίτηδες για να γυρίσει και να με ξαναδεί». Τα ερωτήματα αυτά είναι πολύ πιθανόν να συνοδεύονται από κλάματα, θυμό, οργή, πιθανότατα εκδικητική συμπεριφορά προς εκείνα (όπως να τα χρησιμοποιήσεις ως πετσέτα για το πάτωμα) αλλά και να καταλήξουν πολλές φορές στα σκουπίδια ή να σκιστούν (τυχαία). Το ζήτημα είναι πως μένουν εκεί μπροστά σου, τα βλέπεις και όσο περνάει ο καιρός που εκείνος δεν έρχεται να τα πάρει ή εσύ δεν τα ξεφορτώνεσαι με κάποιον τρόπο, αυτός ο άνθρωπος συνεχίζει να μένει στη ζωή σου, έστω και πλασματικά.
Ίσως τα ρούχα να είναι το τελευταίο στάδιο ενός χωρισμού αλλά όπως πάντα, το τελευταίο μέρος είναι απαραίτητο για να ολοκληρωθεί μέσα σου αυτό το μακροσκελές έργο που λέγεται «ο σύντροφος φεύγει από την καθημερινότητά μου». Τα ρούχα σε αυτή τη φάση δεν είναι υφάσματα αλλά συμβολίζουν όλα όσα ήταν εκείνος και εσύ μαζί του. Έχουν πάνω το άρωμά του (που ακόμα και να ξεφτίσει, εσύ θα το θυμάσαι), φέρνουν στο νου αναμνήσεις από εκείνον, το πώς κινούταν μες το σπίτι, πού ήταν τσαλακωμένο γιατί βολευόταν να κάθεται σε μια συγκεκριμένη στάση. κρύβουν μέσα τους τις αγκαλιές που τον είχες πάρει και τα τραβήγματα που είχε υποστεί για να την βγάλεις από πάνω του. Το μόνο σίγουρο είναι πως με κάποιον τρόπο πρέπει να τα ξεφορτωθείς, δεν ανήκουν πλέον σε εσένα αλλά ούτε και σε ό,τι πρεσβεύεις (ή θέλεις) σε αυτή τη φάση της ζωής σου, ούτε και να κοιμάσαι με αυτά θα σε βοηθήσει να τον ξεπεράσεις ή να τον ξεχάσεις.
Οπότε, τα πετάς σε έναν σκουπιδοτενεκέ ή τα καις; Τα κρατάς και κάνεις βουντού για να γυρίσει ή να μην ξαναγυρίσει; Τα χρησιμοποιείς για τα παράθυρα ή για να σκουπίζεις τα πιάτα; Τα δωρίζεις; Τα δίνεις σε έναν άγνωστο; Του τα επιστρέφεις μέσω ταχυδρομείου; Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορείς να απαλλαγείς από αυτά, οι τελευταίοι τρεις ίσως φαίνονται λιγότερο «τοξικοί» από τους πρώτους αλλά και πάλι, χωρισμός είναι και το δράμα το χρειάζεσαι. Το χρειάζεσαι όμως πραγματικά; Πιθανόν εάν ο χωρισμός είναι πρόσφατος να σκέφτεσαι πως σου κάνει καλό να τα κρατάς σαν ρακοσυλλέκτης, τουλάχιστον να σου μείνει κάτι από εκείνον σαν ανάμνηση, η αλήθεια όμως είναι πως μονάχα οι καλές από αυτές πρέπει να μείνουν ή τα μαθήματα που έλαβες από αυτές. Κρατώντας κοντά σου όλα τα πράγματα που στον θυμίζουν ίσως πάντα θα γυρνάς σε αυτά για παρηγοριά, σαν να είναι ακόμα το safe space σου για να κλάψεις, να χαρείς, να γελάσεις και να νιώσεις «σπίτι». Τα ρούχα του πρώην συντρόφου δεν μπορούν να είναι η διέξοδος σου αλλά ούτε και κάποια υπόσχεση για το μέλλον, ανήκουν πλέον στο παρελθόν και για κάποιον λόγο βρίσκονται εκεί.
Με τον ίδιο τρόπο που δε χώρισες εκείνον από τον πρώτο καβγά, έτσι και δεν θα αποφασίσεις τι θα κάνεις με τα ρούχα του την επόμενη στιγμή αφότου χωρίσετε. Είναι και αυτή μια διαδικασία που πρέπει να περάσεις για να μεταβείς στο επόμενο στάδιο της αποδοχής. Το ζήτημα είναι να μην πιέσεις τον εαυτό σου να αποκοπεί πολύ έντονα, πολύ γρήγορα από αυτό αλλά και ούτε να βυθιστεί μέσα σε μια άλλη πραγματικότητα. Εξάλλου, ξέρεις καλύτερα από τον καθένα πότε αισθάνεσαι αρκετά έτοιμος και δυνατός για να καταλάβεις μέσα σου πως ήρθε η ώρα να τα αποχωριστείς.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Τσεπελίδη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
