Το έσκασε ο χιμπατζής από το κελί που τον βάλαμε; Θα πεθάνει!

Φύση Αρμονία είναι-
Φύση είναι αυτό που ξέρουμε-
Την τέχνη όμως δεν έχουμε για να το πούμε-
Τόσο αδύναμη η Σοφία Μας
Μπρος στην απλότητά της. ~ Emily Dickinson

Το προηγούμενο Σάββατο το Αττικό ζωολογικό πάρκο ανακοίνωσε μια -ακόμα- τραγική είδηση για το πάρκο. «Σήμερα το πρωί στις 09:40 διαπιστώθηκε από το προσωπικό του Πάρκου μετά από επεισόδιο μεταξύ των χιμπατζήδων, η διαφυγή του alpha male χιμπατζή. Αμέσως ενεργοποιήθηκε το πρωτόκολλο ασφαλείας του Πάρκου, ενημερώθηκε η αστυνομία, απομονώθηκαν οι επισκέπτες κι ο χιμπατζής, με τις συντονισμένες κινήσεις του προσωπικού ασφαλείας, παρουσία των κτηνιάτρων, οδηγήθηκε σε απομονωμένο χώρο στην περίμετρο του Πάρκου, όπου και κρίθηκε απαραίτητη η εξουδετέρωσή του 20 λεπτά αργότερα*».

Δυστυχώς αναφέρουν πως δεν μπορούσαν να του κάνουν αναισθητική ένεση γιατί ανήκει στην πιο υψηλή κατηγορία επικινδυνότητας και δε θα μπορούσε να ηρεμήσει γρήγορα, οπότε σύμφωνα με το πρωτόκολλο (;) αναγκάστηκαν να τον σκοτώνουν. Να σκοτώνουν ένα ζώο όπου ανήκει ήδη στην κατηγορία των υπό εξαφάνιση επειδή κατάφερε να δραπετεύσει από ένα κλουβί, όπου σίγουρα δεν ήταν ευτυχισμένο. Ανάλογα περιστατικά έχουν συμβεί και στον ίδιο χώρο με τζάγκουαρ, δελφίνια, εξωτικά πουλιά και πόσα άλλα που δε θα έχουν δοθεί στη δημοσιότητα. Ευτυχώς όμως τηρήθηκε το πρωτόκολλο και κανένας δεν τραυματίστηκε, εκτός από τα ζώα, αλλά και τι μας νοιάζει. Παρ’ όλο που κινδυνεύουν να χαθούν, φαίνεται να μην είναι το πρώτο μέλημα να τα προστατεύσουν. Ο άνθρωπος είναι γνωστό εξάλλου πως ό,τι δεν καταφέρνει να το υποτάξει, το καταστρέφει.

Μεταφερόμενοι λίγα χρόνια πίσω, την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου (Ιούνιος 1963) οι υπεύθυνοι του ζωολογικού κήπου της Νέας Υόρκης έκαναν ένα συγκλονιστικό πείραμα. Τοποθέτησαν στον τομέα των πρωτευόντων ζώων, ανάμεσα στους ουρακοτάγκους και τους γορίλες, ένα μεγάλο κλουβί πάνω από το οποίο αναγραφόταν: «Το πιο επικίνδυνο ζώο στον κόσμο». Πίσω από τα κάγκελα δεν υπήρχε κανένα μεγαλόσωμο και τρομαχτικό ζώο, με αιχμηρά δόντια και νύχια. Αυτό που βρισκόταν εκεί μέσα ήταν ένας καθρέπτης. Αλλά ακόμα κι αυτή η συνειδητοποίηση (εάν κι εφόσον έγινε ποτέ) δεν κατάφερε να σταματήσει τους ανθρώπους από το να κακοποιούν τα ζώα.

Οι ζωολογικοί κήποι είναι μια ξεκάθαρη έκθεση της εκμετάλλευσης της φύσης, αφού αρκεί μια βόλτα από τα κλουβιά όλων των ζώων για να παρατηρήσει κανείς πως δεν είναι χαρούμενα, αφού δεν είναι προορισμένα να βρίσκονται εκεί. Πρέπει να ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον, το οποίο καλό θα ήταν να μην καταστρέφουμε αλλά αποτελεί σίγουρα μια κάπως πειστική δικαιολογία πως παρέχουμε ασφάλεια στην άγρια ζωή εγκλωβίζοντας τη μέσα σε περιορισμένους χώρους. Ακόμα κι ένας άνθρωπος δε θα μπορούσε να ζήσει υπό αυτές τις συνθήκες αλλά οτιδήποτε δε (;) μας μοιάζει, αποδεικνύεται πως είναι κατώτερο.

Το θέμα όμως είναι να μη γράψουμε γι’ άλλη μια φορά #cancel στους ζωολογικούς κήπους και μετά να πάμε κανονικά τη βόλτα μας να φωτογραφίσουμε τα ζωάκια και να πάρουμε τις λούτρινες απομιμήσεις τους, ξέροντας πως εκείνα υποφέρουν. Εάν μας αρέσουν τόσο πολύ, ίσως θα ήταν προτιμότερο να τα δούμε ελεύθερα στη φύση και να κρατήσουμε σπίτι μας μόνο τα αρκουδάκια. Με το ίδιο σκεπτικό που δεν μπορούμε να αναθρέψουμε εμείς οι ίδιοι μόνοι μας έναν ελέφαντα, είναι σημαντικό να σκεφτούμε πως ούτε οι όποιοι κτηνίατροι, υπεύθυνοι και ζωολόγοι, μπορούν να αφήσουν τα ζώα να ζήσουν φυσιολογικά μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον.

Τα δελφίνια για παράδειγμα, που έχουν και μεγαλύτερο δείκτη νοημοσύνης από τους ανθρώπους (σε σύγκριση με πολλούς από ό,τι φαίνεται) δεν μπορούν να αναδείξουν τις δεξιότητές τους, να κινηθούν ελεύθερα και να θέσουν σε ισχύ το ηχοακουστικό τους σύστημα μέσα στις πισίνες. Όσο μεγάλες κι εάν είναι, θα υστερούν πάντα έναντι των θαλασσών. Το 2016 παρ’ όλο που είχαν πει πως θα απαγορεύονταν οι παραστάσεις δελφινιών, καθώς τα τάιζαν κι οι επισκέπτες (ας επεξεργαστούμε για λίγα δευτερόλεπτα το αυτονόητο γεγονός πως δεν μπορούμε να ταΐζουμε τα ζώα ό,τι θέλουμε) αλλά κι εκείνα δεν έχουν συμφωνήσει σε κάποιο σόου τσίρκου για να κάνουν κολπάκια στον αέρα, τελικά άλλαξαν απλώς όνομα! Τώρα έχουν μετατραπεί σε «εκπαιδευτικές παρουσιάσεις» αν κι είναι κάπως ανησυχητικό το τι μπορεί να θέλουν να διδάξουν. Ένα άλλο περιστατικό είχε συμβεί μ’ ένα λιοντάρι (2013) που κινούταν πάνω κάτω στο κλουβί του, σταθερά και μονότονα, μια συμπεριφορά όπου σύμφωνα με τους ειδικούς δεν είναι φυσιολογική και προκύπτει από την αιχμαλωσία.

Η λίστα με τα παραδείγματα για την αντικανονική κατάσταση των ζώων θα μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ ακόμα κι ακόμη κι αν αυτά υπάρχουν με ντοκουμέντα στο διαδίκτυο δεν αλλάζει τίποτα δραματικά. Οι πωλήσεις των εισιτηρίων των ζωολογικών πάρκων μένουν σταθερές (εάν όχι αυξημένες), η κακοποίηση των ζώων δε σταματάει παρά τις προσπάθειες ακτιβιστών κι η κουλτούρα του ανθρώπου για τις φυλακές αυτές παραμένει αναλλοίωτη. Τόσο τα μικρά παιδιά όσο κι οι ενήλικες πρέπει να αντιληφθούν πως κανείς δε γεννήθηκε για να είναι φυλακισμένος, όπως και δε θα έπρεπε να νοείται πως σκοτώνουμε μια ζωή επειδή έτσι έλεγε το σχετικό πρωτόκολλο.

Ίσως είναι σημαντικό να εξηγήσουμε για ποιον λόγο πρέπει να πάψουμε να ενισχύουμε με κάθε τρόπο την κακοποίηση των ζώων που συμβαίνει στους ζωολογικούς κήπους -κι όχι μόνο- και να συλλογιστούμε μήπως ο άνθρωπος για την αυτοεπιβεβαίωση της εξουσίας του πάνω στα άλλα έμβια όντα, δε λαμβάνει υπόψιν ούτε την ίδια την ζωή, που τόσο φαίνεται να (μη) λατρεύει.

*Οι πληροφορίες ανακτήθηκαν από το CNN Greece

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!