Δωρεά οργάνων∙ πράξη αγάπης και προσφοράς

Η δωρεά οργάνων είναι μία εξαιρετική πράξη προσφοράς, αλτρουισμού κι εθελοντισμού. Το να χαρίσεις ζωή σε κάποιον είναι ό,τι πιο υπέροχο μπορείς να κάνεις, και δεν κοστίζει τίποτα. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω οι οποίοι θα μπορούσαν να ζουν χάρη σε ένα μόσχευμα κι άλλοι οι οποίοι καταλήγουν έχοντας όλα τους τα ζωτικά όργανα υγιή και θάβονται μαζί με αυτά, διότι δε δέχθηκαν είτε οι ίδιοι είτε οι συγγενείς τους να τα δωρίσουν.

Στη χώρα μας, τώρα, για να το δούμε πιο συγκεκριμένα, η δωρεά οργάνων κι ιστών κάθε άλλο παρά διαδεδομένη είναι. Οι πολίτες δε γνωρίζουν κι ιδιαίτερα πολλά για τη διαδικασία κι αυτή η άγνοιά τους μεταφράζεται σε καχυποψία, αδιαφορία ή και φόβο, ενώ ακόμη κι ορισμένα νοσοκομεία αντιμετωπίζουν την αναζήτηση των δοτών σαν αγγαρεία κι υστερούν σε ό,τι αφορά την αναλυτική ενημέρωση του κόσμου πάνω στο θέμα, που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να ενθαρρύνει και να παρακινήσει αυτή τη μεγαλειώδη κίνηση. Δυστυχώς, έτσι, πολλές ζωές εξακολουθούν να φεύγουν άδικα, ενώ θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.

Σε πλήρη αντίθεση με μας, χώρες του εξωτερικού όπως η Ιταλία, η Ισπανία κι άλλες είναι πρώτες στη δωρεά οργάνων, σώζοντας μ’ αυτόν τρόπο καθημερινά εκατοντάδες ζωές. Και δε μιλάμε για κάποια πράξη αυτοθυσίας ή κάποιο ρίσκο, μιλάμε απλά για την υπέρτατη πράξη προσφοράς. Ας ξεκαθαρίσουμε πως για να γίνει κανείς δότης θα πρέπει να ‘ναι εγκεφαλικά νεκρός, σε κατάσταση δηλαδή μη αναστρέψιμη. Μπορείς να χαρίσεις κι εν ζωή, βέβαια, κάποια όργανα (το νεφρό, μέρος του ήπατος, μέρος του πνεύμονα και μέρος του λεπτού εντέρου) χωρίς να θέσεις σε κίνδυνο τη δική σου ζωή.

Για να γίνεις δότης μετά θάνατον και να δώσεις ζωή μέσα απ’ αυτόν θα πρέπει να ‘χεις γραφτεί στα Μητρώα Δωρητών -σε αντίθετη περίπτωση, στα Μητρώα Αρνητών. Να σημειωθεί επίσης πως αν σε ενδιαφέρει αυτή η κίνηση μεγαλοψυχίας θα πρέπει οι συγγενείς σου να γνωρίζουν τις προθέσεις σου, διότι αρκετές φορές τα όργανα δυνητικών δοτών δε χρησιμοποιήθηκαν για μεταμοσχεύσεις διότι οι ίδιοι δεν το είχαν δηλώσει κι οι συγγενείς τους δεν το γνώριζαν.

Περνώντας στο πρακτικό κομμάτι τώρα, από ένα δότη μπορούν να σωθούν έως 8 άνθρωποι οι οποίοι έχουν ανάγκη από κάποιο μόσχευμα κι αρκετοί παραπάνω απ’ τη δωρεά ιστών. Μιλάμε, επομένως, για μια εξαιρετική πράξη καλοσύνης κι αγάπης για τον συνάνθρωπο. Φυσικά και δεν μπορείς να αποφασίσεις εσύ σε ποιον ασθενή θα δοθούν τα όργανά σου, διότι υπάρχουν λίστες αναμονής κι επίσης κανένας δέκτης δε γνωρίζει από ποιον πήρε τα όργανα, όπως και το αντίστροφο, η οικογένεια του δότη δηλαδή δε γνωρίζει σε ποιον δόθηκαν τα όργανα.

Ναι, δεν μπορεί ο καθένας να γίνει δότης. Σημασία δεν έχει, βέβαια, η χρονολογική ηλικία αλλά η βιολογική, γι’ αυτόν τον λόγο μπορεί να γίνει δότης είτε ένα παιδί είτε ένας υπερήλικας. Εφόσον, λοιπόν, επέλθει ο εγκεφαλικός θάνατος, οι γιατροί κάνοντας εξετάσεις θα κρίνουν αν κάποιος είναι ικανός να γίνει δότης. Να σημειώσουμε επίσης πως είναι πιθανό όλοι μας κάποια στιγμή να χρειαστούμε ένα μόσχευμα!

Γιατί, λοιπόν, να μην κάνεις αυτή την υπέροχη πράξη πραγματικότητα; Σίγουρα, είναι τραγικό να χάνεις τους ανθρώπους σου και φυσικά η ζωή είναι γλυκιά κι υπέροχη για να σκέφτεσαι τέτοια πράγματα κι ο θάνατος, όμως, είναι κομμάτι της κι εσύ μπορείς να τον καθυστερήσεις για κάποιους. Υπάρχει κάτι πιο γενναίο απ’ αυτό; Τίποτα πιο όμορφο απ’ το να μπορείς να δώσεις ζωή σε κάποιο συνάνθρωπό σου. Πόση αγαλλίαση θα νιώσεις γνωρίζοντας ότι τα όργανα ενός συγγενή σου δίνουν ζωή και βοηθούν κάποιον άλλο να ζει την καθημερινότητά του, κοντά στους δικούς του ανθρώπους!