«Γεια, τι κάνεις; Τα νέα σου! Καιρό έχουμε να τα πούμε. Να κανονίσουμε να πιούμε καφέ αυτές τις μέρες.» Αυτή η φράση αντιπροσωπεύει όλη μας την ενήλικη ζωή. Αυτός ο περιβόητος καφές που όλο κανονίζουμε να πιούμε, αλλά δεν πίνουμε ποτέ τελικά.
Η καθημερινότητά σου είναι γεμάτη υποχρεώσεις. Τρέχεις όλη μέρα και προσπαθείς να χωρέσεις δουλειά, σχέση, οικογένεια, κοινωνική και προσωπική ζωή σε μόλις 24 ώρες. Κάποτε δε σου φτάνει ο χρόνος, δε σου βγαίνουν όλα, κάτι πρέπει να αφήσεις πίσω.
Συναντάς και γνωρίζεις σ’ όλη σου τη ζωή εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες, ανθρώπους. Κάποιοι παραμένουν άγνωστοι, μ’ άλλους δημιουργείς σχέσεις. Με κάποιους είσαι συνάδελφος, με λίγους γίνεσαι κολλητός, κάποιοι μένουν απλοί γνωστοί και με κάποιους άλλους χάνεσαι τελείως -είτε το επιδίωξες είτε όχι.
Και κάπου εκεί, μέσα στην τρελή καθημερινότητα, συναντάς κάποιο γνωστό ή κάποιο παλιό φίλο, που έχετε καιρό να βρεθείτε, και σου λέει να κανονίσετε καφέ. Θα συμφωνήσεις, θα χαμογελάσετε και θα αποχαιρετηθείτε, αφήνοντας το ραντεβού σας ανοιχτό, και φυσικά όπως ακριβώς προτείνεται έτσι ακριβώς, την ίδια στιγμή, ξεχνιέται κιόλας εκείνος ο καφές.
Αλήθεια, πόσους τέτοιους καφέδες χάνουμε σε όλη μας τη ζωή; Και βασικά γιατί τους χάνουμε; Γιατί ποτέ δε σηκώνουμε το ακουστικό του τηλεφώνου για να κλείσουμε ραντεβού; Ή, ακόμη καλύτερα, γιατί ποτέ δεν πίνουμε τον καφέ την ίδια στιγμή που μας τον προτείνουν;
Πρώτο πιθανό σενάριο∙ να βαριέσαι αφόρητα να συναντήσεις το συγκεκριμένο άτομο. Να μην έχεις κάτι τόσο κοινό να κουβεντιάσεις ή απλά να μη θέλεις να συζητήσεις στην προκειμένη φάση μαζί του. Ναι, ξέρω, δεν είναι ευγενικό να παραδεχτείς ότι βαριέσαι τον άλλο. Γι’ αυτό θα ψάξεις να βρεις χίλιες δικαιολογίες ώστε να αποφύγεις να βγεις για καφέ μαζί του. Και στη χειρότερη συναντάς τον άλλο στον δρόμο τυχαία και κάνεις ότι δεν τον είδες.
Δεύτερο πιθανό σενάριο∙ να ξεχνάς απίστευτα πολύ το οτιδήποτε ή να σε χαρακτηρίζει η αναβλητικότητα σε όλους τους τομείς της ζωής σου. Οπότε σκέφτεσαι πως δε θα γίνει και κάτι τρομερό αν τελικά πιείτε αυτόν τον καφέ την επόμενη εβδομάδα. Και τελικά η επόμενη εβδομάδα γίνεται ο επόμενος μήνας κι ύστερα ο επόμενος χρόνος, και ούτω καθεξής.
Η αλήθεια, βέβαια, ίσως και να βρίσκεται κάπου στη μέση. Σίγουρα, η καθημερινότητα δε σου επιτρέπει να έχεις πλούσια κοινωνική ζωή, όμως αν σε ενδιαφέρει κάποιος, αν έστω τον συμπαθείς και θες να μάθεις τα νέα του, θα βρεις χρόνο, έστω μία ώρα, να πιεις έναν καφέ μαζί του. Κι ας μη γίνεται συχνά αυτό. Μέσα σε μία ώρα ίσως να μη χωρέσουν όλα σας τα νέα, όμως είναι μια καλή αρχή, μια ένδειξη ενδιαφέροντος.
Βέβαια, αυτή είναι η μία πλευρά, η δική σου. Γιατί μπορεί κι αυτός που σου προτείνει να πιείτε καφέ να σκέφτεται ακριβώς έτσι. Μπορεί να σου κάνει τη συγκεκριμένη πρόταση για να βγει απ’ τη δύσκολη θέση ή για να γεμίσει με κάτι την αμηχανία της στιγμής. Περίεργες οι ανθρώπινες σχέσεις, κάνουμε δεύτερες και τρίτες σκέψεις ακόμα και πίσω από μια απλή πρόσκληση για καφέ.
Την επόμενη φορά που θα συναντήσεις κάποιον και θα σου προτείνει να κανονίσετε καφέ, κάνε το εξής πείραμα, πες του να πάτε τη συγκεκριμένη στιγμή. Έτσι και θα ζυγίσεις τις καταστάσεις και δε θα χρειαστεί να αφήνεις εκκρεμότητες. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έχεις να χάσεις κάτι. Αντιθέτως, θα μιλήσεις με κάποιον που δε συναντάς συχνά, θα ανταλλάξεις απόψεις και θα αλλάξεις παραστάσεις. Στην καλύτερη περίπτωση θα αποκτήσεις μια καινούρια παρέα, στη χειρότερη θα βαρεθείς μέχρι θανάτου και θα εκτιμήσεις τις χαζές συζητήσεις με τους κολλητούς σου.
Συντάκτης: Χριστίνα Βακαλούμη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
