«Μόνο να κοιμάμαι δίπλα σου κι ο κόσμος πια δε με φοβίζει.» Μια φράση, χίλια συναισθήματα. Μια φράση που εκπροσωπεί μανούλες και παιδάκια που αν και δεν μπορούν να την εκφράσουν με λόγια τη νιώθουν βαθιά μέσα τους. Πόσο όμορφο πράγμα είναι να κοιμάσαι μαζί με τα παιδιά σου.
Πόσο υπέροχο είναι να μοιράζεσαι όνειρα, παπλώματα κι αγκαλιές. Να κουρνιαζεις και να κοιμάσαι γαλήνια. Λένε πως όταν κοιμάσαι με κάποιον που αγαπάς νιώθεις ασφάλεια και κοιμάσαι πιο καλά. Για να έχει ειπωθεί, προφανώς κι ισχύει. Σίγουρα θα καταλάβουν όσοι κοιμούνται με τα δικά τους παιδιά. Η καλύτερη στιγμή της μέρας. Πόση ηρεμία νιώθεις όταν τα βλέπεις δίπλα σου ν’ αφήνονται γλυκά κι ήρεμα να τα πάρει ο ύπνος. Ξέρεις ότι νιώθουν ασφάλεια. Σου το δείχνουν με τον τρόπο τους. Ψάχνουν την αγκαλιά σου, τη μυρωδιά σου, τα χέρια σου. Τους αρκεί να σ’ ακουμπούν και να σε μυρίζουν. Κι ο ύπνος έρχεται αβίαστα.
Στην αρχή φοβάσαι, άλλωστε ως γονιός αυτό σου συμβαίνει μόνιμα. Φοβάσαι μήπως καταλάθος τα πλακώσεις στον ύπνο σου, φοβάσαι μήπως ξαφνικά σταματήσουν ν’ αναπνέουν, φοβάσαι ακόμη, μήπως κακομάθουν, όπως σου λένε. Αλλά νιώθεις μεγαλύτερη σιγουριά να είναι δίπλα σου από το να τρέχεις συνεχώς στην κούνια τους ή στο κρεβάτι τους να τα τσεκάρεις. Να ηρεμείς τους φόβους σου. Φόβους που λογικά ή παράλογα, τους έχουν όλοι οι γονείς.
Αλλά ακόμα κι εσύ που φοβάσαι πως έτσι θα χαθεί η ερωτική επαφή κι ο ερωτισμός με τον σύντροφό σου. Ο έρωτας υπάρχει παντού, δε χρειάζεται ένας κοινός ύπνος χωρίς τα παιδιά για να ευδοκιμήσει. Αυτό το μικρό πλάσμα που ήρθε για να κλέψει από τους γονείς του το μυαλό, την αγάπη αλλά και το κρεβάτι. Οπότε αυτό δε στέκεται εμπόδιο σ’ ένα πραγματικά ερωτευμένο κι αγαπημένο ζευγάρι, αντιθέτως.
Το να κοιμάσαι μαζί με τα παιδιά σου δημιουργεί ασφάλεια και δέσιμο. Δίνει σιγουριά στο παιδί πως η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι δίπλα του και θα νικήσουν μαζί τους φόβους του. Φόβους όπως ένα κακό όνειρο, ένα άγχος αποχωρισμού, το οποίο συμβαίνει σε μικρά παιδιά, ή σ’ ένα άλμα ανάπτυξης. Τα βράδια με τους κολικούς και τους πόνους από τα δοντάκια η αγκαλιά και η μυρωδιά της μαμάς ηρεμεί ένα παιδί πολύ καλύτερα από οποιοδήποτε φάρμακο ή γιατροσόφι.
Κάποια στιγμή θ’ αποχωρήσουν, θα αναζητήσουν και το κρεβάτι τους. Θα θέλουνε το δικό τους δωμάτιο,το χώρο τους. Εκεί κάπου στα 3 με 4. Μη φοβάστε κανένα παιδί δε θέλει να κοιμάται με τους γονείς του για πάντα, προφανώς. Αλλά πόσο σίγουρο και ήρεμο θα νιώθει αν ξέρει πως εάν ένα βράδυ δει δράκους και κακές μάγισσες στο όνειρό του η αγκαλιά και το κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά θα είναι εκεί να διώξει μακριά όλες τις ανησυχίες.
Ένα παιδί που μεγαλώνει με αγάπη κι ασφάλεια γίνεται ένας συνειδητοποιημένος και γεμάτος συναισθήματα ενήλικας που είναι έτοιμος να χαρίσει κι αυτός απλόχερα αγάπη. Γι’ αυτό αγκαλιάστε τα παιδιά σας, ψιθυρίστε τους τραγουδάκια, παραμύθια και λόγια αγάπης και πάρτε τα μαζί σας στο κρεβάτι σας. Κι ο ύπνος αν κι άβολος, ποτέ δεν ήταν πιο γλυκός.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου