Οι ξεπέτες δεν ξυπνούν αγκαλιά

Ανοίγεις τα μάτια σου και ψάχνεις για αγκαλιά  κάτω απ’ το πάπλωμα. Πλησιάζεις κι όντως η άλλη σάρκα, αραδιασμένη δίπλα σου, ανταποκρίνεται. Δυο χέρια ανοίγουν και σε φωλιάζουν. Δυο μήνες και πέντε μέρες τώρα η ίδια ιστορία. Όχι ότι τις μετράς, αλλά στο περίπου κάπου τόσο πρέπει να ‘ναι.

Βρισκόσαστε βραδάκι και τελικά καταλήγετε μαζί μέχρι το επόμενο απόγευμα. Κουβέντα για δέσμευση κανένας απ’ τους δύο. Δεν είστε σε αυτή τη φάση, άλλωστε. Το ‘χετε ξεκαθαρίσει αυτό απ’ την αρχή. Φρεσκοχωρισμένοι κι οι δύο, μόλις βγήκατε από μια δύσκολη σχέση, πληγωθήκατε, λαχταρίσατε την ελευθερία σας, ή κάτι παρόμοιο. Κινείστε, πάντως, στο ίδιο μήκος κύματος. Συμφωνήσατε πως δεν έχετε χρόνο κι ανάγκη από κάτι μόνιμο, τουλάχιστον όχι αυτήν την περίοδο. Ειλικρινείς κουβέντες ενηλίκων.

Κι ενώ τα ανοίξατε τα χαρτιά σας και θέσατε τα όριά σας από νωρίς, να που τώρα που δυο μήνες μετά έχετε φτιάξει μια ιδανική ρουτίνα ενός ζευγαριού. Τα βράδια σας βρίσκουν μαζί, αλλά και το ξημέρωμα και το μεσημέρι και το απόγευμα, και πάλι απ’ την αρχή. Έχεις μάθει πώς πίνει τον καφέ του το πρόσωπο και του τον φτιάχνεις κιόλας. Έχει μάθει τι σου αρέσει να τρως και φροντίζει να υπάρχει πάντα στο σπίτι του.

Η οδοντόβουρτσα του άλλου έχει πάρει θέση δειλά-δειλά στο μπάνιο δίπλα στη δική σου και σου αγόρασε και το αγαπημένο σου σαμπουάν «για να ‘χεις σε περίπτωση ανάγκης», όπως σου είπε. Κι αφού σηκωθείτε και πιείτε τα καφεδάκια σας, θα στρώσεις και το κρεβάτι.

Αλήθεια τώρα; Τι ακριβώς συμφωνήσατε είπαμε; Γιατί είστε πάνω από όλα ενήλικες με σταθερή άποψη κι απέχετε από συναισθηματισμούς. Τα τάχα ξεκάθαρα έχουν πια θολώσει για τα καλά. Ο φόβος της δέσμευσης σας σταματάει. Αλλά από τι; Τι άλλο πρέπει να κάνει, δηλαδή, ένα ζευγάρι για να θεωρηθεί πως είναι μαζί;

Μήπως η ξεπέτα σας προέκυψε σχέση χωρίς καλά-καλά να το καταλάβετε; Αρνείστε κι οι δύο να αναγνωρίσετε το αυτονόητο. Γουστάρετε. Γουστάρετε πολύ ο ένας τον άλλο και προσπαθείτε απλώς να μην πληγωθείτε ή να μη δεσμευτείτε με λόγια. Κι όμως, αν τύχει να καταλήξετε ένα βράδυ χώρια, σαν κάτι να σας λείπει. Και τα μηνύματα παίρνουν φωτιά. Μα όποιος το παραδεχτεί πρώτος ότι ενδιαφέρεται, χάνει. Αυτό το παιχνίδι παίζετε, και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία.

Κι ενώ όλα ξεκίνησαν με νύχτες αφιερωμένες αυστηρά στο σεξ, σιγά-σιγά οι αναστεναγμοί θα δώσουν λίγο χώρο σε βραδιές που απλώς θα βρισκόσαστε για ταινία κι αγκαλιά ή φαγητό, πάντα όμως στο σπίτι. Δε θέλετε να βγάλετε προς τα έξω αυτό που ζείτε, γιατί δεν ξέρετε πώς να το παρουσιάσετε, τι ετικέτα να σας φορέσετε αν σας ρωτήσουν τι είστε. Είπαμε, απλά περνάτε καλά, τίποτα περισσότερο. (Τι; Ακούστηκαν γέλια απ’ το βάθος; Παρακαλώ, ησυχία!)

Κι όσο στριφογυρίζουν στο μυαλό σου σκέψεις του τύπου  «Πρέπει να χαλαρώσουμε, να σταματήσουμε τις πολλές επαφές» έρχεται και σε αγκαλιάζει δίνοντάς σου ένα φιλί στο μέτωπο. Και το φιλί θα φέρει μια ακόμη αγκαλιά, ένα ακόμη πείραγμα, κι άλλη μια βραδιά που θα ξημερώσει με σας τους δυο μαζί, δυο κούπες καφέ και τα αγαπημένα σου κρουασάν που έγιναν πια η ένοχη απόλαυσή σας.

Αύριο είναι μια καινούρια μέρα για να δηλώσεις πάλι στον καθρέφτη σου πως όλο αυτό είναι απλά μια ξεπέτα, προσπαθώντας να πείσεις τον εαυτό σου με χαζές δικαιολογίες.