Σημασία έχει να χουφτώνεστε σε κάθε ευκαιρία

«Μένιο, σου είπα μην το κάνεις αυτό, με ενοχλεί!» Επική ατάκα η οποία διαδεχόταν το κλασικό χούφτωμα του Μένιου Τσαπάρα στην αγαπημένη Φλώρα Μπαρμπαρίτσα. Ποιος δεν θυμάται την εν λόγω σκηνή απ’ τους «Δύο ξένους»; Ή, μάλλον καλύτερα, ποιος δεν έχει χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη ατάκα; Εκείνο το παιχνιδιάρικο «και θέλω και δε θέλω» με το απαραίτητο νάζι που του αρμόζει.

Και πάμε στον Μένιο του σήμερα που είτε τον ενσαρκώσεις εσύ, είτε τον έχεις στη ζωή σου, είτε ιδανικά είστε δύο οι «Μένιοι» στη σχέση σας. Έχεις στο οπτικό πεδίο το αμόρε σου κι έτσι μαγικά κι αυτόματα είναι λες και μια εσωτερική φωνή σε σπρώχνει να το ζουμπήξεις, λες κι υπάρχει λειτουργία με χρονοδιακόπτη που τοποθετεί τα χέρια σου με ζηλευτή χάρη και ταχύτητα στην περιοχή των γλουτών του (κι όχι μόνο), ανά τακτά χρονικά διαστήματα, σε οποιοδήποτε γεωγραφικό πλάτος. Αψηφώντας την πιθανή παρουσία υπολοίπων γήινων πλασμάτων.

Τέρμα οι ορολογίες. Μιλάμε για ωμό, καθαρό και χορταστικό χούφτωμα. Το λες και γεμίζει το στόμα σου. Αυτή η αρχέγονη κίνηση που χωρίς ερωτήσεις κι ευγένειες υποδηλώνει άμεσα ότι εκεί ανήκεις. Μόνο το αμόρε σε χουφτώνει, πώς να το κάνουμε, είναι κάτι μόνο για τους δυο σας. Κίνηση ματ, κίνηση κτητικότητας, διεκδίκησης κι ερωτισμού.

Όρια δεν μπαίνουν. Σε χουφτώνει παντού, όποτε του έρθει. Κι εσύ άλλοτε κοκκινίζεις από ντροπή κι άλλοτε κορδώνεσαι από καμάρι. Καμιά φορά και τα δυο μαζί. Σχεδόν πάντα, δηλαδή. Ανάμεικτα συναισθήματα. Το μόνο σίγουρο είναι πως ψηλώνεις δυο πόντους από αυτοπεποίθηση. Κάποιος κάποτε μου είπε πως αν σε χουφτώνει συχνά το ταίρι σου να μην εκνευρίζεσαι. Αν δεν το κάνει να χαλιέσαι, εκεί κάτι πάει λάθος.

Είναι, βλέπεις, η πιο άμεση κίνηση να σου δείξει ότι σε ποθεί. Και για εσένα που το λαμβάνεις είναι επιβεβαίωση και πάντα θετική έκπληξη. Ακόμη κι αν αυτό συμβαίνει μπροστά σε τρίτους κι από αμηχανία αντιδράς νευρικά, κατά βάθος το γουστάρεις και το ευχαριστιέσαι όλο αυτό.

Γιατί, πώς να το κάνουμε, εκεί που κάνετε τα ψώνια σας χαλαρά στο super market και διαλέγεις ντομάτες, το να σου ‘ρχεται ο άλλος από πίσω όλο χαρά και να σε χουφτώνει, κάπως άβολα θα σε κάνει να νιώσεις. Θα γυρίσεις απότομα και θα κοιτάξεις με ένα ύφος «Πας καλά, παιδάκι μου;». Παρ’ όλα αυτά θα χαρείς κιόλας.

Είναι κι αυτό μια εκδήλωση συναισθημάτων, ένα απ’ τα όμορφα κομμάτια του έρωτα και το πάθος δεν προγραμματίζεται ούτε υπακούει σε κατάλληλο timing. Ακόμα κι αν στα μάτια των συντηρητικών φανεί άσεμνο, ο έρωτας ήταν ανέκαθεν ωμός κι αυθόρμητος. Και στην τελική, από μίζερα μούτρα και τυπικότητες χορτάσαμε, καλύτερα να συναντάμε στον δρόμο παθιασμένα ζευγαράκια. Ο έρωτας, εξάλλου, είναι ζωή κι υγεία.

Άφησέ τον να σε χουφτώνει, ρε παιδί μου, και μη χάνεις ευκαιρία να τον χουφτώνεις κι εσύ -θα τον αιφνιδιάσεις ευχάριστα. Ακόμα και μέσα στο αστικό ή όσο περιμένετε στην ουρά για καφέ. Κοίτα να το χαρείς ακόμα κι αν από μέσα σου δαγκώνεσαι από ντροπή. Ο άλλος θέλει απλά να σου δείχνει ότι σε γουστάρει, κάθε στιγμή, όπου κι αν είστε. Μην τον κόβεις. Αυτές οι μικρές κινήσεις κρατάνε τη σπίθα αναμμένη. Γιατί όσο μεγαλώνουμε να τις κόβουμε;