Στις σχέσεις βασιλεύει το «μία σου και μία μου»

Οι ερωτικές μας σχέσεις ήταν και θα ‘ναι πάντα μια μυστική συμφωνία, ένα ατελείωτο «δούναι και λαβείν». Δράση κι αντίδραση, αυτός είναι ο κανόνας που συναντάμε σχεδόν σε κάθε συνύπαρξη. Η κάθε μας κίνηση είναι, συνήθως, απάντηση στην πράξη του άλλου. Κι αυτό είναι εξαιρετικό, όταν μιλάμε για όμορφα πράγματα, δηλαδή σωστή συμπεριφορά, εμπιστοσύνη, κατανόηση, σεβασμό.

Τι γίνεται, όμως, με την αντιδραστικότητα που μας πιάνει, όταν μιλάμε για πράγματα που κάνει ο σύντροφός μας και μας εκνευρίζουν; Σε αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, τα πράγματα μοιάζουν κωμικοτραγικά. Θυμώνουμε, σαν παιδιά πεισμώνουμε και ζητάμε να πληρώσει ο άλλος με το ίδιο νόμισμα. Απαντάμε έτσι με την ίδια, ίσως και χειρότερη συμπεριφορά, όταν το ταίρι μας κάνει κάτι που δε μας αρέσει.

Κλασική περίπτωση: «Μωρό μου, δεν μπορώ απόψε, θα βγω με τα παιδιά.» «Ωραία, μωρό μου, καλά να περάσεις. Εξάλλου, κι εγώ έχω κανονίσει.» Απίστευτο ψέμα. Φυσικά και δεν είχες κανονίσει κάτι. Περίμενες να σας βρει το βράδια αγκαλιά στον καναπέ, χαζεύοντας τηλεόραση. Εννοείται πως δε θα το παραδεχτείς πως δεν είχες άλλα σχέδια και θα τηλεφωνήσεις αμέσως στην παρέα σου για να κανονίσεις κάτι. Αν βγει, θα βγεις κι εσύ, πάει και τελείωσε. Έτσι για να πάρεις το αίμα σου πίσω. Το ποιο;

Τι σε κάνει να πιστεύεις πως επειδή θα βγεις, θα πληρώσεις τον άλλο με το ίδιο νόμισμα; Θα βγει, θα διασκεδάσει, θα δει φιλαράκια και πολύ καλά θα κάνει, ενώ εσύ θα βγεις καθαρά αντιδραστικά κι εκδικητικά, με μόνο σκοπό να πικάρεις (ούτε καν) το ταίρι σου. Θα ‘χεις κολλημένα χέρια και βλέμμα στην οθόνη του κινητού σου, θα ποστάρεις στημένα χαμόγελα, θα γράφεις την παρέα σου, γιατί το μυαλό σου θα ‘ναι αλλού, ενώ θα προσπαθείς να το παίξεις πως είχες μια φανταστική έξοδο, κι ας βράζεις μέσα σου.

Άλλο παρόμοιο σενάριο. Το έτερόν σου ήμισυ αποφάσισε να πάει διακοπές με παρέα. Ορίστε; Τα νεύρα σου, τα χάπια σου κι ένα ταξί να τους ακολουθήσεις με καμπαρντίνα κι όλα τα συναφή, ώστε να ‘χεις πλήρη εικόνα των διακοπών. Η αντίδρασή σου, βέβαια, στο άκουσμα αυτής της ανακοίνωσης φαίνεται απόλυτα cool και την επόμενη μέρα κιόλας, όλως τυχαίως, κανονίζεις κι εσύ τις δικές σου single διακοπές. Ε, δε θα βράσεις μόνο εσύ στο ζουμί σου! Που θα βράσεις, δηλαδή, αλλά δε θέλεις να το ξέρει κι ο άλλος. Ιδανικά θες να αισθανθεί και το αμόρε σου παρόμοια ανασφάλεια για το πού θα ‘σαι και τι θα κάνεις.

Και μιας και τα social media είναι μέρος της ζωής μας πλέον, τι λες για εκείνη τη στιγμή που αντικρίζεις ένα like του συντρόφου σου σε άγνωστο για εσένα προφίλ; Ε, όχι και like, τώρα θα δεις. Παίρνεις φόρα και πατάς κι εσύ με τη σειρά σου like σε ό,τι κινείται. Όλο και κάποιο θα δει. Και φυσικά σφυρίζεις, τάχα μου, αδιάφορα. Ούτε ζήλιες, ούτε υστερίες, ούτε παράπονα. Μονάχα αντίποινα.

Να μη μιλήσουμε για την περίπτωση να κάνει έναν καινούριο διαδικτυακό φίλο του αντίθετου φύλου. Ότι τι, εσύ θα μείνεις με σταυρωμένα τα χέρια; Και βέβαια όχι. Για πήγαινε στα αιτήματα φιλίας που έχεις αφήσει εκκρεμή. Το πιο ελκυστικό προφίλ θα μπει αμέσως στη λίστα των φίλων σου. Και θα φροντίσεις να γίνει κάποια στιγμή που θα γίνει αντιληπτό απ’ τον σύντροφό σου, φυσικά.

Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό και ποιος ο λόγος να θεωρείς πως εφόσον έκανε κάτι ο σύντροφός σου, το έκανε για να τσιγκλήσει εσένα; Φυσικά γιατί είμαστε κτητικά όντα κι αρκετά ανασφαλή -όσο κι αν κάποιοι δεν το παραδέχονται. Κι αν δεν έχεις πέσει κι εσύ σε αυτήν την παγίδα του τσιγκλίσματος και του «μία σου και μία μου» είναι είτε γιατί δε σε ενδιαφέρει αρκετά ο άλλος είτε γιατί έχεις δουλέψει πολύ με τον εαυτό σου.

Το σημαντικό, βέβαια, είναι να προσπαθούμε να συγκρατήσουμε την κτητικότητα που μας διακατέχει και να μην κάνουμε πράγματα που θα διαταράξουν την εμπιστοσύνη στη σχέση μας. Εξάλλου, η εφηβεία και τα δικαιολογημένα αντιδραστικά ξεσπάσματα ίσως έχουν περάσει προ πολλού. Όποιος αγαπά, αφήνει τον άνθρωπό του ελεύθερο, δεν καταπιέζει.