Χάνουν κλειδιά, γυαλιά, λεφτά, τα μυαλά τους!

Βρίσκονται παντού τριγύρω μας κι έχουν συχνά τη μορφή (πολύ) οικείων μας προσώπων ή ακόμη και τη δική μας. Όχι, δε μιλάω για εξωγήινους. Θα μπορούσες, βέβαια, να τους χαρακτηρίσεις κι έτσι, αν δεν ήταν τόσοι πολλοί, με αποτέλεσμα να αμφισβητείς για το ποιο είναι, στα αλήθεια, το ανθρώπινο είδος και ποια η εξωτερική παρεμβολή. Ο λόγος γι’ αυτούς τους εξαιρετικά χαριτωμένους ή απλώς εκνευριστικούς –για τους υπόλοιπους, τουλάχιστον– τύπους, οι οποίοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου και τεράστιο ταλέντο στο να χάνουν την αίσθηση του χρόνου, τα μυαλά τους και –κυρίως– λογής-λογής αντικείμενα.

Ναι, αυτές οι γραμμές είναι αφιερωμένες σε ‘σένα, που πριν καλά-καλά τελειώσεις την ανάγνωση θα αναρωτηθείς πού έβαλες τα γυαλιά σου. Θα ψάξεις παντού. Θα κατέβεις ακόμη και στο αυτοκίνητο. Θα προσπαθήσεις να θυμηθείς αν τα άφησες στη δουλειά, στο γυμναστήριο, στο καφέ, στην τράπεζα. Μάταια. Δεν μπορείς να θυμηθείς καν πότε τα είδες τελευταία φορά.

Αν πάλι δεν είσαι αυτός ο τύπος, σίγουρα έχεις έστω έναν τέτοιο γνωστό, ο οποίος ξεχνάει πάντα κάπου τα πράγματά του, τα χάνει μονίμως, και φυσικά –το κερασάκι στην τούρτα– δε θυμάται ποτέ πού τα ‘χει αφήσει, κάποιες φορές ούτε καν τι ψάχνει. Οπότε καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται. Είσαι αυτός που βοηθάει πάντα στο κυνήγι του χαμένου θησαυρού, προτείνοντας παράλληλα ιδέες, μήπως και θυμηθεί ο εν λόγω τύπος πού ξέχασε τα υπάρχοντά του.

Όλη αυτή η αφηρημάδα έχει ως αποτέλεσμα γκρίνιες κι ασυνέπειες. Αλλά δε φτάνει αυτό, εφόσον δε βρίσκει ποτέ αυτό που ψάχνει, εκνευρίζεται με τη μαύρη του την τύχη -ποτέ με την ανευθυνότητά του. Και μάντεψε ποιος θα τα ακούσει! Μα φυσικά εσύ που είσαι εκεί και βοηθάς στο ψάξιμο. Αμέ, πάρε το «ευχαριστώ» σου τώρα.

Κι ερχόμαστε πάλι σε εσένα, τον πρωταγωνιστή. Ναι, οι προβολείς στον ξεχασιάρη. Είναι απορίας άξιον πώς καταφέρνεις να μη βρίσκεις ποτέ τίποτα και να ‘σαι όλη μέρα στα τηλέφωνα και στα γραφεία απολεσθέντων. Είσαι ικανός να χάσεις κλειδιά, γυαλιά, λεφτά, κινητό, ρολόι, έγγραφα, ακόμα και το μπουφάν σου, γιατί ζεστάθηκες και το έβγαλες και μετά δε θυμήθηκες να το πάρεις μαζί σου φεύγοντας. Κι όλα αυτά μέσα σ’ ένα χαλαρό 24ωρο. (Μη μου πεις πως υπερβάλλω!)

Μιλάμε για εσένα που φεύγοντας το πρωί απ’ το σπίτι σου ξέχασες τα κλειδιά μέσα. Ευτυχώς, έχεις εφεδρικά στο αυτοκίνητο. Το οποίο, εδώ που τα λέμε, πού το πάρκαρες χθες τελικά; Θα γυρίσεις όλα τα στενά μέχρι να το βρεις, με κίνδυνο να χάσεις τη σύσκεψη στη δουλειά ή το ραντεβού με τον οδοντίατρο. Για το οποίο ραντεβού, παρεμπιπτόντως, κάλεσες 3 φορές αυτήν την εβδομάδα στο ιατρείο, γιατί συνεχώς ξεχνούσες ημέρα κι ώρα. Και ναι, θα χάσεις άλλες τόσες φορές το κινητό σου μέσα στη μέρα. Γιατί ένα μυαλό είναι κι αυτό, πόσα να θυμάται πια.

Αν σου φαίνονται ακραία όλα αυτά, πιθανόν να μην καταλαβαίνεις για τι ακριβώς μιλάμε, κι είσαι εξαιρετικά τυχερός. Αν πάλι γελάς μέσα σου, βιώνοντας μια κάποια ταύτιση, φρόντισε να εντάξεις τα παντζάρια και τις μελιτζάνες στη διατροφή σου, βοηθάνε στη μνήμη -ξέρεις, αυτήν που δεν έχεις.

Αν, λοιπόν, είσαι αυτός ο άνθρωπος, πάρε μια ανάσα, ξεκίνα να κρατάς σημειώσεις κι αγόρασε μια κλειδοθήκη. Για αρχή, και καλά μυαλά!