Γιατί να βγεις Σάββατο με τη Σάρα και τη Μάρα;

Τι το τόσο ξεχωριστό έχει, δηλαδή, αυτή η μέρα που πρέπει πάντα να βγαίνουμε, να παρτάρουμε και να τα πίνουμε; Υπάρχουν τόσες άλλες μέρες μέσα στην εβδομάδα που μπορείς να περάσεις πολύ καλύτερα κι όμως επιμένεις να προτιμάς να στριμωχτείς σε κάποιο πολυσύχναστο μπαρ, απλά για να πεις «ήμουν κι εγώ εκεί».

Η σειρά πάει ως εξής: Σάββατο πρωί ύπνος, Σάββατο μεσημέρι ύπνος, Σάββατο απόγευμα πάλι ύπνος (άντε ίσως κάνας καφές), Σάββατο βράδυ κατά τις 12 ξύπνημα για να ξεκινήσει η διαδικασία. Μπάνιο, ταίριασμα ρούχων, ντύσιμο, μαλλί, αρώματα, εκατό ώρες μπροστά απ’ τον καθρέφτη για να καταπλήξεις τα πλήθη.

Περασμένες 1-2 το χάραμα αποφασίζεις να βγεις απ’ το κατώφλι της πόρτας σου και να  συναντήσεις την παρέα σου. Θα τα πιείτε, θα βγάλετε θολά stories για να πείσετε πως περνάτε τέλεια, παίζει να σας πειράξουν τα ποτά, θα χαζεύετε στο κινητό από βαρεμάρα, θα βρομάτε τσιγαρίλα, θα φάτε το στριμωξίδι της ζωής σας και μετά σπιτάκι σου και πάλι. Μα είναι δυνατόν να κάνεις συστηματικά όλο αυτό, να χάνεις όλο το Σάββατό σου –ενώ έχεις μόνο δυο μέρες για να ξεκουραστείς– απλά και μόνο για να λες ότι βγήκες Σαββάτο βράδυ, όπως όλοι;

Απέναντι απ’ αυτόν τον τύπο –που η Σαββατιάτικη έξοδος για ‘κείνον είναι παράδοση– υπάρχει αυτός που δε γουστάρει να στριμώχνεται με τη σάρα και τη μάρα στο πιο in στέκι της πόλης, αλλά προτιμάει να χαρεί το Σαββατοκύριακό του με άλλους τρόπους. Εδώ, λοιπόν, ερχόμαστε εμείς.

Φυσικά και θα κοιμηθούμε περισσότερο απ’ τις καθημερινές, όπως κι Σαββατοπαρτάκηδες, αλλά δε θα βγάλουμε όλη τη μέρα στο κρεβάτι. Θα σηκωθούμε μια σχετικά φυσιολογική ώρα, θα βγούμε για καφέ με φίλους, θα πούμε τα νέα της εβδομάδας με την παρέα μας και το απόγευμα θα πάμε κάπου ήσυχα για ένα κρασάκι και κανένα μεζεδάκι, αποφεύγοντας την τρελή βαβούρα και το συνωστισμό. Το βράδυ θα αράξουμε σπίτι είτε με πρόσωπα αγαπημένα, ταινία κι επιτραπέζια είτε με την αφεντιά μας, μουσική και βιβλίο.

Όχι, δε σνομπάρουμε εσάς που βγαίνετε κι όχι δεν είμαστε καλόγεροι που δεν ξεμυτίζουν ποτέ απ’ το σπίτι τους. Απλά προτιμάμε μακράν μια καθημερινή για μια μπίρα και μια Παρασκευή αν θέλουμε να το ξενυχτήσουμε, που ο κόσμος είναι αισθητά λιγότερος. Χωρίς υπερβολές, χωρίς να χωθούμε για ώρες κάπου που δε θα μπορούμε ούτε να κουνήσουμε απ’ την πολυκοσμία κι ύστερα να κοιμόμαστε μέχρι Κυριακή απόγευμα για να ξυπνήσουμε με πονοκέφαλο και χωρίς να ‘χουμε ευχαριστηθεί την έξοδό μας.

Η διασκέδαση οφείλει να ‘ναι αυθόρμητη, χωρίς κανόνες, όχι μια αγγαρεία όπως το Σαββατιάτικο ποτό. Εννοείται, θα βγούμε, εννοείται θα πιούμε και θα περάσουμε καλά, αλλά αυτό μπορεί να γίνει και μια Πέμπτη σε ένα μπαράκι μετά τη δουλειά. Μαγείρεμα με φίλους στο σπίτι, μια σειρά, δυο μπίρες σε ένα παγκάκι με θέα τη θάλασσα, μια μεγάλη βόλτα με το σκύλο μας, κάνουν τα Σάββατά μας να αξίζουν περισσότερο. Βγες έξω, ντύσου εντυπωσιακά, ζήσε τη ζωή σου στα άκρα, μέθυσε και γέλα μέχρι το πρωί, όποια μέρα σου ‘ρθει! Μην ακολουθείς τυφλά τη μάζα.

Κανείς ποτέ δεν πέρασε καλά κάνοντας απλώς ό,τι κάνουν άλλοι. Αρκετούς κανόνες ακολουθούμε, δε θα φορέσουμε «πρέπει» και στη διασκέδασή μας. Αφήστε εμάς τους περίεργους να περάσουμε τα Σάββατά μας ήσυχα κι εσείς βγείτε για ποτάρες ανενόχλητοι.