Το δωμάτιό σου λέει πολλά για ‘σένα

Ο χαρακτήρας σου πάντα θα αποτυπώνεται στους τοίχους του δωματίου σου. Όποιος θα ήθελε να μάθει πράγματα για ‘σένα, όσα δε λες ή ίσως και ποτέ να μην πεις, θα μπορούσε απλά να ρίξει μια ματιά στα απόκρυφα του μικρού σου βασιλείου.

Γιατί ο τρόπος που έχεις διακοσμήσει τον πιο προσωπικό σου χώρο, απ’ τα έπιπλα μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια, σίγουρα μαρτυράει πτυχές του χαρακτήρα σου. Κομμάτια σου που ίσως να μην είσαι έτοιμος να εκφράσεις, αλλά που θα αποκαλυφθούν με μία επίσκεψη στο καταφύγιό σου. Μη σκεφτείς πως κάτι τέτοιο θα συμβεί αδιάκριτα, είναι ο χώρος σου κι εκεί που εσύ βάζεις τους δικούς σου όρους, απλά κι αβίαστα όλα εκεί μέσα θα μιλούν για ‘σένα.

Απ’ όταν ήμασταν παιδιά ήμασταν συνδεδεμένοι με το δωμάτιό μας. Περνούσαμε πολλές ώρες εκεί μέσα κι έτσι είχαμε πάντα έναν ενθουσιασμό για να το φτιάξουμε όπως μας αρέσει. Βάφαμε τους τοίχους στα αγαπημένα μας χρώματα, κολλούσαμε πόστερ με τα είδωλά μας κι αυτοκόλλητα, ζωγραφίσαμε κι αργότερα γράφαμε το ημερολόγιό μας. Ξοδεύαμε πάνω απ’ τη μισή μας μέρα πίσω από ‘κείνη την κλειστή πόρτα. Ήταν το ησυχαστήριό μας, το άβατο για τους γονείς μας, το μέρος που θα μέναμε μόνοι μας με τους φίλους μας. Το διάβασμά μας γινόταν πάντα μέσα σε αυτό το δωμάτιο κι ακόμα κι η τιμωρία της μαμάς μας έστελνε εκεί. Χαρά, λύπη, ενθουσιασμός, παράπονο, ανακούφιση, απογοήτευση, θυμός∙ όλα τα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας συγκεντρωνόντουσαν σ’ αυτούς τους τέσσερις τοίχους.

Μεγαλώνοντας, το δωμάτιό μας άρχισε να αλλάζει, ξεκίνησε να ενηλικιώνεται κι αυτό μαζί με εμάς, να γίνεται πιο απλό, να πετά τα περιττά, να χάνει την παιδικότητά του και σταδιακά ο χρόνος που περνούσαμε σε αυτό μειώθηκε αισθητά. Τώρα πια το επισκεπτόμασταν μόνο όταν ήταν ανάγκη, όταν χρειαζόμασταν ύπνο και ξεκούραση. Μα στις στεναχώριες μας ήταν και πάλι το καταφύγιό μας. Η απόδρασή μας απ’ την καθημερινότητα. Εκεί βρίσκονταν τα βιβλία μας, η μουσική μας, το τετράδιό μας, ό,τι μπορούσε να μας βοηθήσει να ξεσπάσουμε.

Από τις αφίσες με τα εφηβικά πρότυπά μας και τα κάδρα με τις σχολικές διακρίσεις μας, περάσαμε σε πινακάκια με έξυπνα quotes ή αδειάσαμε εντελώς τους τοίχους. Απ’ το ξύλινο παιδικό μας κρεβάτι, πήγαμε στο διπλό σιδερένιο κι απ’ τα σεντόνια με καρτούν ή λουλουδάκια φτάσαμε στα σκούρα μονόχρωμα. Μα όσο κι αν όλα αλλάζουν, όλα κάθε φορά φωνάζουν «εμείς». Καθετί που πιάνει τον παραμικρό χώρο εκεί μέσα λέει κάτι για μας, για την αισθητική μας, τον χαρακτήρα μας, τους ανθρώπους μας.

Ακόμα κι ο τρόπος που φέρεσαι στο δωμάτιό σου, αν το ‘χεις πάντα καθαρό ή ακατάστατο, αν είναι φορτωμένο ή μίνιμαλ, αντικατοπτρίζει τον εαυτό σου. Γιατί αν στη ζωή σου επικρατεί ένας χάος, μάλλον δε σε νοιάζει να μαζέψεις τα ρούχα απ’ την καρέκλα κι αν έχεις μάθει πάντα να ισορροπείς όλα θα ‘ναι τη θέση τους εκεί μέσα.

Τα πιο μικρά πράγματα, όπως για παράδειγμα το χρώμα των κουρτινών ή ο αριθμός των μαξιλαριών στο κρεβάτι σου, τα διάφορα διακοσμητικά κι αναμνηστικά, οι φωτογραφίες που ίσως έχεις σε ένα σημείο εμφανές ή κάπως μισοκρυμμένες, όλα προδίδουν κομμάτια του χαρακτήρα σου.

Είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, η προσωπική μας πινελιά μαρτυράει το ποιοι είμαστε σε κάθε γωνιά του δωματίου μας. Αυθόρμητα κι ανεπιτήδευτα ο προσωπικός μας χώρος διηγείται την ιστορία μας σε όποιον αφιερώσει χρόνο κι ενέργεια για να την διαβάσει.