Σημασία έχει, λένε, να βρεις κάποιον να γελάς, να κάνεις καλό σεξ, να τρώτε και οι δυο την πίτσα χωρίς πιπεριές και να πίνετε το τζιν τόνικ χωρίς φέτα λεμόνι.
Σημασία έχει να βρεις κάποιον να μιλάς. Να μπορείς να μιλήσεις, πριν πιεις το τζιν τόνικ, πριν παραγγείλεις την πίτσα μετά το καλό σεξ και αφού σε έκανε να γελάσεις γιατί μόνο αυτός έχει τον τρόπο, ακόμη κι αν πεινάς.
Για να έχει κάτι σημασία όμως απαιτεί να έχει κερδίσει το ενδιαφέρον σου. Να θες να κερδίσεις και εσύ το δικό του. Να μη μένεις στην επιφάνεια, επαναπαυόμενος πως όλα βαίνουν καλώς αφού γελάτε, το κάνετε σαν τα κουνέλια και τρώτε σαν χάμστερ, τα πάντα όλα, παρέα.
Το μεγαλύτερο αμάρτημα στον έρωτα είναι η αδιαφορία κατά τον Βολταίρο. Kι οι αδιάφοροι εραστές είναι οι μεγαλύτεροι αμαρτωλοί.
Συνήθως είναι αυτοί που γνωρίστηκαν τυχαία σε κάποιο μπαρ, έχοντας ο ένας από τους δυο το κινητό στο αθόρυβο για να μην του διακόπτει τα «στην υγειά μας ρε παιδιά» ο ενοχλητικός πρώην, ενώ ο άλλος περιμένει ένα μήνυμα που κατά πάσα πιθανότητα ποτέ δε θα έρθει. Μπορεί πάλι να γνωρίστηκαν σε κάποια παρέα, που κανείς από τους δυο δε θεωρεί παρέα και μετά από τρία, τέσσερα ποτάκια να ένιωσαν πως ξαφνικά η βραδιά απέκτησε ενδιαφέρον στα μάτια του άλλου αδιάφορου.
Είναι αυτοί που το πρωί, καθώς ξυπνήσουν, θα καταλάβουν πως η βραδιά δεν είχε αίσιο τέλος χάρη σ’ αυτόν που κάθεται απέναντι και τους κοιτάζει σαν αγελάδα προσπαθώντας να αρθρώσει μια κουβέντα. Μα δε θα το πουν, θα συνεχίσουν αυτή την χλιαρή και αδιάφορη επαφή, γιατί τι καλύτερο θα μπορούσε να τους συμβεί;
Κι όταν επιτέλους καταφέρει να θυμηθεί το αλφάβητο ο ένας από τους δυο, 99,9% αυτός που ακόμα είναι σουρωμένος, θα πετάξει στο τραπέζι μαζί με το τσόφλι του βρασμένου αυγού, την εξής απρόβλεπτη πρόταση «Πάμε για κανά ποτάκι απόψε, να γνωριστούμε καλύτερα;». Είναι το σημείο που ο άλλος αργεί να απαντήσει για να μη φανεί προβλέψιμος.
Και πάνε. Και θα ξανά πάνε. Και δε θα γνωριστούν καλύτερα. Και δε θα βγάλει πουθενά και το ξέρουν και οι δυο και δεν μιλάει κανείς, γιατί δεν έμαθαν να μιλάνε. Γιατί φοβούνται να μιλήσουν. Γιατί αν μιλήσουν θα πρέπει να ακούσουν κι αν ακούσουν ίσως απογοητευθούν. Κι αν απογοητευθούν, ίσως μείνουν μόνοι και οι αδιάφοροι εραστές δεν μπορούν να μείνουν μόνοι.
Οι αδιάφοροι εραστές δε φοβούνται ούτε τη σιωπή που προηγείται, ούτε τη σιωπή που έπεται. Τη μοναξιά φοβούνται. Και τη φοβούνται τόσο που φέρονται στους άλλους όπως θα ήθελαν να τους φερθούν, μη σκεπτόμενοι πως ίσως και να έχουν διαφορετικά γούστα. Αδιαφορούν εν ολίγοις, πάλι. Ξεχνάνε όμως πως η σιωπή δεν κρύβει τίποτα όπως μπορούν να κρύψουν τα λόγια. Αγνοούν πως η σιωπή δεν κάνει λάθος.
Ίσως πάλι και αυτό να τους καλύπτει. Αυτό το αδιάφορο να έχει ενδιαφέρον. Τι κι αν δεν ξέρεις το αγαπημένο φαγητό του άλλου; Κάθε φορά που τρώτε θα αποτελεί μυστήριο η επιλογή του. Τι κι αν δεν ξέρεις ποια ήταν η πρώτη του αγάπη όταν ήταν τεσσάρων; Καμία σημασία δεν έχει. Αρκεί να μη θες να είσαι η τελευταία.
Κι ας λέγεστε εραστές. Για έρωτα να μη μιλάτε. Καταστρέφεστε από την αδιαφορία. Όμως τι σας νοιάζει;
Επιμέλεια Κειμένου Τζένης Βελιάδου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Τζένη Βελιάδου
