Γεννιέσαι, βγάζεις δόντια, μπουσουλάς, λες την πρώτη σου λέξη, οι προϋποθέσεις για ένα λαμπρό μέλλον πολλές καθώς η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία και μίλησες πιο γρήγορα από την μπέμπα του τρίτου ορόφου. Εσύ είσαι η εξαίρεση στον κανόνα όπως λέει η μανούλα και σε περίπτωση που δεν είσαι η εξαίρεση, η Ελπίδα θα θέλει να πεθάνει όταν της κουβαλήσεις σαράντα χρονών μαντράχαλος το φλιπεράκι στο σαλόνι. Σε εσένα αναφέρομαι φίλε άντρα, σε εσένα που αρνείσαι να αποδεχθείς ότι δεν είσαι πια αγοράκι και για να σε προσέξει ρεψίματα κάνεις, χτυπιέσαι στους δρόμους και πλακώνεσαι, είπε ο Δεληβοριάς.
Πρέπει να έχετε απηυδήσει φαντάζομαι με όσα σας προσάπτει ο γυναικείος πληθυσμός ειδικά, μα υπόσχομαι να σας μιλήσω γλυκά, σαν να είστε λόγου χάρη όχι πάνω από οχτώ χρονών.
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής σας έχετε την κατάλληλη ηλικία όσο χρονών και αν είστε. Διατηρείτε αστείρευτη την παιδικότητά σας και απλά συμπληρώνετε εμπειρία.
Δε σας ενδιαφέρει αν θα ξυπνήσετε πέντε λεπτά πριν φύγετε για τη δουλειά, πλένετε δοντάκια, ντύνεστε στα σκοτάδια και βγαίνετε στο «σχολείο» της ζωής. Δε σας πολύ καίει ποια απόχρωση του μπλε πάει με το μαύρο γιατί ντάξει, είστε ωραίοι έτσι κι αλλιώς και το λέει και η μαμά σας.
Αν τύχει και μαλώσετε με δικό σας άνθρωπο, καβγαδίζετε λίγη ώρα και την αμέσως επόμενη στιγμή πίνετε τσίπουρα σε τοπικό μεζεδοπωλείο. Όπως ακριβώς κάνατε και με τον Κωστάκη στα νήπια που σας έριξε στην παιδική χαρά και μετά τρέχατε μαζί στις κούνιες.
Λόγω ηλικίας τώρα, θα φροντίσει η μανούλα ή η όποια γυναίκα δίπλα σας, να σας τα έχει όλα έτοιμα για να τα χρησιμοποιήσετε. Δεν κάνω στροφή στις παραδόσεις. Είναι ένα συναίσθημα που ενεργοποιείται αυτόματα όταν σας έχουμε στη ζωή μας που απενεργοποιεί ταυτόχρονα ένα δικό σας που λέγεται αυτοσυντήρηση ή έστω επιβίωση κάτω από αντίξοες συνθήκες. Είναι και αυτός ένας τρόπος να σας δείξουμε πως σας αγαπάμε αφού τα πολλά λόγια τα βαριέστε και τα φιλιά, όταν δε σας βλέπουμε τα σκουπίζετε, μην έχετε λίγο κραγιόν στο μάγουλο και γίνετε ο περίγελος της «τάξης».
Έχετε τον ίδιο ενθουσιασμό κάθε φορά που βλέπετε γυναικεία οπίσθια και τα επιφωνήματά σας έχουν παραμείνει αναλλοίωτα με το πέρασμα των χρόνων. «Ω» τότε, «ω» και τώρα.
Ακόμα τρέχετε πίσω από τα φουστανάκια της Ματίνας με την ελπίδα ότι θα καταφέρετε να τα σηκώσετε κι ακόμα μένετε εκστασιασμένοι στη θέα του υφάσματος που καλύπτει τον πωπό.
Ενθουσιάζεστε οι μισοί με κάθε τύπου gadget, άσχετα αν δεν έχει καμία απολύτως χρησιμότητα και οι υπόλοιποι μισοί πιστεύετε ότι αν αποφασίζατε να κατασκευάσετε ένα δικό σας, θα ήταν πρώτο σε πωλήσεις και θα το διαφήμιζε η κοπέλα σας που θα είχε, εννοείται, τεράστιο στήθος.
Όσο χρονών και αν είστε, ονειρεύεστε πως ξυπνάτε σε ένα επτάστερο ξενοδοχείο με καζίνο δικής σας κατοχής, στου οποίου την είσοδο σας περιμένει μια αυτοκινητάρα επτακοσίων αλόγων. Κοστούμι με τα αρχικά σας, τατουάζ και φούσκωμα λίγο πριν ακουστεί το μπαμ, γυναίκες με μπικίνι παντού ανεξαρτήτου εποχής, απαραίτητες προδιαγραφές για τη συγκεκριμένη φαντασίωση.
Μπορείτε να ξενυχτάτε με τα «παιδιά», όσο χρονών και αν είναι αυτά -πάντα παιδιά θα μείνουν, να παίζετε ατελείωτες ώρες με το καινούργιο playstation, pro και τα συναφή γιατί έτσι περνάτε ξένοιαστα και όχι γιατί θέλετε να αποφύγετε το θηλυκό που σας περιμένει σπίτι, όπως ενίοτε πιστεύουμε. Είναι οι στιγμές εκείνες που θυμάστε μια δική σας άτυχη στιγμή στον κόσμο των σπορ, που σας στέρησε την κατά τα άλλα επιτυχημένη καριέρα σας.
Προσωπικά ουδέποτε υποτίμησα τη γοητεία της ανδρικής «ανωριμότητας», της παιδικότητας, της αθωότητας. Το γνωρίζουμε άλλωστε πως είναι δύσκολο να μεγαλώνεις έναν άντρα. Να τον ωριμάζεις όμως, είναι εκπληκτικό.
Συντάκτης: Τζένη Βελιάδου
