Ακούς και αναπαράγεις. Κρίνεις και κατακρίνεις. Δικάζεις και αρνείσαι να ακούσεις την ετυμηγορία. Έβγαλες τα συμπεράσματά σου, γιατί όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Και όταν η φωτιά φτάσει σπίτι σου καλείς το 199. Θες νεράκι; Στα μούτρα. Από άλλο χωριό είσαι εσύ μάνα μου; Δεν έχεις ακούσει πως ό,τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι; Εσύ; «Ποτέ!», λες και γελάει ολόκληρο το σύμπαν με την πάρτι σου συνοδευόμενο από εορταστικά big bang.
Πόσες ήταν οι φορές που ήσουν απόλυτος σχετικά με κάτι που δεν είχες βιώσει ποτέ σου και βρέθηκες στην ίδια θέση με το άτομο που στόλισες με πίσσα και πούπουλα; Πόσες ήταν οι φορές που σκέφτηκες πως εσύ στη θέση του θα το χειριζόσουν αλλιώς και έπραξες παρομοίως ζώντας το;
Εσύ alternative χιπάκι που δε θα παντρευόσουν ποτέ και σιγά μην έχανες εσύ την ελευθερία και τα γούστα, σου βαραίνει το μονόπετρο τον παράμεσο ή το αντιμετωπίζεις με sex, drugs and rock ‘n’ roll; Παιδί στα είκοσι δύο; Και τώρα έχεις και αγαπημένη φρουτόκρεμα. Εσύ που κατηγόρησες το Μαράκι γιατί σταμάτησε να φοράει τα μίνια όταν τα έφτιαξε με το Γιώργο, για πες, για ψώνια πας μαζί με τον Κώστα;
Εσύ αγαπητέ, που θύμωνες με το φιλαράκι σου γιατί από τότε που βρήκε γκόμενα ούτε για ένα καφέ δεν πάτε, η συγκατοίκηση από τον πρώτο μήνα πιστεύεις πως θα αποδώσει καρπούς στη σχέση όντας εικοσιτέσσερις ώρες με το άλλο σου μισό; Είσαι εσύ που δε θα άλλαζες τις προτιμήσεις σου, που δε θα δεχόσουν να τις προσαρμόσεις καν και άλλαξες το cd των Scorpions στο αμάξι σου με Πάολα- Καρρά live γιατί αυτά γουστάρει το μωρό. Και τα γουστάρεις κιόλας.
Εσύ με παντρεμένο άνθρωπο; Ποτέ! Εσύ το τρίτο πρόσωπο σε μια σχέση; Να έκανες αυτό που δε θα ήθελες να σου κάνουν; Εσύ να συγχωρήσεις την απιστία; Και βρίσκεσαι τώρα να βροντοφωνάζεις πως όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία και πως μερίδιο ευθύνης δεν είχε μόνο ο λύκος μα και η κοκκινοσκουφίτσα.
You sir, που διοικούσες την επιχείρηση και έτρεχες το σερβιτόρο γιατί ήθελες να είναι το καλαμάκι ασορτί με τη γραβάτα, όταν ο άλλος φοράει κόκκινη γραβάτα τι χρώμα καλαμάκι του πας; Εσύ που έλεγες πως η δουλειά αντικατοπτρίζει το ποιόν του ανθρώπου και δε θα έπεφτες ποτέ σε αυτό το επίπεδο. Όμως να που τα έφερε έτσι η ζωή.
Υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Πως δεν τα φέρνει η ζωή έτσι και πως εσύ τα πας και τα φέρνεις όπως σου κάνει κέφι. Πως αυτό που φοβάσαι και γι’ αυτό το αποδοκιμάζεις όταν συμβαίνει σε κάποιον άλλο, είναι αυτό που υποσυνείδητα προκαλείς να σου συμβεί. Σαν να περνάς από τεστ τον εαυτό σου με σκοπό να αποτύχεις για να βγεις πιο σοφός και δυνατός. Εν ολίγοις, προκαλείς την τύχη σου, την οποία θαρρείς πως ορίζεις εσύ. Κομματάκι αστείο, από τη στιγμή που δε ζεις μόνος σε αυτό τον πλανήτη και η ζωή σου επηρεάζεται άμεσα και από τις ζωές των ανθρώπων γύρω σου.
Κάποιος είπε πως η σωστή κρίση είναι προϊόν εμπειρίας και η εμπειρία είναι αποτέλεσμα λανθασμένης κρίσης. Για να έχεις την ικανότητα να βιώσεις μια λανθασμένη δική σου κρίση απαιτεί να δέχεσαι χωρίς να αποδέχεσαι. Αν πάλι ανήκεις στη κατηγορία αυτών που υπεύθυνο για τα πάθη και τα λάθη τους έχουν ορίσει το πεπρωμένο, είσαι και εσύ αιχμάλωτος του μυαλού σου. Όταν σου πάει καλά το ονομάζεις πεπρωμένο κι όταν οι συγκυρίες δε σε ευνοούν το ονομάζεις κακή τύχη. Από τη στιγμή όμως που εντάσεις την τύχη στη ζωή σου, καλό θα ήταν, να δέχεσαι τα αποτελέσματά της.
C’ est la fucking vie, my friend.
Επιμέλεια Κειμένου Τζένης Βελιάδου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Τζένη Βελιάδου
