Ελληναράς πατέρας. Πολλά βαρύς, με ολίγη και με δύο φουσκάλες στο κέντρο του εγκεφάλου να δημιουργούνται. Μακρύ δρόμο θα διαβεί ο κανακάρης του, σαν τολμήσει να ξεστομίσει πως είναι αδερφή. Αδερφή, γιατί η πλούσια γλώσσα μας περιορίζεται όταν πρόκειται για θέματα που κινδυνεύουν να αμαυρώσουν την τιμή της οικογενείας. Το κούτελο το θέτε καθαρό. Τι θα πει ο Γιωργάρας στον κυρ Θόδωρο στο καφενείο; «Κέρνα εσύ τον καφέ Θόδωρε, έδωσα στο γιο μου να πάει διήμερο με τον Κωστάκη»;
«Καλύτερα πουτάνα κόρη, παρά πούστη γιο», λέτε και κλαίτε. Τι κι αν αποκαλούν την κόρη σας «δημόσια μήτρα», όλες ίδιες δεν είναι; Εκτός από τη μάνα σας φυσικά. Ποιος θα τολμήσει να πιάσει στο στόμα του το λεβέντη γιο σας, δυο μέτρα παλικάρι -ή και μισό μέτρο, ουδεμία σημασία έχει. Ποιος θα τολμήσει να μιλήσει για το γιο του Γιωργάρα, του αρσενικού;
Φοβάστε γιατί δε σέβεστε. Φοβάστε μη δε πιάσουν τόπο οι επισκέψεις στα κόκκινα φωτάκια από δεκατεσσάρων λες και αν τον αφήνατε μονάχο να επιλέξει πότε θα είναι η πρώτη του φορά θα πήγαινε με τον Χρήστο από το Γ4. Φοβάστε μην τυχόν και δεν έχουν χαραχτεί στο μυαλό οι φορές που χτυπήσατε το χέρι στο τραπέζι λέγοντας πως εσείς είστε ο άντρας, υψώνοντας περίτρανα το ανάστημά σας μπροστά του, δίνοντάς του έτσι την ορθή εικόνα ενός άντρα που κάνει αυτός κουμάντο στο σπίτι, ενός άντρα, δυναμικού. Ενός αρσενικού.
Δε σέβεστε, εν αρχή, τη «δε γυνή να φοβείται τον άνδρα». Φοβούμενος αν φαίνεται πως η γυναίκα σας χειραγωγεί με τη συμπεριφορά της κι ευνουχίζει την εξουσία που θα μπορούσατε να ασκείτε πάνω της σύμφωνα με αρχέτυπες, στερεοτυπικές αντιλήψεις, φέρεστε ανάρμοστα και προσβλητικά. Όχι μόνο απέναντι σ’ αυτή, αλλά κατ’ επέκταση και στα παιδιά σας, καθότι οι σχέσεις αυτές είναι αλληλένδετες. Μόνο αρνητικά θα μπορούσε να συμβάλλει στον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός αγοριού, πόσο μάλλον ενός εφήβου, αυτή σας η ανάγκη για επιβολή. Με το να το κάνετε να νιώθει αδύναμος απέναντι σας αναιρείτε την δυνατότητα να νιώθει δυνατός δίπλα σας.
Εγωιστικό, δε βρίσκετε; Να φοβάστε για κάτι που σκέφτεστε πως θα επηρεάσει τη δική σας ζωή, από τη στιγμή που δε θα την επηρεάσει; Τι θα πει ο κόσμος και τι θα πείτε στον κόσμο. Καταρχάς γιατί θα έπρεπε να πείτε κάτι στον κόσμο ή να ακούσετε τον κόσμο και γιατί ανησυχείτε για αυτό εκ των προτέρων; Θα έρθει η στιγμή που θα χρειαστεί να λογοδοτήσετε για το γιο σας και τότε θα κοντοσταθείτε, ακίνητος για λίγα δευτερόλεπτα και θα αναρωτηθείτε «γιατί βγήκε ανασφαλές αυτό το παιδί;». Αναρωτηθείτε καλύτερα αν η κότα κάνει το αυγό, ή το αυγό την κότα.
Μήπως τίθεται θέμα ανασφάλειας; Αμφισβητείτε τις γονεϊκές σας δυνατότητες ή το αν αποτελείτε ισχυρό ανδρικό πρότυπο; Προτιμότερο είναι να σκέφτεστε αν αποτελείτε παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή.
Ομοφοβικοί δε γεννηθήκατε, η κοινωνία σας έκανε, οι άνθρωποι της κοινωνίας και η επιθετικότητά τους όταν έρχονται αντιμέτωποι με το διαφορετικό. Ο Θόδωρος στο καφενείο, ο μπατζανάκης του ξαδέρφου από το χωριό που παντρεύτηκε στην Ολλανδία πριν χρόνια τον Μάρκο που σπουδάζανε και καλά μαζί. Αφομοιώνετε φράσεις τύπου «αν ο γιος μου βγει πούστης θα του τα κόψω» και καμαρώνετε όταν μαθαίνετε πως γαμάει και δέρνει. Έχετε μπερδέψει την βούρτσα με την πούτσα, με το μπαρδόν.
Δε σέβεστε τον εαυτό σας και αυτό έχε ως αποτέλεσμα να μην είστε σε θέση να σέβεστε τις επιλογές του παιδιού σας. Εσείς το αναθρέψατε, εσείς συμβάλατε, μέχρις ενός σημείου, στη δημιουργία της προσωπικότητάς του. Από εκεί και πέρα την ευθύνη της επιλογής των πράξεών του φέρει αυτό και μόνο αυτό. Αν νιώθει καλά με τις επιλογές του και είναι έτοιμος να επωμιστεί την ευθύνη αυτών, να νιώσετε περήφανοι για τον άντρα που έτσι περίτρανα υψώνει το ανάστημα του απέναντί σας και ίσως σας πει μια μέρα «πατέρα, είμαι γκέι».
Επιμέλεια Κειμένου Τζένης Βελιάδου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Τζένη Βελιάδου
