«Δώδεκα» κι «αν μου τηλεφωνούσες» στη διαπασών, ασχέτως που το κινητό μου κουδουνίζει με Sabotage από Βeastie Βoys, το ζω σαν να μην υπάρχει αύριο. Το κινητό στο χέρι κολλημένο, με γεμάτη μπαταρία και refresh στο φουμπού ανά πέντε δεύτερα για παν ενδεχόμενο. Θα το ξενυχτήσουμε καθώς φαίνεται κι απόψε. Είπες θα πάρεις, γιατί δεν έχεις πάρει ακόμα; Έχει πάει Πέμπτη κι εγώ ζω ένα συνεχόμενο repeat του Σαββάτου που γνωριστήκαμε.
Σε έπιασα να με κοιτάς και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο κάλεσμα σου αυτό. Χόρευα δίπλα σου με την παρέα μου και σου χαμογελούσα κλεφτά. Να σε βάλω στη διαδικασία να αναρωτηθείς, βρε παιδί μου, χαμογελάω για πάρτη σου ή απλώς διασκεδάζω; Μπούρδες, darling. Με τόσο κάρφωμα που σου έριξα, αν ήμουν η Ματίλντα θα είχα μετακινήσει το άγαλμα της ελευθερίας. Μεταξύ μας τώρα, ήθελα να έρθω και να σου τραγουδήσω «για αυτό χτίστηκε το μαγαζί μάτια μου, για αυτό για να σε συναντήσω» αλλά δεν ήξερα πως θα το πάρεις, άσε που δεν ταίριαζε και με το ύφος του μαγαζιού.
Μετά από τρία ποτά κι αφού έκανα μια κουβέντα με τον Τζακ, ήρθα και σου πέταξα στα μούτρα το ακαταμάχητο χαμόγελο μου και ρώτησα το όνομά σου. Σου άρεσα και του λόγου μου, το χέρι σου έτρεμε όταν συστηθήκαμε και το βλέμμα σου έμεινε εκεί, καρφωμένο στα μάτια μου. Εν τέλει, την βραδιά την περάσαμε παρέα, στην «καληνύχτα» ανταλλάξαμε αριθμούς, social λογαριασμούς και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Έχουν περάσει πέντε μερόνυχτα από εκείνο το βράδυ. Εντάξει, με «έγραψες», «κόλλησα», στείλε μου τώρα να κάνω κι εγώ το κομμάτι μου. Αν και γιατί να περιμένω; Θα στείλω εγώ. Δεν είναι δα και τόσο τραγικό. Άλλωστε τι φοβάμαι; Μήπως και πιστέψεις ότι μου αρέσεις ή πως σε σκέφτομαι; Αφού μου αρέσεις και σε σκέφτομαι. Ή να σου τηλεφωνήσω καλύτερα; Πιο άμεσο, θα φανώ και cool, θα ακούσω και τη φωνή σου! Τι είμαστε; Τίποτα παιδαρέλια να ανταλλάσουμε μηνυματάκια με φατσούλες;
Κι αν δεν το σηκώσεις; Α, δε θέλω τέτοια. Ας σου στείλω καλύτερα. Θα σου πω μια «καλησπέρα», θα ρωτήσω ένα «τι κάνεις;», καμία υπερβολή, απλό ενδιαφέρον. Θα προσθέσω και μια χαμογελαστή φατσούλα για να μην φαίνεται τόσο ξενέρωτο. Πάνω σε αναμμένα κάρβουνα να υπάρχει άραγε; Στην τελική, υπερβολή θα ήταν αν σου έστελνα καλημέρα κάθε μέρα, αν σου έλεγα πως σε σκέφτομαι, κάθε μέρα, όλη μέρα.
Παραλογίζομαι. Είμαι ένας εγκρατής άνθρωπος, δε θα μου εξουσιάζεις εσύ το μυαλό, δεν έχεις το δικαίωμα, αν και θα στο έδινα απλόχερα. Το πήρα απόφαση, δε θα στείλω. Εγώ έκανα την αρχή άλλωστε, σειρά σου τώρα, έτσι δεν πάει; Δεν είμαι δα και κανένας απελπισμένος single. Μάλλον δε σου άρεσα αρκετά. Μάλλον ο Τζακ παρανόησε.
«Μάλλον» και «μπορεί» κι «αν» και «δεν», θα σπάσει το κεφάλι μου. Θα σου στείλω έναν εξάψαλμο που με έχεις και περιμένω τόσες μέρες και τρώω τα δάκτυλα μου να μη σου στείλω μήνυμα ή να μη ρωτήσω κάτι που δεν πρέπει. Μήπως έχεις κάτι άλλο στη ζωή σου, μήπως με ξέχασες, μήπως και δεν απαντήσεις. Ξέρεις πως τσιμπάει το «διαβάστηκε» όταν δε συνοδεύεται από χοροπηδηχτές τελίτσες εντός ολίγων δευτερολέπτων;
Τα σενάρια στο μυαλό μου πληθαίνουν κάθε λεπτό που περνάει κι όλα παράλογα κι αρνητικά. Γιατί αρνητικοί γινόμαστε όσο βρισκόμαστε εν αναμονή, το ποτήρι το βλέπουμε μισό άδειο και κάνουμε άσπρο πάτο τις σκέψεις που μας βασανίζουν μήπως και γουστάρουμε αγκαζέ με το «αν».
Δε γαμιέται; Θα πιω ένα ποτηράκι στην υγειά σου. Κι ένα και δυο κι όσα βγάζει το μπουκάλι κι ας με πάρει ο ύπνος αγκαλιά του. Η δική σου είναι η επιθυμητή αλλά τέτοια κότα είμαι, μετά το τρίτο ποτό κελαηδάω. Να ήξερες μόνο τι δε σου λέω τώρα…
Όνειρο της ίδιας νυκτός: «Φαντάζομαι θα κοιμάσαι. Είπα πως θα σου στείλω κι άργησα. Δεν είχα ιδέα πως να σου πω πως σε σκέφτομαι συνέχεια. Ελπίζω να θες να βρεθούμε.» Και μετά ξύπνησα, έχοντας και πονοκέφαλο και νεύρα.
Απελπισμένη σκέψη λίγο πριν το ξημέρωμα: Σύνταξη μηνύματος σε πρώην κατά 99,9%, διαφορετικά σε κάποιον που θα απαντήσει κατά 99,9%. Έμμεση εκμετάλλευση με σκοπό την επιβεβαίωση, γιατί οι «τύψεις» μου έλειπαν τώρα!
Πρωινή πραγματικότητα: Νηφάλια κότα είμαι, όχι κουλή κότα. Θα στείλω εγώ το πολυπόθητο μήνυμα που δεν έλαβα να ξεκάνω εγώ τις αμφιβολίες μου.
«Καλημέρα, σε σκεφτόμουν αυτές τις μέρες! Τι κάνεις;» Και μετά από ένα τέταρτο και μισό πακέτο τσιγάρα… «Καλημέρα! Και εγώ σε σκεφτόμουν! Έχεις κανονίσει για απόψε;»
Συμπέρασμα: Δικό σας.
Επιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Τζένη Βελιάδου
