Πηγαίνοντας λίγα χρόνια πίσω, στην περίοδο που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άρχισαν να εξελίσσονται, ένα από τα πρώτα πράγματα που άρχισε ο κόσμος να κάνει είναι να φλερτάρει μέσω αυτών. Έβρισκε το άτομο που τον ενδιέφερε, του έστελνε μήνυμα και μαζί με τον ήχο της ειδοποίησης, χτυπούσε κι η καρδιά από λαχτάρα. Ανταλλάζαμε μηνύματα αθώα και προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τον άλλο, ενώ παράλληλα ανυπομονούσαμε να τον δούμε από κοντά.
Δεν είχαμε κόμπλεξ και ανασφάλειες. Βγάζαμε μία θολή φωτογραφία στην οποία μπορεί να φαινόταν μια ατέλεια που έχουμε στο πρόσωπο ή το σώμα μας και αν αυτή άρεσε σε δέκα άτομα, εμείς ήμασταν ευχαριστημένοι, γιατί δεν τη βάζαμε για διαφήμιση ή για να μας δώσουν σημασία, αλλά για δική μας ευχαρίστηση και για να μοιραστούμε μια στιγμή μας με τα λίγα άτομα που μας ακολουθούσαν στον προσωπικό μας λογαριασμό.
Με το πέρασμα των χρόνων, η τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βελτιώθηκαν από άποψη ποιότητας, αλλά το αληθινό και αθώο φλερτ έχασε την αρχική του μορφή και τόσο ο τρόπος όσο και οι λόγοι που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν πλέον τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν διαφοροποιηθεί.
Αν πάρουμε το πιο απλό παράδειγμα κι ας πούμε ότι ανεβάζει κάποιος στον προσωπικό του λογαριασμό μία φωτογραφία. Παλαιότερα θα ανεβάζαμε μια αυθόρμητη, για δική μας ευχαρίστηση και θα τη μοιραζόμασταν με τους λίγους φίλους που μας ακολουθούσαν. Σήμερα θα βάλουμε ρετούς, θα κάνουμε επεξεργασία στη φωτογραφία, να κρυφτεί και η παραμικρή ατέλεια με στόχο αμέτρητα «likes» από γνωστούς και αγνώστους, πιστεύοντας ότι με έναν αόρατο τρόπο αυτό μας δίνει αξία σαν άνθρωποι. Στην πραγματικότητα όμως έχουμε γεμίσει ανασφάλειες, τις οποίες προσπαθούμε να καλύψουμε με λάθος τρόπο.
Όσον αφορά στο φλερτ, θα βρούμε το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει, θα το ακολουθήσουμε (μπορεί και όχι) και θα ανεβάζουμε συνεχώς κάτι με σκοπό να τραβήξουμε την προσοχή, ενώ παλαιότερα θα στέλναμε ένα μήνυμα χωρίς να έχουμε κάτι πονηρό στο μυαλό μας και θα περιμέναμε την απάντηση με ανυπομονησία. Δε θα φοβόμασταν να εκφράσουμε όσα νιώθουμε και θα μιλούσαμε ξεκάθαρα στο πρόσωπο που κρυβόταν πίσω από το παράθυρο της συνομιλίας.
Δε μας χαρακτήριζαν τα κόμπλεξ και η ανασφάλεια, γιατί ήμασταν ακριβώς αυτό που παρουσιάζαμε μέσα απ’ τον προσωπικό μας λογαριασμό. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο. Κάποτε το να φλερτάρεις μέσω ίντερνετ ήταν νεωτεριστικό, πρωτότυπο, ακομπλεξάριστο, προκλητικό και ιδιαίτερο. Τώρα δείχνει φτηνό, επιπόλαιο και εύκολο.
Οι άνθρωποι μάθαμε να αναζητάμε πλέον τους εύκολους δρόμους. Τις εύκολες λύσεις και τα εύκολα «ναι». Πάψαμε να κυνηγάμε αυτό που πραγματικά θέλουμε γιατί πάψαμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας. Ακολουθώντας τα λάθος πρότυπα που βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καταλήξαμε να πιστεύουμε πως όσο περισσότερο αρέσει μία δημοσίευση μας, τόσο περισσότερους φίλους και συντρόφους θα αποκτήσουμε στη ζωή μας. Δε σκεφτήκαμε πως θα ήταν πολύ πιο ωραίο αν διαφέραμε λίγο και δεν ακολουθούσαμε τη λαοθάλασσα που διαφημίζει το ψεύτικο χωρίς να υποστηρίζει το αυθεντικό.
Έχουμε μάθει να κρυβόμαστε πίσω από οθόνες και να δειλιάζουμε να πούμε όσα θέλουμε στον άλλο, γιατί φοβόμαστε πως θα μας απορρίψει. Προτού πνιγούμε στα τεράστια κύματα του διαδικτυακού κόσμου που μας έχει περιτριγυρίσει, κάναμε τα πάντα αθώα και αυθόρμητα. Ακόμη και ζευγάρια που είναι αγαπημένα όταν καθίσουν στον καναπέ, τη στιγμή που παίρνουν το κινητό στο χέρι, ένας από τους δύο θα βρει μια αιτία για να χαλάσει την ησυχία που επικρατούσε στην ατμόσφαιρα.
Καταλήξαμε να πηγαίνουμε για καφέ σε ένα όμορφο μέρος με τους αγαπημένους μας ανθρώπους και η πρώτη μας έγνοια να είναι σε ποιο σημείο θα φωτογραφηθούμε για να αρέσουμε στους διαδικτυακούς μας φίλους, αγνοώντας αν αρέσουμε στα πρόσωπα που κάθονται απέναντί μας περιμένοντας μία κουβέντα από εμάς. Αν προβληματιστούμε λιγάκι θα δούμε ότι αυτόν το ψεύτικο κόσμο, εμείς τον φτιάξαμε. Αυτό το ψεύτικο ενδιαφέρον εμείς το προκαλέσαμε και αυτό το αληθινό, αυθόρμητο και ακομπλεξάριστο φλερτ εμείς το εξαφανίσαμε.
Αύριο το πρωί κοιταχτείτε στον καθρέπτη. Η εικόνα που θα δείτε, χωρίς ρετούς, χωρίς ψεύτικους μορφασμούς, είναι η πραγματικότητα και αυτή πρέπει να προβάλει κάποιος. Εμείς μπορούμε να φέρουμε πίσω ξανά το αθώο μεν, αλλά άκρως αυθόρμητα προκλητικό φλερτ το οποίο μας ανέβαζε στα ύψη και μας κρατούσε εκεί, γιατί αφορούσε εμάς και όχι προσποιήσεις, μοντάζ κι αντιγραφές.
Συντάκτης: Ραφαήλια Πολυδώρου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
