Κάθε τέλος είναι μία αρχή λένε. Έτσι και μετά από κάθε ολοκλήρωση ανυπομονούμε για την επόμενη. Τη δική μας επόμενη ταυτόχρονη κορύφωση, τη στιγμή που τα δικά μας βλέμματα αντικρίζονται και όλα παραλύουν για λίγα δευτερόλεπτα και ξαπλώνουμε στο κρεβάτι κοιτώντας το ταβάνι κάνοντας την ίδια σκέψη. Είσαι έτοιμος να τελειώσεις για ακόμη μια φορά;
Εκείνη η μαγική στιγμή που τα κορμιά μας γίνονται ένα. Εκείνη η στιγμή που όλες οι αισθήσεις διεγείρονται και τα σώματα παραδίδονται και χάνονται ανάμεσα στα σεντόνια. Ένα τραγούδι λέει «όσα νιώθω για σένα μη με ρωτάς, αν αυτό είναι τρέλα ή έρωτας». Ε, λοιπόν, στη δική μας περίπτωση σε διαβεβαιώ ότι είναι συνδυασμός και των δύο, αφού δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να παραδίνεται σε άλλη αγκαλιά. Δεν μπορώ να με φανταστώ να φτάνω στη στιγμή της κορύφωσης έχοντας άλλο βλέμμα απέναντι στο δικό μου.
Η δική μας η σχέση, μωρό μου, δε συγκρίνεται με καμία προηγούμενη. Είναι μία σχέση χωρίς ταμπέλες. Είναι κάτι δικό μας. Κάτι ανάμεσα σε μένα και σένα γι’ αυτό και το απολαμβάνουμε διπλά. Γιατί κανένας δεν μπορεί να φανταστεί τι συμβαίνει μόλις κλείσει η πόρτα. Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί το πάθος που μας διακατέχει όταν με ακουμπήσεις στον τοίχο και τα μάτια μας μάς βγάλουνε τα ρούχα χωρίς τα χέρια να ακουμπήσουν τα σώματά μας.
Η δική μας χημεία είναι σπάνια. Είναι εκρηκτική. Όσο εκρηκτική είναι και η στιγμή κάθε κορύφωσής μας. Όταν χανόμαστε ανάμεσα στα σεντόνια, όταν τα ρούχα είναι πεταμένα στο πάτωμα, όταν χέρια και πόδια μπερδεύονται το ξέρουμε, το νιώθουμε ότι πλησιάζουμε ακόμα μια φορά στην απόλυτη ηδονή. Και ξέρεις γιατί είναι τόσο μοναδικό; Γιατί σε θέλω και γιατί δε θέλω να την έχω με κανένα άλλο. Μόνο μαζί σου. Πάντα μαζί σου και το για πάντα το δικό μας είναι το «για όσο κρατήσει». Το για πάντα το δικό μας είναι το για όσο θέλουμε εμείς και αυτή είναι η δική μας μαγεία επειδή κάνουμε αυτό που θέλουμε, για όσο θέλουμε χωρίς να δίνουμε εξηγήσεις σε κανέναν.
Γι’ αυτά και για άλλα τόσα, λοιπόν, παραδίνομαι και αφήνομαι στα χέρια σου, γιατί εσύ ξέρεις πως να κάνεις το κορμί μου να τρέμει την ώρα της κορύφωσης. Εσύ ξέρεις τι μου αρέσει και τι όχι χωρίς προλόγους και οδηγίες. Τη στιγμή εκείνη που τα κορμιά μας χωρίς ρούχα πλέον ζούνε την κάθε στιγμή χωρίς να μας νοιάζει αν μας ακούει κάποιος ή αν τσαλακωθούμε.
Ξέρεις τι μας οδηγεί στον απόλυτο σωματικό οργασμό όμως; Το γεγονός ότι προτού συμβεί το έχουμε ζήσει εγκεφαλικά. Έχουμε έρθει σε επαφή με τη σκέψη μας, έχουμε δει ο ένας τον άλλο φορώντας ακόμη τα ρούχα μας. Όταν, λοιπόν, τα ρούχα μας χαϊδεύουν το πάτωμα τα κορμιά μας νιώθουν οικειότητα. Δε σκεφτόμαστε αν το φως είναι ανοικτό ή αν θα δούμε τις ατέλειες ο ένας του άλλου. Το μόνο που μας νοιάζει είναι να ικανοποιήσουμε ο ένας τον άλλο και να δούμε την ευχαρίστηση στα βλέμματα ανυπομονώντας πάντα για την επόμενή μας φορά.
Όταν, λοιπόν, δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να ζει την ηδονή με άλλο άνθρωπο, όταν δε θέλεις να το ζήσεις με κανέναν άλλο τη δεδομένη στιγμή και ούτε νιώθεις την ανάγκη να το ζήσεις, τότε να ξέρεις ότι είσαι στο σωστό σημείο, με το σωστό άνθρωπο για εκείνη τη στιγμή και φρόντισε να το απολαύσεις.
Όσο και αν δεν το λέμε. Όσο και αν φοβόμαστε να το παραδεχτούμε γιατί τότε ίσως ξενερώσουμε αφού θα ξεδιπλώσουμε συναισθηματισμούς και ρομάντζα, το δικό μας ταξίδι ηδονής και πάθους είναι εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Ακόμη και αν πάμε σε άλλο προορισμό, το δικό μας ταξίδι θα είναι από τα πιο ωραία και μακρινά που κάναμε ποτέ με τα κορμιά και το μυαλό μας. Για αυτό να θυμάσαι πως όσες φορές τελειώσαμε φορώντας ακόμη τα ρούχα μας, άλλους τόσες ανυπομονώ να τελειώσουμε χωρίς αυτά.
Συντάκτης: Ραφαήλια Πολυδώρου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
