Μη σε κατηγορείς, απλά δεν ήταν για να γίνει

Έρχεται εκείνη η άτιμη ώρα της ημέρας σου που μένεις μόνος στον καναπέ και θες να πεις τόσα πολλά στον άδειο τοίχο που βρίσκεται απέναντί σου, αλλά δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και την ίδια στιγμή ξέρεις πως με την πρώτη λέξη που θα βγει απ’ τα χείλη σου θα κυλήσει μαζί της και το πρώτο δάκρυ. Εκείνο της απογοήτευσης που ούτε εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις από πού πηγάζει..

Σου συνέβησαν τόσα πολλά το τελευταίο διάστημα και δε βρήκες χρόνο να ξεσπάσεις. Συνήθισες να είσαι η ψυχή της παρέας και φοβάσαι πως αν βγάλεις τη μάσκα θα απογοητεύσεις μαζί με τον εαυτό σου κι όλους τους ανθρώπους που κάνεις να χαμογελούν. Κάνεις λάθος όμως, μιας και κανείς δεν μπορεί να ‘ναι κάθε μέρα γεμάτος ενέργεια. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ‘ναι συνεχώς χαρούμενος, κι όσοι σε ξέρουν πραγματικά μέσα στα μάτια σου βλέπουν τη θλίψη που προσπαθείς να κρύψεις.

Φοβάσαι να μιλήσεις γιατί θα ξεκινήσεις τη συζήτηση λέγοντας «Ξέρω ότι έχω την ευθύνη γι’ αυτό που έγινε. Ξέρω ότι μπορούσα να το διαχειριστώ διαφορετικά…» και τότε το άτομο με το οποίο συζητάς, θα σου πει ό,τι σου λέει όλα αυτά τα χρόνια που είστε φίλοι. «Σταμάτα επιτέλους να κατηγορείς τον εαυτό σου για όλα όσα πήγανε στραβά!»

Θα σε ενοχλήσει αυτό που θα ακούσεις, όχι επειδή διαφωνείς, αλλά επειδή ποτέ δε μοιράστηκες ευθύνες με κάποιον για κάτι που πήγε στραβά. Έμαθες απλά να ρίχνεις το φταίξιμο πάνω σου. Θεωρείς πως επειδή δε χειρίστηκες αλλιώς καταστάσεις κι ανθρώπους, εκείνοι έφυγαν απ’ τη ζωή σου.

Μην ξεχνάς πως είμαστε υπεύθυνοι για όσα λέμε και κάνουμε εμείς οι ίδιοι και δεν μπορούμε να ελέγξουμε ούτε τις σκέψεις ούτε τις πράξεις κάποιου άλλου. Αν συνάντησες στη ζωή σου έναν άνθρωπο τον οποίο ήθελες να κρατήσεις, αλλά τη δεδομένη στιγμή δεν είχες τη δύναμη να το κάνεις, δεν ευθύνεσαι μόνο εσύ γι’ αυτό. Ίσως η απέναντι πλευρά να μην είχε την υπομονή να σου δώσει τον απαιτούμενο χρόνο να ηρεμήσεις για να αποδείξεις ποιος πραγματικά είσαι. Συνεπώς, φταίτε κι οι δύο που δε δώσατε την ευκαιρία που σας άξιζε ή μήπως κανείς;

Στην τελική, δεν ήσουνα υποχρεωμένος να αναγκάσεις τον εαυτό σου να συνέλθει και να εκφραστεί σε συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο, γιατί σίγουρα αυτό που θα έλεγες θα ήταν λάθος και βιαστικό και την ίδια στιγμή η άλλη πλευρά δεν ήταν υποχρεωμένη να περιμένει εσένα να συνέλθεις, μιας και δε σας ένωνε και κάτι σπουδαίο μέχρι εκείνη τη δεδομένη στιγμή.

Είμαστε άνθρωποι κι είναι στη φύση μας να κάνουμε λάθη και να νιώθουμε κάποτε ευάλωτοι και πληγωμένοι. Αν, λοιπόν, κάποιος ήρθε στη ζωή σου τη λάθος στιγμή δεν ευθύνεσαι εσύ και, σε καμία περίπτωση, δε σημαίνει πως δεν του άξιζες. Κανείς δεν είναι τέλειος και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μειώσει την αξία κάποιου άλλου. Είμαστε όλοι υπέροχα πλάσματα, γεμάτα αδυναμίες. Αυτές τις αδυναμίες πρέπει να γνωρίσουν οι γύρω μας και να τις κάνουν να φαίνονται τόσο χαριτωμένες που δε θα διστάζουμε να τις εκφράσουμε.

Μην κατηγορείς τον εαυτό σου αν κάτι δεν έγινε όπως το ήθελες. Δεν έτυχε, αλλά αν το θες πραγματικά, κυνήγησέ το. Αν, όμως, τρέχει τόσο που δεν μπορείς να το φτάσεις, μην εξαντλήσεις τις αντοχές σου σε αυτό.  Μείωσε ταχύτητα και να ‘σαι σίγουρος πως κάποιος άλλος θα ‘ρθει να σε συναντήσει, ίσως κάποιος που έτρεχε κι εκείνος πίσω από κάτι άπιαστο, για να δείτε μαζί πως δε φταίτε εσείς που δεν τους φτάσατε, αλλά εκείνοι που υπερέβησαν το όριο ταχύτητας.

Τίποτα στη ζωή μας δε θέλει τρέξιμο και βιαστικές, απερίσκεπτες, κινήσεις. Τα πάντα γίνονται τη στιγμή που πρέπει, με τον άνθρωπο που πρέπει. Ή μάλλον, δεν υπάρχει «πρέπει». Τα πάντα γίνονται όταν η στιγμή είναι σωστή.

Μη βάζεις ταμπέλες σε ανθρώπους και καταστάσεις. Μη βιάζεσαι να κατηγορείς τον εαυτό σου για όλα. Έκανες λάθη. Ε, και; Όλοι κάναμε και δες μας τώρα, είμαστε με κάποιον που ξέρει πως αν δεν κάναμε λάθη στο παρελθόν, δε θα ήμασταν σωστοί μαζί του στο παρόν.

Χρησιμοποίησε τα λάθη σου για να μάθεις από αυτά κι όχι για να τα χρεώνεις απλά στον εαυτό σου. Ανοιγόκλεισε τα μάτια σου. Ξανακοίταξε τον κενό τοίχο στον οποίο μιλάς βουβά εδώ κι ώρα. Ξύπνα το επόμενο πρωί, βρες τις αγαπημένες σου αναμνήσεις, τύπωσε τις φωτογραφίες που τις απεικονίζουν και γέμισε τον τοίχο με αυτές. Έτσι, το επόμενο βράδυ που θα θες να συζητήσεις για όσα λάθη έκανες με τον αγαπημένο σου τοίχο, αυτός για πρώτη φορά θα σου δώσει απαντήσεις και θα σου αποδείξει ότι αφού έκανες τόσους να χαμογελούν, αξίζεις να χαμογελάς κι εσύ. Όσο για αυτόν που περιμένεις, ίσως να βρει θέση στον τοίχο με όλους όσοι σε αγαπάνε κι είναι περήφανοι που έζησαν μαζί σου στιγμές αληθινές, με χαμόγελα που είναι ικανά να σβήσουν όλα τα δάκρυα που περίμεναν να κυλήσουν.