Όχι αύριο, ούτε του χρόνου· τώρα!

Όλοι περνάμε δύσκολες περιόδους στη ζωή μας όπου δεν μπορούμε και δεν ξέρουμε πώς να χειριστούμε καταστάσεις και ανθρώπους ή ακόμη πιο συγκεκριμένα τον ίδιο μας τον εαυτό. Η ζωή είναι γεμάτη από ανηφόρες και κατηφόρες και οι δρόμοι που είναι ευθεία σπανίζουν αλλά όταν τους βρούμε μας δείχνουν ότι όλα είναι προσωρινά. Ακόμη και ο πόνος που νιώθουμε είναι προσωρινός. Ακόμη και το μαύρο σύννεφο που μας έχει σκεπάσει είναι προσωρινό. Ακόμη και οι εκρήξεις ευτυχίας είναι προσωρινές.  Σε όλα αυτά τα προσωρινά όμως εμείς πρέπει να κρατήσουμε ψηλά το κεφάλι και να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να είναι ό, τι πιο μόνιμο έχουμε.

Ξέρω ότι θα έρθει μια μέρα που μετά από μία δύσκολη περίοδο θα κάνεις δύο βήματα πίσω, θα δεις όλα όσα έκανες το τελευταίο διάστημα και θα απογοητευτείς. Θα απογοητευτείς γιατί τα περισσότερα από αυτά δεν αντιπροσωπεύουν αυτό που πραγματικά είσαι. Αντιλαμβάνεσαι ότι είχες χάσει τον εαυτό σου κάπου μέσα στη φουρτούνα. Κάνεις εικόνα έναν ανεμοστρόβιλο που στο πέρασμά του παίρνει μαζί του εκατοντάδες αντικείμενα και βλέπεις τον εαυτό σου να έχει χαθεί, να έχει εκτιναχθεί σε έναν τοίχο που είναι ο μόνος που έμεινε μετά τη θεομηνία.

Όσο δύσκολη και αν ήταν η περίοδος που πέρασες λοιπόν, όσα λάθη και αν έκανες, όσα αγαπημένα σου πρόσωπα και αν έχασες επειδή δε σε αναγνώριζαν και ντρέπονταν για όσα έκανες, να ξέρεις ότι τη μεγαλύτερή σου μάχη θα τη δώσεις τώρα. Τώρα που πρέπει να σταθείς στα πόδια σου, να βρεις ξανά τον εαυτό σου και όσα έχασες μέσα στον ανεμοστρόβιλο που παρέσυρε κι εσένα.

Όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη και για κάποια από αυτά ντρεπόμαστε και μετανιώνουμε. Αν είμαστε λίγο ρεαλιστές όμως θα δούμε ότι δεν μπορούμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, αντί λοιπόν να ευχόμαστε να μην είχαμε κάνει κάποια πράγματα, καλό θα ήταν να πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και να σκεφτούμε πώς μπορούμε να προχωρήσουμε τώρα.  Ποια θα είναι η επόμενή μας κίνηση; Σε ποιους θα ήθελες να πεις μια συγνώμη πέρα από τον εαυτό σου; Πώς μπορείς να αποδείξεις ότι είχες όντως χάσει τον εαυτό σου και δεν ξύπνησες μαγικά ένα πρωινό και είπες «ας τα κάνω όλα λάθος και ας απογοητεύσω όσους πιστεύουν σε μένα»;

Είναι πολύ σκληρό να βλέπεις ανθρώπους που αγαπάς και που έζησες μαζί τους αμέτρητες στιγμές ευτυχίας να σε κοιτάζουν με το βλέμμα γεμάτο απογοήτευση και απέχθεια.  Σήκω λοιπόν, δες τους στα μάτια, αν θες να κλάψεις κλάψε, και πες τους την αλήθεια.

«Ξύπνησα, είδα τι έγινε, κατάλαβα τι πήγε λάθος. Δες με όμως, εγώ είμαι. Είμαι εδώ. Συγνώμη για την απογοήτευση που σε έκανα να νιώσεις. Δώσε μου το χέρι σου και θα δεις ότι δεν άλλαξα απλά με έχασα για λίγο και τώρα είμαι εδώ έτοιμος να αποδείξω σε όλους ότι ο πόνος σε αλλοιώνει αλλά δε σε αλλάζει».

Ό, τι και να συμβαίνει στη ζωή σου αυτή τη στιγμή, όσα λάθη και αν έκανες, όσους σωστούς ανθρώπους και αν έχασες τη λάθος στιγμή να ξέρεις ότι αν κάτι αξίζει, αν υπάρχουν στη μέση αληθινά συναισθήματα, τότε θα επιστρέψει. Μπορεί και να μην έφυγε και ποτέ απλά να απογοητεύτηκε από σένα και να απομακρύνθηκε μέχρι να δει ότι έχεις αντιληφθεί τι πραγματικά συνέβη.

Τίποτα λοιπόν δεν είναι μόνιμο και τίποτα δε θα σε βασανίζει για πάντα. Είναι ανθρώπινο και κατανοητό να τα έχεις κάνει μαντάρα στη ζωή σου για αυτό μη σκεφτείς ούτε στιγμή ότι ήρθε το τέλος του κόσμου. Άνθρωποι φεύγουν χωρίς να προλάβουν να ζήσουν όσα ονειρεύονταν άρα εσύ που έχεις την ευκαιρία να ζήσεις και να διορθώσεις όσα έγιναν, κάν’ το τώρα.  Μικρή η ζωή γεμάτη μεγάλες στιγμές. Μικρή η χαρά μας γεμάτη μεγάλα ξεσπάσματα συναισθημάτων. Χαμογέλασε, αναθεώρησε και όσοι σε ακολουθήσουν στο «come back» σου, θα χαρούν μαζί σου για όσες στιγμές ευτυχίας ζήσετε μαζί.