Προχωράς ή επιμένεις;

Μετά το φινάλε, τι; Αυτό είναι ένα ερώτημα που απασχολεί όλους όσοι τρέφουν ακόμη συναισθήματα για κάτι που τελείωσε, είτε επειδή το επέλεξαν οι ίδιοι είτε επειδή έτσι έπρεπε να γίνει. Εν προκειμένω, οι πιθανές απαντήσεις εξαρτώνται από το πόσους ανθρώπους θα ρωτήσουμε. Όλοι θα έχουν κάτι νέο να πουν, κάτι να συμβουλεύσουν βασισμένοι στα βιώματά τους, αλλά και σε (σπάνια) καλογραμμένα εγχειρίδια. Αν κάτι τελειώσει, έχει τους λόγους του· σώφρον θα ήταν να το αφήσουμε πίσω μας. Αυτό, όμως, πολλές φορές εξαρτάται από το είδος σχέσης που είχαμε και τους λόγους που έληξε.

Υπάρχουν οι σχέσεις που είχαν γερά θεμέλια, όμως συγκεκριμένα γεγονότα τις οδήγησαν στο τέλος τους. Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν κι οι ανεκπλήρωτες, αυτές που τερματίστηκαν άδοξα. Αυτές που για διάφορες αιτίες, αφορμές κι εμπόδια στην πορεία δεν κατάφεραν να ολοκληρωθούν. Τη στιγμή του απολογισμού τους είναι πραγματικά δύσκολο να απαντήσεις στο ερώτημα αν το διαφαινόμενο τέλος τους είναι η σωστή στιγμή να προχωρήσεις.

Στην πρώτη κατηγορία, είσαι με έναν άνθρωπο για ορισμένο χρονικό διάστημα και μέσα από πράξεις και παραλείψεις καταλήγετε στο συμπέρασμα πως δεν μπορείτε να προχωρήσετε μαζί. Η ρωγμή μπορεί να προέλθει μέσα από μερικά από τα μεγαλύτερα και συνηθέστερα λάθη που κάνουμε στις σχέσεις μας: η απιστία, το ψέμα, η επανάπαυση στη ρουτίνα κι η έλλειψη προσωπικού χρόνου και χώρου αποτελούν συνήθεις υπόπτους. Για τα περισσότερα εξ αυτών, μερίδιο ευθύνης φέρουν κι οι δύο πλευρές, καθώς άφησαν τα πράγματα να οδηγηθούν στα άκρα. Για άλλα από αυτά μία ειλικρινής συγγνώμη και ταυτόχρονα διάθεση για ένα νέο ξεκίνημα, αρκεί. Πολλές φορές όμως η πληγή που έχει δημιουργηθεί είναι τόσο μεγάλη, που όσο και να θες να πιστέψεις πως όλα μπορούν να φτιάξουν, μέσα σου θα σε τρώνε καθημερινά αμφιβολίες κι ερωτήματα, δηλητηριάζοντας όσες προσπάθειες κι αν κάνει η άλλη πλευρά.

Στην τελευταία, απευκταία, περίπτωση λοιπόν, ίσως το να προχωρήσεις είναι η πιο ώριμη λύση, μιας και στο τέλος της μέρας θα πάψεις να διερωτάσαι αν η τωρινή σχέση αξίζει κι αν όντως είναι αυτό που θες. Μην ξεχνάμε πως, όταν oι άνθρωποι αγαπούν, μπορούν να κάνουν συμβιβασμούς κι υποχωρήσεις κι εσύ μπορεί, λανθασμένα, να τις μεταφράσεις ως αλλαγές στην προσωπικότητα και τον χαρακτήρα κάποιου. Δεν αλλάζουμε όμως τόσο εύκολα: όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε όλο και πιο δυσανεκτικοί σε κάθε μεταβολή του χαρακτήρα μας. Οφείλουμε συνεπώς να αγαπήσουμε τον άλλο όπως είναι, ολόκληρο το πακέτο κι ας έχει αδυναμίες, λάθη κι ευαισθησίες. Σε αυτήν την κατηγορία σχέσεων συμπερασματικά, επιβάλλεται να προχωράμε μπροστά και να φροντίσουμε την επόμενη φορά να βρούμε έναν πιο συμβατό δότη και λήπτη συναισθημάτων.

Στην άλλη προαναφερθείσα κατηγορία, είναι λίγο πιο περίπλοκα τα πράγματα, καθώς αν γνωρίσεις κάποιον και είσαι έτοιμος να δοθείς ολοκληρωτικά, αλλά η άλλη πλευρά είναι λίγο μπερδεμένη, φτάνεις στο σημείο να αναρωτηθείς αν αξίζει να προσπαθήσεις ακόμη λίγο ή αν πρέπει να τον προσπεράσεις και να προχωρήσεις σε ό,τι άλλο πρόκειται να έρθει. Προτού πάρεις αυτήν την απόφαση, αποστασιοποιήσου και δες την όλη κατάσταση σαν ένας τρίτος.

Αν πιστεύεις πως το άτομο που σε ενδιαφέρει μπορεί να σε οδηγήσει ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία, αφιερώνοντάς του τον χρόνο και την ενέργειά σου για να το κερδίσεις, τότε κάνε το. Κι αν εξαντλήσεις τους πιθανούς τρόπους, χαλάρωσε, βρες το τελευταίο σου χαρτί και ρίξε το. Αν δεις πως η ανταπόκριση βρίσκεται ακόμη σε απελπιστικό σημείο, τότε σήκωσε το κεφάλι σου και φύγε με χαμόγελο, γιατί εσύ είχες κάθε διάθεση να δώσεις τα πάντα· η άλλη πλευρά δεν ήταν έτοιμη να τα δει και να τα εκτιμήσει. Εκεί δε φταίει κανείς. Ήταν απλά ένας άνθρωπος που βρήκες τη λάθος στιγμή. Το αποδέχεσαι και προχωράς χωρίς τύψεις, με τη σιγουριά πως έδωσες όλα όσα μπορούσες.

Τα παραπάνω δεν είναι λόγος απογοήτευσης, ούτε λόγος να καταλήξεις στο συμπέρασμα πως πάντα πρέπει να φεύγεις και να αφήνεις τα άτομα που ζήσατε, ή έστω ένιωσες, πράγματα πίσω σου. Αν πιστεύεις πως κάτι αξίζει να σωθεί, δοκίμασε τα πάντα. Αν δεν πετύχει, η προσπάθεια μετράει, έτσι λένε τουλάχιστον. Αν πάλι η τύχη σου χαμογελάσει, θα αξίζει κάθε αναποδιά που πέρασες.