Τα λάθη που έκανες στη σχέση σου μην τα μεταφέρεις στο παιδί σου

Σε όλες σχεδόν τις ερωτήσεις που μας θέτει κάποιος υπάρχουν τρεις πιθανές απαντήσεις.  Ναι, όχι κι εξαρτάται.  Στο σημερινό μας ερώτημα, το οποίο μπορεί να προβληματίσει αρκετούς, η απάντηση είναι «εξαρτάται».  Τι λέτε λοιπόν; Μπορεί να είναι σωστό πρότυπο γονιού ένας άνθρωπος ο οποίος έπραξε μια απιστία κι επίλεξε το ψέμα αντί του χωρισμού για να μη διαλύσει την οικογένειά του;

Όσο σκληρό και λάθος κι αν ακούγεται αυτό το σενάριο, δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι στην απάντηση μας. Όλα τα παιδιά κι όλοι οι γονείς θα ήθελαν να έχουν ένα πρότυπο οικογένειας στο σπίτι τους. Όλα τα παιδιά θα ήθελαν να μεγαλώσουν και με τους δύο γονείς τους κι όλοι οι γονείς θα ήθελαν να είναι δίπλα στα παιδιά τους, δίνοντάς τους το καλύτερο δυνατό παράδειγμα και πρότυπο που χρειάζονται. Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση που ο ένας ή κι οι δύο γονείς απατήσουν το σύντροφό τους; Πώς μπορεί να επηρεάσει αυτό το παιδί τους και το πρότυπο που έχτιζαν στα μάτια του τόσο καιρό;

Εξαρτάται! Γι’ αρχή να πούμε πως παίζει σημαντικό ρόλο ο τρόπος που θ’ αντιμετωπίσουν την κατάσταση οι γονείς.  Αν το αφήσουν να επηρεάσει την ηρεμία που επικρατεί στο σπίτι και την αντικαταστήσουν με καβγάδες, κλάματα και δράματα τότε σίγουρα το παιδί θα τρομοκρατηθεί και θα επικρατεί σύγχυση στη σκέψη του σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται. Ακόμα κι ένα βρέφος αντιλαμβάνεται ότι κάτι έγινε, φοβάται όταν ακούει φωνές κι έχει ανάγκη μία αγκαλιά για να νιώσει ασφάλεια.

Σημαντικό ρόλο παίζει κι η αντίδραση στο ζευγάρι. Όλοι περνάμε περίεργες φάσεις, στις οποίες μπορεί να χάσουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε πράξεις οι οποίες δε μας αντιπροσωπεύουν. Όταν όμως κάτι γίνει συνήθεια και τρόπος ζωής γίνεται συνειδητά, τότε μαζί με τις επιλογές μας, η μπάλα παίρνει κι ανθρώπους που δεν τις διάλεξαν και δεν συνυπέγραψαν σ’ αυτές. Δεν είναι κακό να παραδεχτούμε ότι δεν είμαστε άτομα της δέσμευσης. Κακό είναι να προσπαθούμε με μανία να γίνουμε, ενώ όλα μέσα μας φωνάζουν πως αυτό που θέλουμε στην παρούσα φάση, είναι κάτι άλλο.

Όσον αφορά το παιδί, δεν έχει ανάγκη δύο γονείς δυστυχισμένους στο ίδιο σπίτι δήθεν για να του προσφέρουν το πρότυπο οικογένειας. Έχει ανάγκη δύο γονείς ευτυχισμένους κι έτοιμους να κάνουν ό, τι μπορούν για να του προσφέρουν χαμόγελο κι όμορφες παιδικές αναμνήσεις. Δεν έχει ανάγκη δύο γονείς οι οποίοι με το καλημέρα λένε ψέματα και προσποιούνται και στο μέλλον οι ίδιοι το τιμωρούν επειδή είπε ψέματα.

Ένα παιδί έχει ανάγκη να μεγαλώσει σ’ ένα υγιές κι ήρεμο περιβάλλον. Έχει ανάγκη ένα πρότυπο μαμάς και μπαμπά οι οποίοι πάλεψαν και τα κατάφεραν. Όχι για να καταλήξουν μαζί, αλλά για να φύγουν από μία σχέση που πια δε λειτουργεί χωρίς να εγκαταλείψουν το παιδί τους. Πάλεψαν για να μπορούν να μιλήσουν για θέματα που αφορούν το παιδί τους χωρίς να επηρεάζονται από τα δικά τους λάθη που στοίχειωσαν το παρελθόν. Πάλεψαν για να μην κατακρίνουν ο ένας τον άλλον κι έλυσαν τα όποια σχεσιακά θέματα εκτός της γονεϊκής τους υπόστασης.

Ένας άνθρωπος ο οποίος έχει απατήσει, σίγουρα στο ρόλο σύντροφος έχει αποτύχει αλλά είναι διαφορετικός ρόλος απ’ αυτόν του γονιού. Ποτέ όμως δεν είν’ αργά να το παλέψουμε για μια οικογένεια δεμένη κι ας διαλύθηκε από δικά μας λάθη. Οι πληγές αφήνουν σημάδια, αλλά επουλώνονται.  Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη αξία από το χαμόγελο του παιδιού μας κι αν ήμασταν υπεύθυνοι για τα δάκρυά του στο παρελθόν, ας φροντίσουμε να του χαρίσουμε διπλάσια χαμογέλα στο μέλλον. Μαζί ως γονείς, χώρια ως σύντροφοι.