Σ’ έναν γάμο, στη σχέση σου γενικότερα, υπάρχουν κάποιες ημερομηνίες ορόσημα που πραγματικά αξίζει να αφήσεις για λίγο την καθημερινή σου ρουτίνα, να πάρεις μια ανάσα, να σταθείς, να αναλογιστείς και πάνω απ’ όλα να γιορτάσεις. Να θυμηθείς την κοινή σου πορεία με το «έτερον ήμισυ». Να αναπολήσεις τρυφερές στιγμές, αγωνίες, γέλια, ξενύχτια, εντάσεις, συμφιλιώσεις και πάνω απ’ όλα να γυρίσεις «τιμής ένεκεν» πίσω τον χρόνο σε εκείνη τη λαμπερή, μοναδική βραδιά που «έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν».
Τη στιγμή εκείνη που ο χρόνος σταμάτησε σ’ ένα ζευγάρι μάτια ή χείλη, τότε που τίποτα δε σας άγγιζε και όλα τα μπορούσατε φτάνει να ήσασταν μαζί. Οι όρκοι αγάπης, η μουσική, η λάμψη, οι φωτογραφίες κα τα φλας, τα δώρα, οι αγκαλιές και οι ευχές, όλα σε ένταση, όλα ένας τρελός χορός, μια δίνη που γυρίζει τόσο γρήγορα αλλά και τόσο αργά συγχρόνως και εικοσιπέντε χρόνια μετά μας φέρνει να γιορτάζουμε την Αργυρή επέτειο. Αν και το ασήμι δε χαίρει εκτιμήσεως γιατί ως γνωστόν θαμπώνει και μαυρίζει γρήγορα και εύκολα, δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς το ίδιο για τα εικοσιπέντε χρόνια γάμου, τα οποία ούτε γρήγορα ούτε εύκολα περνάνε-κακά τα ψέματα. Η περίοδος αυτή περικλείει κυριολεκτικά μια ολόκληρη ζωή. Όλα μπαίνουν γρήγορα στην τροχιά τους. Πολλά τα γεγονότα που στριμώχνονται για να πάρουν σειρά στη διαδοχή. Η δυναμική του ζευγαριού αλλάζει συνήθως είτε με τον ερχομό των παιδιών είτε με την απώλεια αγαπημένων προσώπων. Οι προτεραιότητες μετατοπίζονται. Χαρές και λύπες εναλλάσσονται, βαπτίσεις και απώλειες, επαγγελματικές επιτυχίες ή αστοχίες, μετακομίσεις, εντάσεις και συμφιλιώσεις, αγκαλιές και τσακωμοί, αγωνίες αλλά και τόσες υπέροχες καθημερινές μικρές και μεγάλες νίκες. Οι φωτογραφίες πληθαίνουν στα ράφια της βιβλιοθήκης, οι αναμνήσεις συσσωρεύονται, οι δεσμοί σφίγγουν καλώς ή κακώς. Η φθορά της ρουτίνας πρασινίζει το ασήμι, διαβάλλει τη λάμψη, ξεθωριάζει τις νεανικές αναμνήσεις. Πασχίζουμε να φτιάξουμε νέες, να αντισταθούμε στον χρόνο, να διατηρηθούμε ποθητοί και δραστήριοι.
Κι αν σφίγγουν πολύ; Κι αν πρέπει να αλλάξουμε κάποιο κεφάλαιο του βιβλίου προκειμένου να φτάσουμε στο τέλος του και να μην το παρατήσουμε στη μέση; Τότε πατάμε το “backwords” και αναπολούμε εκείνη τη μοναδική βραδιά για να θυμηθούμε αυτά που αγαπάμε και θαυμάζουμε στον άνθρωπό μας, τις αγκαλιές και τα λόγια αγάπης και ενθάρρυνσης όταν ήμασταν απογοητευμένοι, τα παιδιά μας που καμαρώνουμε, τους φίλους μας που πλαισιώνουν τη ζωή μας, τον εαυτό μας και τις αξίες μας που μας έφτασαν έως εδώ.
Και αποφασίζουμε να κρατηθούμε από τα απλά, τα όμορφα, τα καθημερινά, τα αληθινά για να προχωρήσουμε αγκαλιά και χέρι-χέρι μέχρι τη Χρυσή επέτειο των πενήντα χρόνων γάμου και σχέσης. Ο χρυσός πάντα λάμπει, δε θαμπώνει ποτέ, κι αν λιώσει λίγο ή φθαρεί και χάσει το αρχικό τέλειο σχήμα του είναι γιατί και το δάχτυλο κάπως πάχυνε, αλλά δεν πειράζει γιατί ο χρυσός αντέχει στο πέρασμα του χρόνου. Για όσους λοιπόν φτάσουν να γιορτάσουν αυτή την επέτειο, η ζωή έχει κάνει τον κύκλο της. Γιατί συνήθως έχουν κρατήσει στην αγκαλιά τους εγγόνια, έχουν ξαναλλάξει πάνες και ξανασκουπίσει δάκρυα και ματωμένα γόνατα, έχουν θυμηθεί όλα τα παραμύθια που έλεγαν στα παιδιά τους για να ξορκίσουν τους δράκους τους, έχουν ξαναζήσει αποφοιτήσεις και γάμους, έχουν δει πολλά να αλλάζουν στην οικογένειά τους και στον κοινωνικό τους περίγυρο, έχουν φτιάξει κι άλλα ράφια στη βιβλιοθήκη τους, έχουν μάθει να δέχονται τις απώλειες και τις ανατροπές με περισσότερη ανοχή και αξιοπρέπεια γιατί έχουν πια προπονηθεί και έχουν μια συμβουλή για κάθε πρόβλημα με τη σοφία των χρόνων τους. Είναι η στιγμή που τους ακούμε άκριτα, γιατί η ματιά τους μπορεί να δει πιο πάνω και πέρα από εμάς τους νεότερους. Η σχέση τους δεν αφορά πια δύο άτομα αλλά ένα και το αυτό. Δεν είναι τυχαίο που σε τέτοιες μακροχρόνιες σχέσεις όταν φεύγει από τη ζωή ο ένας, ακολουθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα και ο άλλος. Οι ζωές τους είναι απόλυτα εναρμονισμένες ακόμα και στο τέλος τους.
Για κάποιους όμως το τελευταίο κεφάλαιο δεν έχει γραφτεί ακόμα και αξιώνονται να γιορτάσουν την Αδαμάντινη επέτειο των εξήντα χρόνων. Η επιλογή του πολύτιμου λίθου είναι πιο εύστοχη από ποτέ αφού «αδάμας» στα αρχαία ελληνικά σημαίνει αδάμαστος, ακατανίκητος. Το διαμάντι είναι ξακουστό για την αντοχή του. Δε χαράζεται από κανένα άλλο πέτρωμα. Στην Αδαμάντινη επέτειο τα λόγια «ους ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω» φτάνουν στην ολοκλήρωσή τους καθώς η σχέση του ζευγαριού είναι αδιάρρηκτη και το αδιάλυτο του γάμου πέρα για πέρα αναμφισβήτητο. Για όποια επέτειο κι αν πρόκειται ας σηκώσουμε τα ποτήρια της σαμπάνιας στην υγειά τους και ας μάθουμε από την πορεία τους τη συνταγή της επιτυχίας, είτε αυτή είναι από ασήμι, είτε από χρυσό, είτε από διαμάντι.
Συντάκτης: Άννα Δρεπανοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
