Κι όταν κάποτε τα πυροτεχνήματα τελειώσουν και αυτό που κάποτε έμοιαζε για λάμψη και μοίραζε ζωντάνια μετατραπεί σε ένα απλό ενοχλητικό φως που δε μας αφήνει να κλείσουμε μάτι, θα υπάρξει άραγε από κοινού η συνειδητοποίηση ότι ο φτερωτός μικρός θεός μάζεψε τα μπογαλάκια του, έβαλε και τα βέλη στη φαρέτρα του και πέταξε μακριά ψάχνοντας νέους στόχους; Η ερωτική επίδρασή του, σώθηκε πια. Στέγνωσαν τα φίλτρα που αντί για φυσαλίδες έβγαζαν καρδούλες, όπως στα παιδικά. Σταδιακά η ένταση σβήνει, τα βλέμματα γίνονται φευγαλέα, τα χάδια βιαστικά, οι λέξεις τετριμμένες, οι νύχτες ίδιες με τις ημέρες και οι έννοιες του πάθους, της προσμονής και της λαχτάρας απλώς μακρινές αναμνήσεις. Ωστόσο υπάρχει αγάπη και τόση, μα τόση, οικειότητα. Πριν μιλήσει ο ένας έχει απαντήσει ο άλλος, πριν το ζητήσει ο ένας έχει ήδη βοηθήσει ο άλλος, πριν πονέσει ο ένας έχει ήδη παρηγορήσει ο άλλος. Οι αγκαλιές είναι λιγότερο ερωτικές, αλλά πάντα ζεστές.  Μήπως λοιπόν ήρθε η στιγμή να το δούμε αλλιώς; Μήπως το παχουλό φτερωτό μωρό που πέταξε ανεπιστρεπτί για αλλού, μπορεί να δώσει τη θέση του σε κάτι άλλο; Μήπως πρέπει να κοιταχτούμε πλέον κατάματα στο φως της ημέρας και να συνεχίσουμε ως φίλοι την κοινή μας πορεία;

 

 

Όταν κάποιος σε συμπληρώνει, σε καταλαβαίνει, σε θαυμάζει, σε γεμίζει, χωρίς να είναι πλέον και ο ερωτικός σου σύντροφος, αξίζει χίλια τοις εκατό να παραμείνει στη ζωή σου υπό άλλο πρίσμα και όρους. Τα inside jokes σας, τα κοινά σας γούστα, οι ταινίες που δεν προλάβατε ακόμα να δείτε, τα μέρη που ακόμα δεν επισκεφτήκατε και πάνω απ’ όλα τα μυστικά και τα όνειρα που μοιραστήκατε και καμία πρόθεση δεν έχετε να αφήσετε να πάνε στράφι, κάτι έχουν να σας πουν. Η οικειότητα εξάλλου μεταξύ δύο ανθρώπων, η αλληλοεκτίμηση και η συντροφικότητα, είναι στοιχεία τόσο ανεκτίμητα και αναζωογονητικά που οφείλει κανείς να τα προστατέψει και να τα διατηρήσει πάση θυσία. Όταν τα ερωτικά συναισθήματα φθίνουν ταυτόχρονα και στους δύο συντρόφους, τα πράγματα εξελίσσονται σαφώς πιο ομαλά και η μετάβαση από την ερωτική σχέση στην καθαρά φιλική γίνεται από εξωπραγματικό σενάριο ταινίας, μια λογική εξέλιξη της καθημερινότητας. Εύκολα και χωρίς εντάσεις. Κι έτσι γρήγορα βρίσκονται οι δύο ξανά με ένα ποτήρι κρασί, γύρω από ένα τζάκι με μια μεγάλη παρέα, ακουμπώντας σε κάποιον άλλον ώμο, χωρίς αυτό να ενοχλεί κανέναν από τους δύο.

Τα πράγματα όμως περιπλέκονται αρκετά όταν ο φτερωτός άγγελος έχει σταλάξει περισσότερο από το φίλτρο του σε κάποιον από τους δύο -πράγμα εξαιρετικά σύνηθες για τον σκανταλιάρη Έρωτα- με αποτέλεσμα το άτομο να νιώθει πως περνάει καθυστερημένα στο πολυσυζητημένο friendzone. Τότε θα πρέπει να παρθούν πιο δραστικές λύσεις και να οριστούν διαφορετικά τα πλαίσια της φιλίας -αν επιθυμούν και οι δύο να παραμείνουν φίλοι φυσικά. Άβολο μεν, τίμιο δε. Διασφαλίζονται έτσι οι όμορφες αναμνήσεις και η αλληλοεκτίμηση, πριν όλα αυτά φθαρούν και υποβιβαστούν. Θα μεσολαβήσει ένα διάστημα που δε θα είναι εύκολο να βρίσκονται σε κοινές παρέες αλλά αν πραγματικά θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν ο ένας στη ζωή του άλλου ως πολύτιμοι φίλοι, θα βρουν αργά ή γρήγορα τη φόρμουλα.

Εξάλλου, τόσο στον έρωτα όσο και στη φιλία, βασικοί πυλώνες για να στηριχτεί το οικοδόμημα είναι η πίστη και η εμπιστοσύνη όσο και η ειλικρίνεια, ο θαυμασμός, αλλά και η ζήλια ακόμη. Συχνά χρειαζόμαστε κάποια κοινωνικά πλαίσια και οριοθετούμε τις σχέσεις μας εγκλωβίζοντας σε συγκεκριμένες προδιαγραφές τις συμπεριφορές μας. Αν πάρουμε όμως τις αποστάσεις μας από μια φθίνουσα ερωτική σχέση και προλάβουμε να διασφαλίσουμε όλα τα παραπάνω συστατικά μια υγιούς κατάστασης, ερωτικής ή φιλικής, θα φτιάχναμε την τέλεια συνταγή για μια φιλία σπάνια. Ενδεχομένως να είναι δυσκολότερο και πολυτιμότερο να διατηρήσεις σε όλη σου τη ζωή έναν πιστό φίλο από έναν ερωτικό σύντροφο. Κι αν κοιτάξεις ειρωνικά το παχουλό μωρό με το τόξο και τα βέλη και προλάβεις να του βγάλεις πρώτος τη γλώσσα κοροϊδευτικά, ίσως στοχεύσει αλλού και τα πράγματα ξεκαθαρίσουν γρηγορότερα για τους πρώην συντρόφους και τα νυν φιλαράκια.

Συντάκτης: Άννα Δρεπανοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη