Μια νέα γνωριμία, νέα πρόσωπα, συναρπαστικές αφηγήσεις και ιστορίες ζωής, χειρονομίες γεμάτες νόημα, χαμόγελα και αγγίγματα, η στάση του σώματος, ο τόνος της φωνής. Όλα δείχνουν ότι αυτή τη φορά υπάρχει χημεία. Είναι το σημείο που έχουν ήδη ειπωθεί τα περισσότερα και σειρά έχουν τα βλέμματα. Είναι η στιγμή που αισθανόμαστε ότι «έχουμε έρθει κοντά». Το νιώθουν και οι δύο γιατί είναι αμοιβαίο και μοιάζει να ‘χει βρεθεί η χρυσή τομή, ο ιδανικός συνδυασμός. Το σημείο αυτό είναι κομβικό για την εξέλιξη της σχέσης. Αισθανόμαστε τη μαγεία διάχυτη στην ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και κάπου μέσα μας αναρωτιόμαστε αν αυτό που συμβαίνει είναι «πολύ καλό για να ‘ναι αληθινό». Τρέμουμε στη σκέψη μη γίνει ή ειπωθεί κάτι που θα διαλύσει τη μαγεία και θα μας βγάλει από τη «φούσκα» μας. Μια λάθος κίνηση -λιγότερο εκδηλωτική ή περισσότερο επιθετική-, μια διφορούμενη κουβέντα που μπορεί να ξενίσει ή προσβάλει μπορεί να διώξει το ροζ σύννεφο και ξαφνικά να γίνουν όλα και πάλι πεζά.
Αμφιβολίες μήπως προχωράμε βιαστικά, μήπως τα συναισθήματα μάς προδώσουν, μήπως πληγώσουμε ή πληγωθούμε. Βιώματα και καταστάσεις του παρελθόντος μάς «τραβάνε πίσω» και μας κάνουν προσεκτικούς, δύσπιστους ή και καχύποπτους. Μας φοβίζει το ενδεχόμενο να αφεθούμε, να «πέσουμε με τα μούτρα». Κι όμως το σημείο της οικειότητας που έχουμε φτάσει απαιτεί ακριβώς αυτό. Θέλει ειλικρίνεια, χαλαρότητα, αυθεντικότητα. Να δείξουμε στο άλλον ακριβώς τι νιώθουμε, τι θέλουμε και τι ζητάμε. Να έχουμε «ανοιχτή» την καρδιά μας να δεχτεί νέα συναρπαστικά συναισθήματα. Αν υπάρχουν «μάσκες» ήρθε η ώρα να πέσουν. Οτιδήποτε «δήθεν» θα χαλάσει τη στιγμή. Οτιδήποτε ψεύτικο θα βάλει λάθος βάσεις, θα δημιουργήσει εσφαλμένες εντυπώσεις, θα καταλήξει σε παραπάτημα κι όχι σε κοινή σταθερή πορεία. Αυτή εξάλλου είναι και η ουσία του «ερχόμαστε κοντά».
Συνειδητοποιούμε ότι δε χρειάζονται προσχήματα, δεύτερες σκέψεις ή παρασκηνιακές κινήσεις για να πετύχουμε τη συνέχεια της σχέσης και την παράταση του ενδιαφέροντος από την άλλη πλευρά. Είναι η στιγμή που μπαίνουν τα θεμέλια για έναν υγιή δεσμό που βασίζεται στον σεβασμό, στην επιθυμία δύο ανθρώπων να συνεχίσουν μαζί ως συνοδοιπόροι και σύμμαχοι επειδή νοιάζονται και αγαπάνε. Να συνειδητοποιήσουν τη διαφορετικότητα του καθενός και να κάνουν στην άκρη εξίσου και αμοιβαία κάποια στοιχεία της προσωπικότητάς τους για το καλό της σχέσης. Τόσο απλό και τόσο πολύπλοκο συγχρόνως! Η διαχείριση των συναισθημάτων δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Κανείς δεν ξέρει εκ των προτέρων και de facto πώς να λειτουργήσει όντας απροετοίμαστος σε μια φορτισμένη συναισθηματικά στιγμή. Άκομψες ή απλώς αβέβαιες κινήσεις και συμπεριφορές συχνά δημιουργούν ανισορροπία και χαλάνε το όμορφο οικείο κλίμα.
Πολλοί άνθρωποι εξάλλου -ειδικά αυτοί που έχουν βρεθεί στο παρελθόν σε δύσκολες και ψυχοφθόρες συναισθηματικές καταστάσεις- δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν δεύτερη ευκαιρία. Ειδικά γι’ αυτούς η στιγμή είναι απόλυτα καθοριστική. Καταθέτουν τον καλύτερό τους εαυτό και το ίδιο περιμένον κι απ’ τον άλλον/η. Δε φοβούνται να εμβαθύνουν στον ψυχικό τους κόσμο, να ανασύρουν και να μοιραστούν ουσιαστικά και αληθινά συναισθήματα για να μη ναυαγήσει η σχέση. Γνωρίζουν τις πεποιθήσεις και τις επιθυμίες τους και δε διστάζουν να υποστηρίξουν και να δεχτούν και του/της συντρόφου. Οι όροι όμως οφείλουν να είναι ίδιοι και ίσοι, οι κανόνες της παρτίδας πρέπει να είναι σαφείς και να μην τους παραβεί κανένας αν θέλουν να κερδίσουν το παιχνίδι.
Συντάκτης: Άννα Δρεπανοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
