Μην καμουφλάρεις το χωρισμό με το επικό «θέλω διάλειμμα»

“We were on a break”, θρυλική ατάκα από τη σειρά «τα φιλαράκια». Ειπώθηκε όταν ο Ρος έκανε σεξ με μια άλλη γυναίκα κατά τη διάρκεια διαλείμματος από τη σχέση του με τη Ρέιτσελ, κάτι που η τελευταία το θεώρησε κέρατο, ενώ εκείνος είχε αντίρρηση.

Κέρατο με την ακριβή έννοια του όρου, δεν υφίσταται αν δεν υπάρχει σχέση σε ισχύ την ώρα που διαπράττεται. Ταυτόχρονα όμως η γκρίζα ζώνη του διαλείμματος θέτει υπό συζήτηση, αν είναι σωστό να πας με άλλον.

Εδώ σε οριστικούς χωρισμούς και πάλι χρειάζεται χρόνος για να προχωρήσουμε μπροστά, να αντικαταστήσουμε το κορμί που μέχρι πρότινος αγκαλιάζαμε με κάποιο άλλο, κι ας επιτρέπεται. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μία -θεωρητικά- προσωρινή κατάσταση, όπως είναι το διάλειμμα. Αυτό βέβαια αν η σχέση σήμαινε κάτι για μας, είχαμε νιώσει αληθινά συναισθήματα, είχαμε ερωτευτεί παράφορα κι αγαπήσει με πάθος.

Μα, τι σημαίνει διάλειμμα σε μια σχέση και γιατί να το ζητήσει κάποιος; Διάλειμμα κάναμε σε σχολείο και σπίτι απ’ το διάβασμα, διάλειμμα κάνουμε στη δουλειά για να ξελαμπικάρουμε, διάλειμμα ή time out κάνουμε όταν αθλούμαστε και θέλουμε να πάρουμε μια ανάσα.

Είναι η σχέση μας υποχρέωση; Κάτι απ’ το οποίο θέλει ένας απ’ τους δύο να ξεκουραστεί; Μας κούρασε  το ταίρι μας; Και τι ζητάμε δηλαδή χρόνο χώρια του, ώστε να χαλαρώσουμε και μετά να επιστρέψουμε μέχρι να ξαναχρειαστεί να κάνουμε διάλειμμα; On and off σχέσεις σημαίνουν ένα πράγμα: «έχω βαρεθεί εσένα και το σεξ μαζί σου, αλλά δεν το παραδέχομαι ανοιχτά, θέλω να ξενοκοιτάξω κι ό,τι ήθελε προκύψει, χωρίς ενοχές».

Καμουφλαρισμένη απιστία δηλαδή. Καλύπτει ένα φάσμα από το «θέλω να χωρίσω και στο φέρνω λάου-λάου» μέχρι το «δεν ξέρω αν θα βρω κάτι άλλο, θα κάνω την προσπάθεια μου κι αναλόγως θα πράξω». Υπάρχει κι η ανασφάλεια μήπως δε βρεθεί τίποτα καλύτερο ή μήπως το μετανιώσουμε κι έτσι το λήγουμε προσωρινά, αφήνουμε ένα παραθυράκι ανοιχτό σε περίπτωση που θελήσουμε να ξανατρυπώσουμε στη σχέση μας.

Και τι είναι ο άλλος να περιμένει και γιατί να μας δεχτεί πίσω σαν τον άσωτο υιό, ο πατέρας ή η μάνα μας; Λες κι η σχέση είναι ταινία στο dvd και μπορούμε να βάλουμε παύση και μετά να ξαναπατήσουμε το play και να συνεχίσει από ‘κει που την αφήσαμε. Ο χρόνος όμως κυλάει ενδιάμεσα, γιατί -hello?- είναι ζωή κι όχι ταινία.

Και σ’ αυτόν το χρόνο υπάρχουν πραγματικά αισθήματα του ανθρώπου που πληγώνουμε, στενοχωριέται, αμφιβάλλει, αγωνιά αν και πότε θα γυρίσουμε πίσω κι εν τέλει μπορεί να διαπιστώσει ότι μπορεί να ζήσει και χωρίς εμάς. Μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ, όπως στην εν λόγω σειρά, που το διάλειμμα το ζήτησε η Ρέιτσελ αλλά ο Ρος ήταν που πέρασε μια χαρά στο διάστημα αυτό.

Πριν ζητήσουμε λοιπόν διάλειμμα να ‘χουμε στο νου μας ότι ο άλλος μπορεί να περάσει καλύτερα από εμάς, γιατί “karma is a bitch” κι επίσης μπορεί να φανεί γενναιόδωρος στα «θέλω να μείνω λίγο μόνος ή να σκεφτώ», «θέλω λίγο χρόνο να τα βρω με τον εαυτό μου» και τα σχετικά και να μας δώσει όχι λίγο, αλλά όλο το χρόνο του κόσμου, όμως ούτε λεπτό πια απ’ το δικό του. Βγαίνοντας σαν κύριοι απ’ την πόρτα για νέες γνωριμίες και ποικιλία, να ξέρουμε ότι μπορεί να τη βρούμε σφραγισμένη μαζί με τα παράθυρα.

Σαν κανόνας λοιπόν που ισχύει στις περισσότερες των περιπτώσεων, το αίτημα για διάλειμμα απ’ τη σχέση με ό,τι δικαιολογία κι αν σερβίρεται, είναι κακός οιωνός. Είναι μια πρόβα χωρισμού κατά την οποία αυτός που τη ζήτησε βλέπει αν μπορεί να γίνει κυρίως παράσταση.

Όπως σε όλους τους κανόνες, βέβαια, υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Η αλλαγή συνθηκών που επιφέρει για παράδειγμα ένα μεταπτυχιακό ή η αποδοχή μιας δουλειάς σε άλλη πόλη ή χώρα, είναι ένας σοβαρός λόγος να ζητήσει κάποιος πάγωμα της σχέσης. Πολλοί δεν πιστεύουν, ούτε γουστάρουν σχέσεις εξ αποστάσεως, κάτι που είναι απόλυτα σεβαστό.

Αν κι εδώ υπάρχει η ένσταση ότι αν γουστάρεις τον άλλο, ψάχνεις να βρεις μια λύση και δε χωρίζεις -προσωρινά ή μόνιμα- προκαταβολικά μόνος σου. Οι μεγάλες αγάπες πάντως δεν τελειώνουν εύκολα. Η ζωή έχει δείξει ότι ζευγάρια που τα χώρισαν οι συνθήκες, όταν ξανασυναντήθηκαν, ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα και κατέληξαν εν τέλει μαζί.

Το σίγουρο είναι ότι να κρατήσουμε κάποιον με το ζόρι δεν είναι στο χέρι μας, αλλά το πώς θα το χειριστούμε από ‘κει και πέρα είναι αποκλειστικά δική μας επιλογή. Στην απόφαση αυτή βασικό ρόλο διαδραματίζει η καρδιά, αλλά μην αφήσουμε στην απέξω το μυαλό, το οποίο συνεργάζεται καλύτερα με το ρεαλισμό. Η συνεργασία και των δύο θα δείξει το δρόμο που θ’ ακολουθήσουμε και μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές ένα εμπόδιο μπορεί τελικά να μας βγει σε καλό.