Νέοι οδηγοί, μην απογοητεύεστε

Ένας άνεμος ανεξαρτησίας φυσάει το είναι σου, από τούδε και στο εξής τέρμα το στριμωξίδι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τέλος τα ταξί και το αγγάρεμα των δικών σου ανθρώπων να σε πάνε οπουδήποτε. Δεν έχεις πια ανάγκη κανένα. Έκανες μαθήματα οδήγησης, έδωσες εξετάσεις και τώρα στο πορτοφόλι σου φιγουράρει πρώτη μούρη το δίπλωμα οδήγησής σου.

Πανέτοιμος πια, με την αδρεναλίνη στα ύψη κι αντανακλαστικά σε πλήρη ετοιμότητα, χωρίς ν’ ανοίγεις καν το ραδιόφωνο, μη σου αποσπάσει κάποιο τραγούδι την προσοχή απ’ το δρόμο, βάζεις μπροστά τη μηχανή.

Πιθανά οδηγείς κάποιο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο για να μη στενοχωριέσαι για τα «παράσημα» που αποκτά λόγω απειρίας. Μα εκεί που νόμιζες ότι χωρούσες, δε χωρούσες τελικά μα ξεπαρκάροντας πήρες μαζί και το σκουπιδοτενεκέ μα πάτησες κατά λάθος γκάζι αντί για φρένο. Έχει συμβεί και στους καλύτερους.

Λογική η απειρία, αλλά και το άγχος κάθε νέου οδηγού πίσω απ’ το τιμόνι. Εσύ πάντως έβαλες ένα κατακόκκινο Ν στο πίσω τζάμι για να προειδοποιήσεις τον κόσμο. Δε σου πήρε πολύ καιρό για να διαπιστώσεις ότι κάποιοι οδηγοί ερεθίζονται με αυτό το γράμμα της Αλφαβήτου σ’ αυτή την απόχρωση, όπως ο ταύρος με το κόκκινο πανί. Αντί να ‘χουν κατανόηση και να μη σου δημιουργούν επιπλέον άγχος, που είναι κι ο λόγος που το ‘βαλες, σε στριμώχνουν. Προσπαθούν  να σε προσπεράσουν ενώ αντικειμενικά δεν υπάρχει χώρος να πάνε πιο μπροστά, εκτός αν οδηγούν τον ΚΙΤ, του Μάικ Νάιτ και πηδήξουν από πάνω.

Στην αρχή, οδηγείς  μικρές γνωστές διαδρομές, διότι αν δεν γνωρίζεις  και τους δρόμους υπάρχει επιπλέον δυσκολία και τα GPS δεν ξέρουν πάντα τι τους γίνεται. Έχει σιχτιρίσει πολύς κόσμος μ’ αυτά. Καλύτερα το «ρωτώντας πας στην πόλη», παρά με τη φωνή που σου λέει επαναλαμβανόμενα «στρίψε τώρα δεξιά» και το δεξιά να οδηγεί στο πουθενά.

Ακόμα καλύτερα να ‘χεις για συνοδηγό κάποιον κολλητό, δικό σου άνθρωπο, πρόθυμο να εμπιστευθεί τη ζωή του στα χέρια σου που κρατάνε σφιχτά το τιμόνι και να σου δώσει καμιά βοήθεια, αν τη χρειαστείς.

Πιάνεις τη δεξιά λωρίδα, για να μπορείς να οδηγείς με την τρομερή ταχύτητα των 50 χιλιομέτρων κι οδηγείς ήρεμα μέχρι να συμβεί κάτι που θα σ’ αγχώσει. Για παράδειγμα να σε πιάσει κίνηση ή κόκκινο φανάρι  σε ανηφόρα και ν’ αναγκαστείς να σταματήσεις. Φρενάρεις αγχωμένα, τραβάς  χειρόφρενα κι ο Θεός βοηθός μην τσουλίσεις προς τα πίσω κι έρθεις σε στενή επαφή με τον οδηγό του πίσω οχήματος. Αναρωτιέσαι, «αυτός δε βλέπει ολόκληρο “Ν”;  Γιατί δεν κρατάει τις αποστάσεις του», ξεκινάς πάλι, βλέπεις ότι  τα κατάφερες, ανακουφίζεσαι, σου δίνεις και συγχαρητήρια.

Η δεξιά λωρίδα θεωρητικά είναι πιο χαλαρή, αλλά διαπιστώνεις ότι έχει κι αυτή το βαθμό δυσκολίας της. Πολύ συχνά τη χρησιμοποιούν για να παρκάρουν, με αλάρμ ή όχι. Άρα πρέπει να μπεις στην αριστερή, προσπερνώντας όλα τα ακινητοποιημένα οχήματα. Όχι και το καλύτερό σου. Αν σου ήταν εύκολο δε θα ακολουθούσες τραινάκι μισή ώρα εκείνο το λεωφορείο που βρέθηκε μπροστά σου ή εκείνο το σκουπιδιάρικο που πέτυχες τις προάλλες, μετρώντας όλες τις στάσεις και τους σκουπιδοτενεκέδες της περιοχής σου.

Όσον αφορά στο παρκάρισμα, στην αρχή θα επιλέγεις να το βάζεις με τη «μούρη», αλλά δε θα ‘σαι πάντα τόσο τυχερός. Θα παίρνεις τον χρόνο σου, να κάνεις τις μανούβρες σου συνοδείας άγχους μη «βρεις» στον πίσω, στο μπροστά σου ή στον απέναντι παρκαρισμένο. Το γεγονός ότι μια ουρά από αυτοκίνητα δημιουργείται στο χρόνο που χρειάζεσαι, δε σε βοηθάει να χαλαρώσεις. Τουναντίον, μπορεί να σε κάνει να τα παρατήσεις και να φύγεις να βρεις αλλού πιο εύκολη θέση. Την οποία δε θα βρεις και θα εκνευριστείς που άφησες την προηγούμενη. Και δεν είσαι ο μόνος εκνευρισμένος.

Μόλις έπιασες τιμόνι και σταμάτησες να είσαι ο χαλαρός συνοδηγός, τότε κατάλαβες ότι τα νεύρα του κόσμου δεν είναι σε καλή κατάσταση.  Η κόρνα πάει σύννεφο, είτε φταις είτε όχι. Αν κάνεις το λάθος να πατήσεις φρένο αντί να γκαζώσεις σε πορτοκαλί φανάρι ή να μην πηγαίνεις με την ταχύτητα που εγκρίνουν οι υπόλοιποι οδηγοί, εκεί να δεις τι έχει να γίνει.

Παρ΄όλο που στη λένε μετά χειρονομίας ή όχι, δε σημαίνει ότι οδηγούν και καλύτερα από σένα τον ψάρακα. Εσύ και το φλας σου θ’ ανάψεις όταν είναι να στρίψεις κι όλους τους κανόνες της οδήγησης τους έχεις φρέσκους και τους τηρείς.

Αυτό που πρέπει να ‘χεις στο νου σου, είναι ότι αν κάποια στιγμή σε τρομάξει κάποιο συμβάν, όπως ένα τρακάρισμα ή το να περάσει κάποιος πεζός τη λεωφόρο κοιτώντας με προσήλωση το κινητό του κι αγνοώντας σε επιδεικτικά, δεν πρέπει να τα παρατήσεις. Την επόμενη στιγμή, πρέπει να ξανακαθίσεις στη θέση του οδηγού, διότι αν αφήσεις το τιμόνι, θα σ’ αφήσει κι αυτό. Μέχρι να το ξαναπιάσεις, αν το ξαναπιάσεις, θα είσαι μεσήλικας πια και περισσότερο αγχωμένος απ’ την πρώτη σου φορά.

Μην πτοείσαι. Στους δρόμους μπορούν να συμβούν διάφορα, αν δεν τρέχεις με την ταχύτητα του φωτός, τηρείς τον ΚΟΚ, φοράς ζώνη γιατί δε φοβάσαι μη σου τσαλακωθεί το image κι είσαι νηφάλιος, όλα καλά θα πάνε. Όσο για τους διάφορους ανυπόμονους που κορνάρουν με νεύρα, εκεί που είσαι, ήτανε κι εκεί που είναι, θα φτάσεις κι εσύ με τη σειρά σου. Καλοτάξιδος!