Τα ζευγάρια έχουν κοινό ταμείο όταν υπάρχει εμπιστοσύνη

Όταν είμαστε ερωτευμένοι κι αγαπάμε αληθινά, πιστεύουμε ότι θα παραμείνουμε  έτσι «για πάντα». Ρομαντικό, ιδανικό κι έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε πριν προχωρήσουμε τη σχέση σε μια πιο μόνιμη και δεσμευτική μορφή. Αυτό που δεν είναι καθόλου ρομαντικό, αλλά απαραίτητο να γίνει, είναι μια συζήτηση γύρω από τα οικονομικά μας, καθώς και να παρθεί από κοινού μια απόφαση πώς θα διαχειριζόμαστε το εισόδημά μας, αν θα έχουμε  κοινό ταμείο ή όχι και πώς θα αποφύγουμε την κακή διαχείριση χρημάτων και τις  παρεξηγήσεις.

Κάποιοι θεωρούν ότι υπονομεύεται το «μαζί» του ζευγαριού αν διατηρούνται ξεχωριστοί τραπεζικοί λογαριασμοί, υπάρχουν όμως κι οι ενστάσεις επ΄αυτού. Πολλοί μοιράζονται τις οικονομικές υποχρεώσεις, αναλαμβάνοντας ο καθένας το δικό του μερίδιο ευθύνης, για παράδειγμα ο ένας το ρεύμα, ο άλλος το σούπερ μάρκετ και τα βρίσκουν μια χαρά, χωρίς να διαταράσσεται η αρμονία στη σχέση τους.

Σωστό ή λάθος δεν έχει, ό,τι βολεύει και συμφωνήσει το ζευγάρι αυτό είναι και το σωστό, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα μάτια μας έχουν δει πολλά. Ανθρώπους που στην αρχή αγαπιόντουσαν και στο τέλος κατέληξαν να μισιούνται, ανθρώπους που κόντρα σε κάθε πρόβλεψη, άλλαξαν στην πορεία του χρόνου.

Όλοι γνωρίζουμε ιστορίες για ανθρώπους στο στενό ή τον ευρύτερο κύκλο μας που ενώ ξεκίνησαν με τις καλύτερες προϋποθέσεις στην πορεία σφάχτηκαν, γιατί ο ένας από τους δύο μια μέρα ξύπνησε και την είδε αλλιώς.

Ποιος δεν έχει ακούσει  για περιπτώσεις ζευγαριών που ο ένας απ’ τους δύο ξαναερωτεύτηκε κι έφυγε με το νέο αίσθημα σηκώνοντας όλα τα χρήματα από τον κοινό λογαριασμό αφήνοντας τον άλλο στον άσσο; Ή για χωρισμό που αυτός που δεν επιθυμούσε το διαζύγιο τράβηξε όλα τα κοινά χρήματα σαν μοχλό πίεσης προς τον άλλον να σταματήσει τις διαδικασίες; Ή το πιο απλό, κάποιον που δεν είχε γνωρίσει τόσο καλά το σύντροφό του πριν προχωρήσει στην κίνηση εμπιστοσύνης να τον βάλει δεύτερο όνομα στον τραπεζικό του λογαριασμό και να δει τα κοινά λεφτά ή ακόμη χειρότερα, τα δικά του λεφτά να γίνονται φτερά;

Δυστυχώς, δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, όλα μέσα στη ζωή είναι και shit happens που λένε κι οι Άγγλοι, ακόμα και στις καλύτερες οικογένειες, που λέμε κι εμείς. Καλό ίσως θα ήταν  να κρατούσαμε μια πισινή, δε χρειάζεται να πάθουμε για να μάθουμε.

Γενικά το «για πάντα» είναι μεγάλη κουβέντα και μια και κανείς δεν έχει τη μαγική γυάλα για να γνωρίζει το μέλλον, καλό είναι να αποφεύγουμε να το λέμε. Μόνο για το παρόν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Ούτε για τον ίδιο μας τον εαυτό δεν μπορούμε να βάλουμε το χέρι μας στη φωτιά ότι θα μείνουμε ίδιοι και θα αισθανόμαστε το ίδιο και στο μέλλον, πόσο μάλλον για έναν άλλον άνθρωπο.

Το καλό σενάριο είναι ότι όλα πάνε καλά κι όπως είμαστε τώρα, έτσι παραμένουμε και στο μέλλον. Στα καλά σενάρια αράζουμε, στα κακά είναι που χρειάζεται να είμαστε προετοιμασμένοι για να μη μας έρθει κάνας ντουβρουτζάς.

Βέβαια, όταν έχουμε σταθερή, σοβαρή, μακροχρόνια σχέση, προφανώς δε θα χωρίζουμε τα έξοδα και τα χρήματα που απαιτούνται γι΄αυτά δια δύο, θα υπάρχει ένα είδος κοινού ταμείου, η μία τσέπη που λέμε. Δε γίνεται ο ένας να έχει λεφτά κι ο άλλος να μην έχει, ούτε ο ένας να δανείζεται απ’ τον άλλο ούτε ο ένας να μη γνωρίζει πόσα χρήματα έχει ο άλλος. Ειδικά όταν κάνουμε οικογένεια δεν υπάρχει δικό μου – δικό σου, όλα κοινά είναι. Μήπως περισσεύει πια και τίποτα για αποταμίευση; Με το ζόρι βγαίνουν οι υποχρεώσεις και τα εισοδήματα μοιράζονται σ΄αυτές.

Τα βασικά κοινά έξοδα λοιπόν, πληρώνονται με του ενός ή με του άλλου τα χρήματα, όποιος το κάνει πρώτος, όποιος έχει τα χρήματα και συνεννοείται με τον άλλον. Δεν είναι κακό να υπάρχουν και τα προσωπικά μας χρήματα για προσωπικά μας έξοδα, τα οποία αν δε φτάνουν φυσικά συμπληρώνει ο σύντροφος. Βέβαια ακόμα και για τα ενδιαφέροντά μας ξοδεύουμε όσα θέλουμε κατόπιν συνεννόησης με το σύντροφό μας, γιατί μπορεί να έχουμε ένα οικογενειακό έξοδο που να επείγει, οπότε η αναβάθμιση του υπολογιστή ή η ανανέωση γκαρνταρόμπας να πρέπει να περιμένει.

Η κυριότητα των τραπεζικών λογαριασμών μπορεί να μείνει όπως ήταν πριν αποκτήσουμε σύντροφο, ακόμη κι αν χρειαστεί σε περίπτωση ανάγκης να τους αδειάσουμε σε αναγκαία έξοδα που θα προκύψουν στην πορεία της κοινής μας ζωής. Για ποιο λόγο να βάλει ο ένας τον άλλο σε προϋπάρχοντα λογαριασμό; Είναι σαν να είχαμε αγοράσει ένα αυτοκίνητο ή να μας βοήθησαν οι γονείς μας να αποκτήσουμε ένα σπίτι, πριν γνωρίσουμε το σύντροφό μας και μετά να το γράψαμε και στα δύο ονόματα. Αν θέλουμε μπορούμε ν’ ανοίξουμε έναν τρίτο, κοινό λογαριασμό.

Το βασικό είναι να έχουμε κι οι δύο την ίδια αίσθηση για το τι είναι αναγκαίο, τι πολυτέλεια και πάνω-κάτω ίδιες καταναλωτικές συνήθειες, μην είναι ο ένας τσιγκούνης κι ο άλλος σπάταλος. Όσο για την εμπιστοσύνη ανάμεσα στο ζευγάρι, δεν κλονίζεται αν διατηρηθούν οι λογαριασμοί ως έχουν προ σχέσης, εφόσον είναι φανεροί κι όχι κρυφοί. Αν δουλεύουμε κι οι δύο, πληρώνουμε κι οι δύο και δεν υπολογίζουμε με το κομπιουτεράκι πόσα δίνει ο ένας και πόσα ο άλλος, μια χαρά λειτουργεί  το «μαζί» της σχέσης.