«Η Έλλη ξυπνά το πρωί και αρχίζει να ετοιμάζεται. Είναι μια σημαντική γι’ αυτήν μέρα. Δε φτιάχνει καφέ, θα πάρει από το καινούριο μαγαζί στη γωνία που ‘χει κάτι vintage ποτήρια με quotes που σου φτιάχνουν την μέρα. Περιμένει στην ουρά και σε λίγα λεπτά παίρνει το καφεδάκι της. Φευγαλέα χαζεύει το quote στο ποτήρι. «Κάθε εμπόδιο για καλό»…».
Πρόκειται ίσως για μια από τις πιο συνηθισμένες εκφράσεις που θα ακούσουμε από ανθρώπους που θέλουν να μας καθησυχάσουν, να μας παρηγορήσουν και να μας βοηθήσουν να πάμε παρακάτω σε στιγμές που η ατυχία όχι μόνο μας έχει χτυπήσει την πόρτα αλλά έχει κατεδαφίσει τον τοίχο ολόκληρο. Συχνά ακούς πως «τίποτα δεν είναι τυχαίο» και πως «όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο» κι εκεί είναι που αναρωτιέσαι αν μπορείς να πιστέψεις στις συμπτώσεις, στην τυχαιότητα ή μη των γεγονότων. Είναι άραγε κάθε επιλογή που κάνουμε μια ζαριά που θα μας οδηγήσει στη νίκη ή την ήττα;
Ορισμένοι θεωρούν ότι όλα είναι προκαθορισμένα κι άλλοι ότι εμείς ορίζουμε τη μοίρα μας. Μπορούμε όμως να προβλέψουμε τα γεγονότα; Να τα προλάβουμε ή να τα φέρουμε στα μέτρα μας; Πολλές φορές κατηγορούμε το σύμπαν που δε μας στέλνει κάτι που επιθυμούμε πολύ και το θεωρούμε υπαίτιο για την εξέλιξη των πραγμάτων. Σε αυτές τις περιπτώσεις πέφτουμε στη λούπα της «παραίτησης» μοιάζοντας με ακυβέρνητο καράβι στον ωκεανό της ζωής. Ας μην ξεχνάμε πως πολλές φορές βρίσκει εφαρμογή και ο νόμος του Μέρφυ, που λέει πως «ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει». Η απαισιοδοξία σε όλο της το μεγαλείο, όμως πράγματι κάποιες μέρες φαίνεται να ξεκινούν στραβά και η ατυχία να κλιμακώνεται (ομοίως σε άλλη περίπτωση μπορεί να έχουμε θετικές εκπλήξεις σε συνεχιζόμενη βάση). Ένα μερίδιο ευθύνης πέφτει στις δικές μας επιλογές. Ακόμα και η πιο μικρή αλλαγή, κάθε παρέκκλιση από το πρόγραμμα ή τα σχέδια μας μπορεί να επηρεάσει εμάς και κάποιον άλλο, σαν να συντονιζόμαστε σε μια συχνότητα που κατά περίεργο τρόπο μάς καθοδηγεί.
«Βγαίνοντας από το καφέ, η Έλλη κατευθύνεται προς το αυτοκίνητο. Πηγαίνει σε συνέντευξη για δουλειά, έχει όλα τα φόντα για τη θέση. Ένα αμάξι περνάει, σηκώνει ένα κύμα λασπόνερου και της καταστρέφει το κουστούμι. Σταματά ο χρόνος και τα όνειρα αρχίζουν σιγά σιγά να γκρεμίζονται. Πώς θα εμφανιστεί έτσι; Πηγαίνει να αλλάξει και τελικά αργεί στη συνέντευξη, κάτι που δεν της επιτρέπει την είσοδο, καθώς η υπευθυνότητα είναι σημαντικό προσόν ενός εργαζομένου».
Επομένως, μια ατυχία όπως αυτή ενδέχεται να στερήσει μια θέση στο πανεπιστήμιο ή στην αγορά εργασίας, αυτό όμως αλληλένδετα επηρεάζει κάποιον άλλον που με λιγότερα προσόντα κατάφερε να πάρει μια σπουδαία θέση.
«Ο Σπύρος πέρασε ένα όμορφο πρωινό με τους γονείς του και κατευθύνθηκε προς το φροντιστήριο που άνοιξε εδώ και λίγους μήνες. Ξαφνικά ένα αμάξι παραβίασε ένα STOP, του έκλεισε τον δρόμο, εκείνος έχασε την ισορροπία του και έπεσε». «Η Έλλη, φεύγοντας από τη συνέντευξη, στη θολούρα των σκέψεών της, δεν παρατήρησε ένα STOP. Έκλεισε τον δρόμο σε ένα μηχανάκι και αφού προκάλεσε ατύχημα, βοήθησε τον χτυπημένο άντρα μεταφέροντάς τον στο νοσοκομείο».
Με αυτή τη φαινομενικά ατυχή συνάντηση γνωρίζονται δύο άνθρωποι που αποδεικνύεται ο ένας το πεπρωμένο του άλλου και καταλήγουν μαζί. Κατά καιρούς, ύστερα από πτώσεις αεροπλάνων, άτομα που ακύρωσαν το ταξίδι τους ή έχασαν την πτήση λόγω άλλης ατυχίας έχουν δηλώσει πόσο τυχεροί στάθηκαν και πως το κατάλαβαν μόνο εκ των υστέρων. Ακόμα και ο νεαρός Jack στον Τιτανικό φαίνεται να κέρδισε το εισιτήριό του στα χαρτιά για το παρθενικό ταξίδι του πλοίου που του στέρησε τη ζωή.
Σίγουρα δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον, ούτε να ξέρουμε εκ των προτέρων τι μπορεί να μας συμβεί, όμως όσο τυχαίες κι αν είναι οι επιλογές μας, όσο κι αν δεν καταλαβαίνουμε τις συγκυρίες ή τα γεγονότα, όλα έχουν να μεταφέρουν ένα μήνυμα, να μας δώσουν ένα μάθημα ή μια όμορφη εμπειρία. Τα πράγματα όντως συμβαίνουν για κάποιο λόγο κι αυτό ακριβώς είναι που πρέπει καθένας μας σε προσωπικό επίπεδο ν’ ανακαλύψει. Κι αν δεν μπορεί να το δει αυτή τη στιγμή, ίσως στην πορεία καταφέρει να δώσει κάποια αρκετά ικανοποιητική εξήγηση.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.