Ένας ψυχολόγος σε σχέση

Βρίσκεσαι κατά τη διάρκεια μιας πρώτης γνωριμίας μ’ έναν άνθρωπο. Όλα βαίνουν καλώς, η συζήτηση κυλάει όμορφα μέχρι που φτάνετε στο θέμα της επαγγελματικής κατάρτισης. Εκεί ξεφουρνίζεις πως ασχολείσαι με την ψυχολογία. Και σ’ αυτό το σημείο, παρατηρείς αντιδράσεις. Οι απαντήσεις κυμαίνονται από αμήχανες ως και τελείως λάθος. Άλλες φορές πάλι, η κουβέντα αποκτά έναν πιο προσωπικό τόνο καθώς πολλοί βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και ξεκινούν αμέσως να εξιστορούν προσωπικά τους βιώματα, πιστεύοντας πως είσαι ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να αναλύσετε παρέα τα ύστερα του κόσμου. Σε κάθε περίπτωση τα παραπάνω θεωρούνται αρκετά κολακευτικά για μία ψυχολόγο. Λένε. Γιατί η αλήθεια απέχει πολύ.

Πιστεύεται πως οι ψυχολόγοι είναι παντοδύναμοι και μπορούν να διαχειριστούν σχεδόν τα πάντα. Θεωρούν πως είτε λόγω των σπουδών είτε λόγω της τριβής τους με πλήθος δύσκολων περιστατικών, είτε ακόμα και λόγω της πολυετούς ψυχοθεραπείας και προσωπικού ψαξίματος των ίδιων, είναι έτοιμοι να λύσουν κάθε πρόβλημα που θα έχεις, όσο στενή επαφή κι αν έχουν μαζί σου, ό,τι κι αν αντιμετωπίζεις, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Το θέμα όμως δυσκολεύει ειδικά στις διαπροσωπικές σχέσεις με ανθρώπους του κοντινού τους περιβάλλοντος όπου η επαφή ξεφεύγει του απρόσωπου κι αντικειμενικού που ισχύει μεταξύ θεράποντος και θεραπευόμενου.

Είναι αρκετά ψυχοφθόρο κάθε φορά που ένα κοντινό μας πρόσωπο αντιμετωπίζει μια δυσκολία να στρέφεται σ’ εμάς έχοντας την πεποίθηση πως μπορούμε να βοηθήσουμε σαν από μηχανής θεοί. Καλώς η κακώς είναι αρκετά απαιτητικό, ειδικά όταν αντιμετωπίζεσαι σαν κάποιου είδους γκουρού που σε καμία των περιπτώσεων είσαι. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι κολακευτικό ή κατά πόσο υπάρχει ροπή να γίνεται μια άτυπη ψυχανάλυση εντός των σχέσεων, όμως σίγουρα δε βοηθάει τη σχέση, ούτε καλλιεργεί ένα υγιές κλίμα.

Συν του ότι καθώς στον ψυχολόγο σου μιλάς χωρίς φίλτρο κι έχεις προσωπικό κι εγωιστικό κίνητρο ίασης, στη σχέση μια τέτοια συνομιλία μπορεί να σε φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, λέγοντας κι ακούγοντας πράγματα που δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος απέναντί τους. Αυτό ως μοτίβο από μόνο του σε βάζει σε μία αρκετά άβολη θέση, ειδικά όταν είσαι στα πρώτα βήματα της καριέρας σου, καθώς το τελευταίο που χρειάζεσαι είναι να κουβαλάς την επαγγελματική σου ιδιότητα και στην προσωπική σου ζωή. Όμως, ακόμα πιο δύσκολο είναι όταν εσύ ο ίδιος βιώνεις μια επίπονη συναισθηματική κατάσταση κι οι γύρω σου θεωρούν πως είσαι αρκετά ανθεκτικός ή και διαβασμένος, έτσι ώστε να τη διαχειριστείς στον τέλειο βαθμό. Δε συγχωρούνται λάθη, ατυχίες, κακή κρίση- είσαι ψυχολόγος εσύ.

Ένας ακρογωνιαίος λίθος σε όλες τις καταστάσεις στη ζωή είναι τα υγιή όρια. Δε γίνεται να παρουσιάζεις εσύ τον εαυτό σου και να προβάλλεις μόνο την επαγγελματική σου ιδιότητα και να έχεις την απαίτηση οι άλλοι να σε δουν διαφορετικά. Κοινώς, να στο πω απλά, όταν το παίζεις έξυπνος με τις γνώσεις σου πάνω στον τομέα σου και προβάλλεσαι εσύ ο ίδιος ως γκουρού, σπεύδοντας να ψυχαναλύσεις τους κοντινούς σου, μην εκπλαγείς που οι σχέσεις σου χτίζονται στη βάση αυτή. Χρειάζεται πρώτα εσύ να συνειδητοποιήσεις πως δεν μπορείς -κι όχι λόγω ικανότητας- να ψυχογραφείς τους έρωτες και της φιλίες σου υπό το πρίσμα του θεραπευτή. Από αυτή την τόσο απλή διαπίστωση αρχίζουν και τελειώνουν όλα.

Αρκετά χιλιοειπωμένο θα πω, αλλά πάντα διαχρονικό: Στη ζωή η σημαντικότερη σχέση που αναπτύσσουμε είναι αυτή με τον ίδιο μας τον εαυτό. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε τόσο πιο εύκολα θα ηρεμήσουμε. Όταν έχεις επαφή άμεση με τον εσωτερικό σου κόσμο και μπορείς ν’ αντιληφθείς ποιες είναι οι εσωτερικές σου ανάγκες, τότε τα υγιή όρια μπαίνουν αυτόματα κι αποκτάς ισορροπία. Επάγγελμα ψυχολόγος, ιδιότητα σύντροφος. Δεν είναι το ίδιο, ποτέ δεν ήταν κι ούτε θα γίνουν.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!