Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων ως προς το κομμάτι της «απολογίας» μετά από ένα τσακωμό: Εκείνος ο οποίος μόλις καταλάβει πως έχει κάπου άδικο, ζητά συγγνώμη, παραδέχεται το λάθος του και το επικοινωνεί. Ο άλλος, είναι εκείνος που ακόμη κι αν γνωρίζει το λάθος του, δεν πρόκειται να ρίξει τον εγωισμό του και να ζητήσει συγγνώμη επ’ ουδενί! Προτιμά να μείνει η συζήτηση στον πάγο, να χαθούν ευκαιρίες, άνθρωποι, να μην αμβλυνθεί η κόντρα, αρκεί να μείνει το εγώ του ανέπαφο, γιατί είναι και το πιο σημαντικό.

Έχεις ακούσει κι εσύ να φανταστώ πολλές φορές την έκφραση πως «καλύτερα να πεθάνω από το να ζητήσω συγγνώμη». Πολλοί από εμάς έχουμε έντονα συνυφασμένη στο μυαλό μας την αποδοχή του λάθους μας με την αυτόματη καταπάτηση της αξιοπρέπειάς μας αλλά και την ίδια την ήττα. Πιο συγκεκριμένα, πιστεύουμε ακράδαντα πως αν παραδεχθούμε πως κάναμε λάθος στη διαχείριση μιας κατάστασης, αυτό θα μας κάνει να φανούμε αδύναμοι στον άλλο, κάτι το οποίο συνήθως αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι! Σαφώς και δε θέλουμε, εκτός των άλλων, να τολμήσει κανείς να υποπτευθεί πως μπορεί να μας τουμπάρει εύκολα, κάτι που ακολουθεί τη λογική «αν κάνω πίσω στον καβγά, σημαίνει ότι άφησα (την άλλη πλευρά) να με τουμπάρει».

Αυτό παρατηρείται κατ’ εξοχήν σε ανθρώπους οι οποίοι δρουν στις καταστάσεις με γνώμονα τον εγωισμό τους, οπότε σε μια περίπτωση τσακωμού, ακόμα κι αν καταφέρουν και συνειδητοποιήσουν το λάθος τους, τούς είναι αδύνατο να το επικοινωνήσουν με τον άλλον, πόσω μάλλον δε, να ζητήσουν και συγγνώμη. Ξέρεις, ο εγωισμός καταφέρνει με πολλή μαεστρία να μας τυφλώνει, ώστε να μην μπορούμε να δούμε μια κατάσταση καθαρά ή να αντιδράμε όπως πραγματικά θα θέλαμε, ενδεχομένως και πιο αυθόρμητα ή παρορμητικά. Προτιμάμε να ζούμε με το «δηλητήριο» μέσα μας παρά να εκφράσουμε τι πραγματικά νιώθουμε, αν αυτό μας βάλει στη θέση του “ηττημένου”.

Από την άλλη, αρκετοί χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους που αρνούνται να ζητήσουν συγγνώμη ως ισχυρογνώμονες, καθώς πιστεύουν πως λόγω του ότι δεν αλλάζουν εύκολα γνώμη αρνούνται και να παραδεχτούν το λάθος τους. Άρα δεν είναι ότι το αναγνωρίζουν και δε θέλουν να ρίξουν τα μούτρα τους, μα βρίσκονται σε πλήρη άρνηση. Συμπεριφορά που μαρτυρά έναν χαρακτήρα που φοβάται μήπως χάσει τα θέσφατά του και που χρησιμοποιεί ως άμυνα την ισχυρογνωμοσύνη. Σκοπός είναι μέσω της προσκόλλησης στα πιστεύω του, να αποδείξει πρωτίστως στον εαυτό του πως έχει δίκιο. Σε δεύτερη φάση, στόχος του είναι να προβάλλεται στους γύρω ως ένας δυναμικός χαρακτήρας ο οποίος δεν αλλάζει έτσι εύκολα γνώμη και κατά συνέπεια δεν παραδέχεται πως κάνει λάθος. Μ’ αυτό τον τρόπο, καλύπτει περίτεχνα την αδυναμία του, εμφανίζοντας ένα πρόσωπο δυναμικό που δεν καταδέχεται να ζητήσει συγγνώμη.

Καμιά φορά, είναι τόσο σημαντικό να έχουμε δίκιο, που τυφλωνόμαστε από αυτό κι αψηφούμε οποιαδήποτε καλή διάθεση έχουμε για τον άλλον, με αποτέλεσμα να δυσκολεύουμε τη σχέση κι επικοινωνία μας. Σε μια πρόσφατη συζήτηση που είχα με την κολλητή μου, μετά από ένα καβγά που είχε με τον σύντροφό της, είπε την εξής κουβέντα η οποία θα μου μείνει: «Παραιτούμαι αυτή τη στιγμή από οποιαδήποτε εμμονή μου στην αίσθηση του δικαίου γιατί πολύ απλά βάζω πάνω απ’ όλα την αγάπη μου για το πρόσωπο αυτό. Προτεραιότητα για εμένα έχει η μεταξύ μας σχέση κι όχι ν’ αποδείξω πως έχω δίκιο.» Έμεινα για ώρα να σκέφτομαι τα λόγια της και συνειδητοποίησα πόσο εύκολα θα ήταν όλα, αν συνειδητοποιούσαμε πρώτα απ’ όλα ποιος είναι ο στόχος μας με τη στάση μας, τι θέλουμε ν’ αποδείξουμε και σε ποιον.

Ξέρεις, πίσω απ’ όλες μας τις πράξεις, τις σκέψεις και τα λόγια μας, υπάρχει πάντα ένας σκοπός, ο οποίος κι επιβεβαιώνει την ιδιωτική μας λογική. Σημασία έχει να είμαστε σ’ επαφή συνεχώς με τον εσωτερικό μας κόσμο και να συνειδητοποιούμε έγκαιρα τι κρύβεται πίσω από κάθε στάση μας. Θεωρητικά, είναι εύκολο το να λέμε πως «καλύτερα να πεθάνω από το να ζητήσω συγγνώμη». Αν κάτσουμε όμως κι αναλογιστούμε το κόστος αυτής της εμμονής και τι ακριβώς επιφέρει, ίσως στο μέλλον να γίνουμε πιο διαλλακτικοί.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Ειρήνη Μπισιώτη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου