Η υπέροχη trash tv που αγαπάμε να μισούμε

Μόλις βγήκες από μία εκπληκτική παράσταση. Η συγκίνησή σου από το ταλέντο των ηθοποιών κατάφερε να σε κάνει να ανατριχιάζεις. Το σκηνικό και τα κοστούμια σε πήγανε σε μια άλλη εποχή. Ένα έργο τέχνης απλώθηκε μπροστά σου. Καθώς μπήκες στο αμάξι για να πας στο σπίτι σου μια σκέψη σε ερέθισε. Και τώρα, στον καναπέ σου πια, εκείνον τον αγαπημένο καναπέ που είναι πάντα εκεί για σένα έτοιμος να σε αγκαλιάσει, κάνεις την αναζήτησή σου στο YouTube. Κι όχι, δεν ψάχνεις να βρεις σκηνές από την Επίδαυρο. Ούτε ερμηνείες ηθοποιών οι οποίοι έχουν βραβευτεί με τα γνωστά Όσκαρ.

Trash tv έψαχνες και φυσικά τη βρήκες. Ριάλιτι μόδας, ξεκατινιάσματα, κλεισμένοι κι απομονωμένοι άνθρωποι σε μουσικές ακαδημίες, ζούγκλες του Αμαζονίου και βίλες με πισίνα, ζευγάρια που τσακώνονται ατελείωτες ώρες κι εσύ κάθεσαι και παρακολουθείς. Φυσικά υπάρχουν και σειρές με πολύ χαμηλό μπάτζετ αλλά και πολύ χαμηλό επίπεδο ποιότητας. Και κάπως έτσι περνάς όλο σου το βράδυ μπροστά στην οθόνη σου. Δε χρειάζεται να έχεις ενοχές, όλοι το χούμε κάνει. Κι εξακολουθείς να λατρεύεις αυτό το είδος της τηλεόρασης. Γιατί σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχει χώρος για τα πάντα. Πόσες φορές είδες ξανά και ξανά τους δύο παρουσιαστές να τσακώνονται για το ποιος είναι ο βασικός και ποιος θα μιλήσει περισσότερο; Αμέτρητες οι φορές που είδες εκείνο το ακαταλαβίστικο ζευγάρι να κάνει -κάτι σαν- διάλογο. Αναρωτιέσαι αν γελάς με τον πόνο κάποιων ανθρώπων κι αυτό σε τρομάζει. Μήπως θεωρείς τον εαυτό σου κακό άνθρωπο;

Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτοί που βρέθηκαν πίσω από το γυαλί εκείνες τις στιγμές, πιθανότατα το απήλαυσαν όσο το απολαμβάνεις κι εσύ τώρα. Τίποτα δε σε σταματάει. Το ξέρεις ότι θα εξακολουθείς να βλέπεις τα συγκεκριμένα βιντεάκια ξανά και ξανά και ξανά. Γιατί ζούμε σε έναν σκληρό κόσμο και ψάχνουμε όλοι κάτι που θα μας ξεκουράσει, που θα μας κάνει ίσως να νιώσουμε καλύτερα με τις ζωές μας γιατί -υπάρχουν και χειρότερα-.Ίσως αυτό το είδος τηλεόρασης είναι ένα διάλειμμα από την καθημερινότητά σου. Μια έκρηξη γέλιου. Σκέφτεσαι ότι ίσως αυτή τηλεόραση σε βοηθάει να σταματήσεις έστω για λίγο να σκέφτεσαι, καθώς δεν απαιτεί το ελάχιστο της προσοχής σου.

Την αγαπάμε πολύ την trash tv. Αγαπάμε τα έντονα μαλλιά, την υπερβολή, τα φώτα, τις φωνές, τα φορέματα και το γκλαμ, το ψέμα των ίδιων των παρουσιαστών, τα προϊόντα τοποθέτησης. Παραδέξου το. Είναι ένα μέτρο σύγκρισης με την πραγματικότητα. Τοίχος για εσένα που είσαι λάτρης και μπορείς να βλέπεις ξανά και ξανά αυτά που θα σου δώσουν μια εσάνς κριτή, για να μπορείς να κάνεις κι εσύ το κομμάτι σου από το σαλόνι σου.

Εκείνοι αποφασίζουν να εκτεθούν κι εσύ δεν έχεις τίποτα άλλο να κάνεις παρά να κάτσεις και να παρακολουθήσεις αυτήν τους την έκθεση. Εκείνα τα εκπληκτικά σαρδάμ στα δημοσιογραφικά κανάλια που μόνο δημοσιογραφία δεν κάνουν. Συνεντεύξεις απατημένων ανθρώπων. Έχουν κι αυτά τη μαγεία τους. Τι είναι αυτό που σε κάνει να γελάς τόσο πολύ; Ίσως αυτός ο αυθορμητισμός και το τσαλάκωμα κάποιον ανθρώπων, σκέφτεσαι. Μην τρομάζεις, είναι μια γλυκιά εξάρτηση που στήθηκε πολύ οργανωμένα για να σου δημιουργηθεί, μια βιομηχανία που έχει ελέγξει όλες τις παραμέτρους λεπτομερώς για να σου γίνει συνήθειο. Στο κάτω-κάτω σε κάνουν να γελάς, καταλήγεις. Ό, τι μας κάνει να γελάμε, το αγαπάμε. Ή, στην προκειμένη, αγαπάμε να το μισούμε.