Αναρχία στο πρόγραμμα!

Από τα σχολικά σου χρόνια σου μαθαίνουν πως πρέπει να τηρείς ένα πρόγραμμα. Το πρόγραμμα το σχολικό που γνωρίζεις ανά μέρα ποιο μάθημα έχεις και τις ακόλουθες σχολικές δραστηριότητές σου. Αργότερα σε βάλανε σε πρόγραμμα οι γονείς σου με το πότε πρέπει να διαβάζεις, να τρως και πότε πρέπει να κοιμηθείς για να σηκωθείς το πρωί και ν’ ακολουθήσεις το πρόγραμμα το σχολικό και του σπιτιού. Μέχρι που μεγάλωσες και τώρα βάζεις εσύ τον εαυτό σου σε πρόγραμμα που ακολουθείς για να μη χάσεις τον μπούσουλα.

Κάθε πρωί λοιπόν η δουλειά και μετά γυμναστήριο, μία φορά την εβδομάδα τα απαραίτητα ψώνια για το σπίτι, να πληρώσεις τις οικονομικές υποχρεώσεις- ρεύμα νερό κι ενοίκιο κι αν σε βγάζει τσέπη σου, πας και να ξεσαλώσεις με την παρέα σου ξοδεύοντας τα χρήματά σου με μετρό γιατί έχεις ν’ ακολουθήσεις έν’ αυστηρό πρόγραμμα που επέλεξες να ακολουθήσεις. Βάζεις μέτρο στο φαγητό, αφήνεις εκείνο το τελευταίο κομμάτι πίτσας πίσω στο κουτί, όσο κι αν φλερτάρει μαζί σου το πεπερόνι. Κοιτάς το ρολόι σου, πέρασε η ώρα, τώρα πρέπει να κοιμηθείς νωρίς· μη χαλάσει το δέρμα αλλά προπάντων μη χαλάσεις το πρόγραμμά σου. Θα μπορούσες να πεις πως έχεις μια ελαφριά ψυχαναγκαστική ρουτίνα. Νιώθεις ασφάλεια, ότι έχεις τον έλεγχο. Δεν έχεις καθυστερήσει καμιά πληρωμή, έχεις καταναλώσει την ποσότητα φαγητού που επίλεξες εσύ, έτσι ώστε να μπορείς να ελέγξεις και τις θερμίδες που επιθυμείς εσύ να καταναλώσεις. Κι αν μια μέρα τα έφερνες όλα τούμπα;

Κάπου, σε ένα παράλληλο κόσμο έχεις ξοδέψει όλα τα χρήματα σε τεκίλες και ξεσαλώνεις μέχρι τις πρωινές ώρες. Εσύ φυσικά ποτέ δεν το έκανες διότι βρίσκεσαι σ’ ένα πρόγραμμα. Κάθεσαι στον καναπέ κι ετοιμάζεις την επόμενή σου ημέρα τα τηλεφωνικά ραντεβού, τις υποχρεώσεις σου, να ψωνίσεις ξηρά τροφή για το σκύλο σου. Και ναι, νιώθεις πως τίποτα στη ζωή σου δε σου δίνει χαρά, γιατί γνωρίζεις πως κι η επόμενη μέρα σου θα είναι σαν την προηγούμενη.

Σκέψου τον εαυτό σου να σκίζει τη σελίδα γιατί θ’ αποφασίσεις να κοιμηθείς αργά, κάνεις ζάπινγκ και τρως μια ολόκληρη πίτσα αδιαφορώντας για τις θερμίδες· χαμογελάς. Το πας στο άλλο άκρο, παραμελείς το λογαριασμό της ΔΕΗ αν κι έχεις τα χρήματα δεν τον πληρώνεις, τον αφήνεις να στέκεται στον καναπέ. Στο φάκελο που ούτε καν μπήκες στον κόπο να ανοίξεις. «Αναρχία στο πρόγραμμα!», φωνάζεις. Μαζεύεις την παρέα σου για μπαρότσαρκα, πίνεις άφθονα χωρίς να υπολογίζεις ούτε το τελευταίο σου ευρώ. Έχεις γίνει κουνουπίδι, βρίσκεσαι ήδη στο κρεβάτι και ξυπνάς με τρομερό πονοκέφαλο και το ακόλουθο hangover. Ζεις τώρα με τη ρουτίνα της ακαταστασίας, γίνεσαι συνεπής στην ασυνέπεια. Οι μέρες κυλούν δυσκολεύεσαι να προσαρμοστείς

Τα πρωινά σου εμφανίζεσαι στη δουλειά σαν να πέρασαν δύο τανκς  από πανω σου κι εσύ κατάφερες να επιζήσεις. Μπράβο, κατάφερες να περάσεις στο άλλο άκρο της απόλυτης αποσύνδεσης. Βρίσκεις και δεύτερο λογαριασμό κι όπως πας να ανοίξεις το φως συνειδητοποιείς πως δεν έχεις ρεύμα. Λογικό, αφού ο λογαριασμός του ρεύματος βρίσκεται μέρες τώρα στον καναπέ. Όλα θέλουν μετρό και η κραιπάλη σου επίσης. Καταλαβαίνεις πως πρέπει να είσαι στο ενδιάμεσο, να κρατάς σε μια τάξη στη ζωή σου αλλά και να κάνεις κάτι που σου δίνει χαρά. Πράξη και συνέπεια είναι το μοτίβο σου τώρα. Πιστεύεις ότι με το πρόγραμμα είσαι κυρίαρχος των ευθυνών σου και της ζωή σου. Με το μοτίβο «κάνω ό,τι γουστάρω» για το πρόγραμμά σου θα ανταποδώσεις την ασυνέπειά σου με βία κι επίσης το «ζήσε σαν να μην υπάρχει αύριο» μέχρι και tattoo σκέφτηκες να το κάνεις. Μπορεί και να το έχεις ήδη κάνει. Κι ευτυχώς, η συνείδησή σου σού μιλάει δυνατά και σου λέει πως υπάρχει κι αύριο. Και βρίσκεται στα χέρια σου να το διαμορφώσεις ανάλογα με τις ανάγκες σου με ή χωρίς πρόγραμμα, με ή χωρίς σχέδια.

Ζήσε υπεύθυνα.