Ξεκάθαρα λόγια, σαφή τέλη!

Η σχέση είναι η ύπαρξη κοινών στοιχείων που συνδέουν δύο ανθρώπους. Απ’ τη στιγμή που ήδη αισθάνεσαι ότι δε σε συνδέει τίποτα (πια), τότε διά μαγείας εξαφανίζεται κι η σχέση. Τα «μαζί» μπορούν να γίνουν κάποτε περίπλοκα ασφυκτικά και τότε είναι που κοιτάς την πόρτα εξόδου ψάχνοντας οξυγόνο.

Έχουν πολλές μορφές, μπορεί να ‘ναι φιλικά, ερωτικά, τυπικά και συμβιβασμένα, σχέσεις εξάρτησης ή οικογενειακές. Η μαγική λέξη, όμως, που κρύβεται πίσω από μια σχέση που έχει λόγο ύπαρξης είναι η αγάπη. Τα συναισθήματά σου είναι αυτά που δίνουνε μορφή στη σχέση που επιλέγεις να ‘χεις με ένα πρόσωπο. Και τα συναισθήματα δεν είναι μόνιμα, ούτε δεδομένα.

Μπορεί για καιρό να περνάς καλά, μέχρι που βρίσκεσαι στο στάδιο που νιώθεις ότι η δική σας σχέση έχει πάψει να σε γεμίζει. Δεν υπάρχει ισορροπία, λείπει ο ρομαντισμός, ένας από τους δύο αποδείχθηκε ατακτούλης και κάπως έτσι παίρνεις την απόφαση να ρίξεις τίτλους τέλους. Σου παίρνει χρόνο, το σκέφτεσαι καλά, θρηνείς διακριτικά μέσα σου, σιωπηλά λόγω συνήθειας, μέχρι να το ανακοινώσεις στο άλλο μέλος της σχέσης και μετέπειτα περνάς στο στάδιο της απόλυτης ελευθερίας και λύτρωσης από ό,τι σε ενοχλούσε. Έτσι το είχες στο μυαλό σου, τουλάχιστον.

Κι όσο κι αν ίδρωσαν τα χέρια σου πριν βγει η λέξη «τέλος» απ’ τα χείλη σου, κατάφερες και το έκανες. Βρίσκεσαι στην πολυθρόνα με βλέμμα ενοχικό. Σιωπή. Η απόλυτη σιγή σκορπίστηκε στο δωμάτιο. Τα αφτιά σου πάνε να σπάσουν, μία ελαφριά ταχυπαλμία σου κάνει κολλητή παρέα κι εσείς κοιτάζεστε στα μάτια. Αυτή η αφωνία είναι τόσο έντονη που νιώθεις ότι θα σπάσει το κεφάλι σου. Και γίνεται αυτό που περίμενες. Σηκώνεται, σε παίρνει αγκαλιά και πατάει τα κλάματα. Αρχίζει και σου θυμίζει όλες εκείνες τις ωραίες στιγμές, τις ρομαντικές βόλτες στο πάρκο, τα αστεία που κάνετε μεταξύ σας, μέχρι και τον αρκούδο που είχατε πάρει δώρο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου παίρνει αγκαλιά και κλαίει. Σε παρακαλάει να το ξανασκεφτείς. Και τώρα τι;

Έχει προλάβει μέχρι και το αγαπημένο σου τραγούδι να παίξει στο YouTube και συνεχίζει να σε κοιτάει με νοσταλγία και παράπονο, επιστρατεύοντας όλα εκείνα τα κολπάκια της συναισθηματικής επίκλησης για να πέσεις πάλι στην παγίδα του έρωτα. Ναι, αυτή η υποκριτική ερμηνεία ξεπέρασε μέχρι και την Έλλη Λαμπέτη. Το δικό σου χειροκρότημα, πάντως, το κέρδισε.

Για να ‘ρθει λίγο αργότερα η στιγμή που κάθεστε αγκαλιασμένοι και προτείνεις να κάνετε ένα διάλογο σχετικά με όλα αυτά που σε ενοχλούν που υπάρχουν ή όλα αυτά που δεν υπάρχουν, όλα εκείνα που σας φέρανε στη θέση αυτή του χωρισμού. Δεν είναι κάτι που το ζεις πρώτη φορά. Γνωρίζεις πως η κατάληξη θα είναι ίδια, δηλαδή να συγχωρείς μέχρι και να λυπάσαι, με συνέπεια να μη ρίχνεις τελικά τους τίτλους τέλους που τόσο πολύ προετοίμαζες.

Και συνεχίζεται η σχέση σας, και τα λάθη επαναλαμβάνονται κι απ’ τους δυο σας, και τίποτα ουσιαστικά δεν αλλάζει, μέχρι την επόμενη φορά που θα βρεις τη δύναμη να πεις πάλι «Χωρίζουμε», μέχρι πιθανότατα και πάλι να σε τουμπάρει με αναμνήσεις κι υποσχέσεις. Η μέρα της μαρμότας. Συνεχίζεις γιατί ελπίζεις. Νομίζεις πως είναι τελευταία φορά και πως όλα από ‘δω και πέρα θα ‘ναι μέλι γάλα. Μάταια.

Έχεις καταφέρει να χωρίσετε και να ξανασμίξετε, μέσα σε δύο μήνες, γύρω στις δέκα φορές. Ούτε οι φίλοι σας πια δε σας πιστεύουν. Δε σας παίρνουν στα σοβαρά. Κάθε φορά που ανακοινώνετε τον υποτιθέμενο χωρισμό σας, αυτοί γελάνε. Αυτό από μόνο του κάτι πρέπει να σου λέει. Τι κρύβεται πίσω από αυτό το θέατρο που καταλήγετε να παίζετε;

Πολύ πιθανό ο άλλος να μη σε παίρνει στα σοβαρά. Να σκέφτεσαι πως έχει τον ρόλο του κυρίαρχου στη σχέση σας, πως ξέρει να σε χειρίζεται και κάνει τα πάντα έτσι ώστε να σε χωρίσει όταν εκείνος το θελήσει, κι όχι όταν εσύ το αποφασίσεις. Ίσως, βέβαια, να μη σε παίρνεις ούτε εσύ στα σοβαρά. Να μην ξέρεις τι θες και τι εννοείς. Να λες «τέλος» μονάχα για να ακούσεις «Μείνε».

Ίσως πάλι ο σύντροφός σου να μην παίζει θέατρο. Όντως να αισθάνεται μεγάλη ανασφάλεια στη σκέψη πως θα σε χάσει. Να το πιστεύει όταν σου λέει πως θα πεθάνει μακριά σου. Κανείς, όμως, δεν πέθανε από έρωτα, ενώ πολλοί έζησαν μέσα σε πεθαμένους έρωτες. Μια σχέση, που διαρκώς φλερτάρει με το φινάλε, είναι προβληματική. Ούτε να χωρίσετε δεν μπορείτε. Πόσες φορές ακόμα θα πέσεις στην παγίδα της συναισθηματικής εκμετάλλευσης ή της δικής σου αδυναμίας να κάνεις το επόμενο βήμα;

Σκέψου τι κυριαρχεί μέσα σου, ζύγισέ τα όλα. Ποιο συναίσθημα γεμίζει με καπνό τη σχέση σου; Τι πραγματικά θες εσύ; Πάνω απ’ όλα πρέπει να σκεφτείς τον εαυτό σου. Να κάνεις χαρούμενο εσένα. Δεν είναι εγωισμός, είναι αυτοσυντήρηση. Ίσως βρίσκεις ερωτικό αυτό το πήγαιν’ έλα. Κάποια στιγμή, όμως, θα κουραστείς και θα παραδώσεις όντως ψυχή, αφού θα γίνει μια σχέση ζόμπι, μια σχέση ζωντανή νεκρή.

Σήκω στα πόδια σου και πάρε την απόφασή σου. Τα ξεκάθαρα λόγια είναι πάντα τα πιο ωραία. Να καταφέρεις να κάνεις αυτό που θέλεις χωρίς να πέφτεις σε παγίδες -κι ας τις βάζεις ο ίδιος στον εαυτό σου.