Υπάρχει πιο ερωτική γλώσσα απ’ τα γαλλικά;

Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να βλέπει μια γαλλική ταινία και να παρακολουθεί λάγνα τα χείλη των ηθοποιών καθώς μιλάνε. Αν είχε μελωδία ο έρωτας θα έμοιαζε πολύ μ’ αυτό που έρχεται στα αφτιά σου κάθε φορά που σου μιλάει ένας Γάλλος. Πόσο μάλλον αν αυτός τραγουδάει. Αχ, Christophe, αγαπημένη φωνή, ίσως τα τραγούδια του να τα παρομοίαζες με μικρούς εγκεφαλικούς οργασμούς.

Θα μπορούσες ώρες ατελείωτες να κάθεσαι και να ακούς όλους τους Γάλλους καταραμένους ποιητές, όλους αυτούς τους σκοτεινούς πρωταγωνιστές αυτής της χώρας όπως τον Σαρλ Μπωντλαίρ. Ακόμα και να μην καταλάβαινες λέξη, θα ήσουν αφοσιωμένος σε κάθε συλλαβή που ακούς.

Αρμονία και ρομαντισμός, αυτό χαρακτηρίζει αυτή τη γλώσσα. Τα γαλλικά είναι σαν μια θάλασσα έτοιμη να σε ρουφήξει στον βυθό της, να σε μαγέψει, να σε πάρει μαζί της. Πώς μπορείς να μην αγαπήσεις αυτή την όλο γλύκα λεπτή και προσεγμένη προφορά και παρ’ όλα αυτά και το σκοτάδι σε μια γεμάτη μυστήριο κι ιδιαιτερότητες γλώσσα;

Αν δεν έτυχε ως σήμερα να περιπλανηθείς στα σοκάκια της Μονμάρτρης και να ξεκινήσεις εκεί δειλά μια κουβέντα με έναν περαστικό, ίσως εκείνος να βρήκε εσένα. Να σε πλησίασε διστακτικά μια μέρα ζητώντας σου πληροφορίες για μια οδό με ‘σένα να χαμογελάς στη σκέψη πως ευτυχώς που δεν έκανες κοπάνες από τα μαθήματα των γαλλικών. Γιατί εκείνα τα μαθήματα έγιναν τώρα το εισιτήριό σου για μια καινούργια γνωριμία, για έναν ανεξερεύνητο πολιτισμό.

Ο καλύτερος τρόπος, εξάλλου, να εξασκήσεις μια γλώσσα και να βελτιωθείς πάνω σ’ αυτή θα ‘ναι πάντα η επικοινωνία με έναν ντόπιο. Ιδανικά σε ένα μικρό παριζιάνικο καφέ με ζεστή σοκολάτα, μια συννεφιασμένη αλλά καθόλου μελαγχολική ημέρα. Ατελείωτες συζητήσεις, ενοχικοί μορφασμοί στα μικρά λάθη, χαμένο βλέμμα στον μελωδικό ήχο που βγάζει κάθε συλλαβή, στις ευγενικές καταλήξεις, την απίστευτα ερωτική προφορά. Σαν πρωταγωνιστές σε φιλμ νουάρ.

Κι είναι κι εκείνη η περιέργεια για τα περίφημα γαλλικά φιλιά. Φιλιά γεμάτο πάθος. Όταν τα χείλη σας ενώνονται και χορεύουνε σε έναν ρυθμό έρωτα. Γιατί δεν είναι δύσκολο να ερωτευτείς κάποιον που μιλά γαλλικά ή και τα ίδια τα γαλλικά. Αυτό ήταν, δε θα γυρίσεις ποτέ ξανά στη μητρική σου γλώσσα! Ένα βέλος που σου έχει τρυπήσει την καρδιά και στην κορυφή του έχει μια γαλλική σημαία. Oh mon amour! Αυτός ο έρωτας δε θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χωρίς την επίσκεψή σου στη Γαλλία.

Μία εβδομάδα είναι αρκετή να χάσεις τον εαυτό σου στα περίφημα καλλιτεχνικά στενάκια της, να δοκιμάσεις quiche lorraine, ίσως και τη βασίλισσα όλων των σουπών, τη γνωστή τους κρεμμυδόσουπα. Αλίμονο αν δεν υποκύψεις στον γλυκό πειρασμό μερικών macaron ή αν δεν παραγγείλεις μαζί με τον καφέ σου ένα κρουασάν βουτύρου.

Να πας ύστερα στα πάρκα της, να θαυμάσεις όλους τους αρχιτεκτονικούς θησαυρούς, να βγάλεις φωτογραφίες μπροστά απ’ τον μαγικό πύργο του Άιφελ. Να επισκεφτείς την εθνική τους όπερα, εκεί όπου θα πρωταγωνιστεί η γλώσσα που φτιάχνει από μόνη της μουσική. Γιατί τα γαλλικά ήταν ανέκαθεν μία αρμονική καύλα. Μία γλώσσα ικανή να σε αναστατώνει και να σε ηρεμεί, να σε χαλαρώνει και να σε παρασύρει στο πάθος της, μια γλώσσα σκέτη επανάσταση, γιατί κι αυτή είναι υπόθεση γαλλική, όπως κι ο Διαφωτισμός.

Όσο για το ρομάντζο, τι θα ήταν χωρίς τους Γάλλους; Ένα κίνημα αρχικά λογοτεχνικό και μια κοσμοθεωρία που άνθισε μέσω του Ουγκώ κι άλλων σπουδαίων, για να περάσει στις τέχνες και να δώσει το στίγμα του στην ίδια την άνθηση του έρωτα! Γιατί ο έρωτας και τα γαλλικά θα πηγαίνουν πάντα μαζί, χωρίς καν να το προσπαθούν!