Αν σε φλερτάρει άγνωστος, θα τον περάσεις για τρελό;

Ρομαντισμός. Λουλούδια, κεράκια, ραντεβού και ραβασάκια. Όσο πιο σπάνια γίνονται αυτά, τόσο πιο πολύ τα επιζητάμε και με πίκρα στα χείλη ρωτάμε: «Μα πού έχει πάει τέλος πάντων ο ρομαντισμός;». Υπήρχαν κάποτε οι μέρες που δείχναμε το ενδιαφέρον μας με καντάδες και δέσμες λουλουδιών, και όχι με likes και απαντήσεις στις ιστορίες τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όλοι μας θα θέλαμε, λέμε, να μας φλερτάρουν με τον παλιό, παραδοσιακό old school τρόπο. Αλλά επειδή στη θεωρία είμαστε όλοι καλοί, τι γίνεται στην πράξη;

Το παιχνίδι του φλερτ είναι όντως αρκετά διασκεδαστικό. Σύμφωνα μάλιστα με έρευνες του κυπριακού περιοδικού City, το Μάρτιο του 2017 στο mobile date application «lalemou» αποδείχθηκε πως και οι δεσμευμένοι παίζουν ακόμη το παιχνίδι. Συγκεκριμένα, το 59% των γυναικών που βρίσκονται σε σχέση είναι ανοιχτές στο φλερτ, αλλά μέχρι εκεί! Ενώ, από την αντρική πλευρά, το 38% είναι ανοιχτοί στο φλερτ, και το 75% εξ αυτών φλερτάρουν και ό,τι προκύψει! Και ενώ όλοι απολαμβάνουμε αυτό το παιχνίδι, παραπονιόμαστε πως οι περισσότεροι δεν ξέρουν να φλερτάρουν.

Πολύ συχνά ο τρόπος που προσπαθεί κάποιος να προσεγγίσει ένα άτομο μπορεί να φανεί αστείος ή ακόμη χειρότερα και χυδαίος. «Γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι που να φλερτάρουν με τον παραδοσιακό κλασσικό τρόπο, όπως φλέρταραν παλιά;», αναρωτιόμαστε συνεχώς. Μα για σταθείτε μια στιγμή. Εάν ένα άγνωστο σε εσάς άτομο, χωρίς κανένα κοινό γνωστό, άρχιζε να σας γράφει ποιηματάκια και να σας στέλνει λουλούδια, πώς θα το αντιμετωπίζατε; Θα ανταποδίδατε και θα ήσασταν δεκτικοί απέναντι του/της; Πιο ρεαλιστικό μου ακούγεται το σενάριο στο οποίο τον θεωρείτε τρελό. Και αν έρθει να σας κάνει καντάδα; Ο φόβος για το πού βρήκε το σπίτι σας δε θα δικαιολογηθεί με το: «όποιος νοιάζεται μαθαίνει», αλλά πιθανότατα να λάβετε ακόμα και ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του.

Ο λόγος που αντιδρούμε έτσι είναι καθαρά ψυχολογικός. Αλλιώς θα αλληλεπιδράσουμε με κάποιον σε ένα οικείο περιβάλλον, όπως λόγου χάρη ένα μπαρ που συχνάζουμε ή εντός μιας κοινής παρέας και αλλιώς σε ένα ανοίκειο μας περιβάλλον. Νιώθουμε περισσότερη ασφάλεια όταν υπάρχει η οικειότητα. Μας τρομάζει η ιδέα του άγνωστου, φοβόμαστε να πηγαίνουμε στα τυφλά. Ο κόσμος αλλάζει και όσο περνάει ο καιρός, σταδιακά και ραγδαία, η καχυποψία γίνεται όλο και πιο έντονη. Αδυνατούμε να πιστέψουμε πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι με καθαρά αγνά συναισθήματα που σε προσεγγίζουν μόνο και μόνο γιατί θέλουν να σε γνωρίσουν καλύτερα.

Ζούμε πλέον σε μια εποχή που ο εγωκεντρισμός και το συμφέρον μας ισοπεδώνουν τα πάντα. Ναι, πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί, αλλά όχι και να απορρίπτουμε τους πάντες. Έχουμε φτάσει σε σημείο να μην υπάρχουν πρίγκιπες με άσπρα άλογα πλέον και ούτε Σταχτοπούτες για να ξεχάσουν το γοβάκι τους έξω από τα σκαλιά σας. Εύστοχος ο στίχος των Ονειράμα: « δύσκολος καιρός για πρίγκιπες, σε λάθος εποχή γεννήθηκες»..

Όσοι αρνούνται όμως την ύπαρξη των παραμυθιών και των κεραυνοβόλων αμοιβαίων συναισθημάτων, είναι καταδικασμένοι να ζουν μια ζωή βουτηγμένη στην ρουτίνα και τη μιζέρια. Υπάρχει μαγεία, φυσικά! Δε θα τη δεις με μορφή νεραϊδόσκονης και ιπτάμενων αντικειμένων όμως. Θα τη δεις μέσα σε δύο μάτια και θα την αισθανθείς στην αφή ενός χεριού που θα ακουμπά το δικό σου.