Ζόρισες ποτέ τον εαυτό σου για να ανακαλύψεις τα όριά σου;

Είχα διαβάσει κάπου, κάποτε πως «Αν θέλεις κάτι που ποτέ δεν έχεις, πρέπει να κάνεις πράγματα που ποτέ δεν έκανες». Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω ένα πως η ζωή είναι σαν ένα ακατέργαστο κομμάτι ζυμαριού που το ‘χουμε μπροστά μας ενώ μάγειρες είμαστε εμείς. Αν βάλουμε απλώς το ζυμάρι στο φούρνο, θα έχουμε πάλι κάτι να φάμε, αλλά θα είναι άνοστο, ή τουλάχιστον λιγότερο ωραίο. Στο χέρι μας είναι, λοιπόν, αν θα φτιάξουμε κουλούρι, τσουρέκι και αν θα έχει γέμιση ή όχι. Ας πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και ας δημιουργήσουμε λοιπόν!

Το θέμα είναι να παραμένουμε πιστοί στους στόχους μας και να ζούμε στα όρια, όπως λέει και η Μποφίλιου. Όταν όμως προσπαθείς να ανακαλύψεις τα όριά σου κάτι μαγικό συμβαίνει. Συνειδητοποιείς πως δεν έχεις όρια ή έστω πως είναι πολύ πιο μακριά από εκεί που πίστευες έως τώρα! Στην αρχή όλα φαίνονται δύσκολα, με την εξάσκηση όμως βελτιώνεσαι και γίνονται όλα πιο απλά! Για παράδειγμα, η πρώτη μέρα στο γυμναστήριο μετά από πολύ καιρό μοιάζει Γολγοθάς. Επιστρέφεις στο σπίτι πιασμένος/η και αγανακτισμένος/η. Σκέφτεσαι να τα παρατήσεις -μέγα λάθος. Στο μήνα όμως παρατηρείς αλλαγές στην απόδοση και την αντοχή σου και σταδιακά προσθέτεις και άλλα σετ, και άλλες ασκήσεις! Το ίδιο συμβαίνει και με ένα αγαπημένο μας άθλημα. Σίγουρα παίζει ρόλο αν γεννιέσαι με τις κατάλληλες προδιαγραφές, αλλά και ο Messi χωρίς την κατάλληλη εξάσκηση δε θα ήταν αυτός που γνωρίζουμε σήμερα.

Πέρα από την καταπόνηση του σώματος και την επιμονή σε κάποιο άθλημα, το πιο επώδυνο από όλα -όπως και σε όλες άλλωστε τις καταστάσεις- είναι ο ψυχολογικός τομέας. Όταν βρίσκεσαι σε μια άβολη κατάσταση και ενώ όλα γύρω σου καταρρέουν, εσύ πρέπει να σταθείς βράχος. Να φτάσεις στα όρια σου, να ξεπεράσεις τις αντοχές σου και να αντιμετωπίσεις με ψυχραιμία κάθε δύσκολη κατάσταση.

Έχεις σκεφτεί ποτέ πότε σου γεννήθηκε η ανάγκη να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να ανακαλύψεις τα όρια σου; Συνήθως το κάνουμε σε στιγμές αδυναμίας, όταν θέλουμε να τονώσουμε το ηθικό μας και να ανεβάσουμε την αυτοπεποίθηση μας. Μετά από μια απογοήτευση ή αποτυχία. Ουσιαστικά, ψάχνουμε να βρούμε καταφύγιο στην αγκαλιά κάποιας αγαπημένης ασχολίας είτε απλώς έναν τρόπο διαφυγής από την πραγματικότητα. Πολλές φορές η αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε κάποιες καταστάσεις μας ωθεί στο να τις αποφύγουμε, γι’ αυτό επικεντρωνόμαστε σε κάτι άλλο. Άλλες φορές ο φόβος μας υπερνικά και η ανάγκη να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από το να πληγωθεί ξανά μας παροτρύνει να βελτιώσουμε το χαρακτήρα μας. Δε σου εγγυάται βέβαια κανείς πως θα κερδίσεις. Είναι κάποιες μάχες που αναπόφευκτα τις χάνουμε. Για ένα πράγμα όμως μπορείς να είσαι βέβαιος πως δεν υπάρχουν όρια κι αυτό είναι η δυνατότητα βελτίωσης του ίδιου σου του εαυτού.

Κανείς μας δεν είναι τέλειος. Πάντα θα έχουμε περιθώρια βελτίωσης είτε στο χαρακτήρα είτε σε κάποιο συγκεκριμένο χόμπι. Αυτός ο αγώνας να ξεπεράσεις τον ίδιο σου τον εαυτό είναι μια μάχη που -σε αντίθεση με κάποιες άλλες- μένει ενεργή για πάντα.