Αν δε γύρισες τόσο καιρό αρκεί για να μη γυρίσεις καθόλου

Κάθε σχέση είναι διαφορετική και μοναδική. Ο τρόπος που δύο ανθρώποι δένουν διαφέρει από κάθε άλλη. Είναι λες και δημιουργούν μαζί μια ξεχωριστή οντότητα, όπου το «εγώ» αναμειγνύεται μαζί με το «εσύ» και γεννάει το «εμείς». Είναι όμως κάποια «εμείς» που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν μαζί. Γιατί ακόμη κι αν αρχικά όλα έμοιαζαν ρόδινα (από ενθουσιασμό, συμβιβασμό κτλ), στην πορεία έρχονται να ζυγιστούν οι διαφορές.

Όταν μια σχέση τελειώνει, για τον άλφα ή βήτα λόγο, πάει να πει πως υπήρχε κάποιος προβληματισμός. Υπήρχε κάτι στο «εμείς» σας που δε σε γέμιζε πλήρως.Ένα συναίσθημα μέσα σου σε ώθησε προς αυτή την απόφαση. Από την στιγμή που μπόρεσες να αφήσεις αυτόν τον άνθρωπο να φύγει έστω και για λίγο, σημαίνει πως δεν είναι αυτός που γεμίζει το «εγώ» σου. Γιατί όταν βρεις τον άνθρωπό σου δε θα μπορείς καν να διανοηθείς να περάσεις ούτε μια μέρα μακρυά του.

Εάν μετά από καιρό σκέφτεσαι ακόμη την επανασύνδεση, τότε αυτός είναι ο λόγος για να μη γυρίσεις πίσω κι όχι για να γυρίσεις! Αν το ήθελες πραγματικά, τότε δε θα το σκεφτόσουν καν. Για να υπάρχει αυτός ο προβληματισμός, πάει να πει πως κάτι σε φρενάρει. Αυτό το κάτι, είναι η επιθυμία σου για το ονειρευτό σου «εμείς». Ο φόβος σου, μήπως δεν το συναντήσεις σε επιστρέφει πίσω σε κάτι τελειωμένο γιατί πιστεύεις πως με κόπο και συμβιβασμό θα δημιουργήσεις αυτό που θέλεις. Κάτι τέτοιο δεν παίζει. Η σχέση αυτή θα παραμείνει ίδια όπως την άφησες. Η χημεία μεταξύ δύο ανθρώπων κι η σπίθα μεταξύ τους δεν μπορεί να μεταβληθεί. Είναι σαν να μου λες πως θα προσπαθήσεις να ανάψεις μια σβησμένη φλόγα, με δύο πέτρες, μέσα στην θάλασσα.

Ανεξαρτήτως του ότι η θέληση ενός ανθρώπου μπορεί όντως να επιτύχει πράγματα τα οποία θεωρεί πέρα από τις δυνάμεις του κι ο  εγωισμός του, μπορεί να κρύψει την αλήθεια πίσω από μέτριες δικαιολογίες και καμώματα, για μια ψυχολογική επιβεβαίωση, μια πλάκα της στιγμής, για ένα φόβο. Στο τέλος της μέρας, ένα είναι αυτό από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς. Από τα συναισθήματά του. Μπορείς να τα κρύψεις, να αρνηθείς να τα εκφράσεις, να προσπαθήσεις με νύχια και με δόντια να τα καταπιέσεις, αλλά δεν μπορείς να μην τα αισθάνεσαι. Ακόμη κι αν καταφέρεις να ξεγελάσεις τον κόσμο γύρω σου, δεν μπορείς να κρυφτείς από αυτά που κουβαλάς μέσα σου. Ακόμη κι αν κρατήσεις ό,τι απέμεινε, δε θα καταφέρεις να νιώσεις ευτυχής.

Και πρόσεξε καλά. Πολλές φορές βολεμένοι σε μια ρουτίνα, με την αίσθηση της βεβαιότητας, τείνουμε να ωραιοποιούμε κάποιες καταστάσεις απλά για να τις φέρουμε στα μέτρα μας. Νομίζουμε πως νιώθουμε. Ερωτευόμαστε καταστάσεις, στιγμές, αισθήματα και μ’ αυτόν τον τρόπο ρίχνουμε τον εαυτό μας σε μια πλάνη που δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι. Προσπαθούμε να τον πείσουμε πως είμαστε ερωτευμένοι με τον άνθρωπο που βρισκόταν μαζί μας σ’ αυτές τις τρυφερές στιγμές– από ανάγκη να τις βιώσουμε ξανά- ενώ στην πραγματικότητα είμαστε ερωτευμένοι με τις ίδιες τις στιγμές. Δεν είναι έρωτας αυτό μωρό μου, είναι ρουτίνα. Γιατί αν ήταν έρωτας, δε θα υπήρχαν δεύτερες σκέψεις.

Ακόμη, αν λυπάσαι το άτομο που έχεις απέναντί σου και γι’ αυτό του χαρίζεις μια δεύτερη ευκαιρία, τότε πας πίσω για τους λάθος λόγους. Αυτό που προσπαθείς να αποφύγεις, δηλαδή τον να κοροϊδέψεις και να κοροϊδευτείς, το πράττεις άθελά σου. Γιατί αν πραγματικά ενδιαφερόσουν για τη δική του ευτυχία δε θα πίεζες τελειωμένες καταστάσεις. Αν όντως θέλεις να δεις ευτυχισμένο αυτό το άτομο τότε άσ’ το να βρει κάποιον που θα είναι σίγουρος γι’ αυτό. Γιατί εσύ δεν είσαι το «εσύ» του. Και το «εσύ» σου σε περιμένει.

Επιπλέον, είναι άδικο να κρατάς τον εαυτό σου πίσω και να του στερείς την πραγματική ευτυχία από φόβο πως ίσως δε συναντήσεις κάτι άλλο. Πρέπει να μάθεις να μην αναλώνεσαι.  Μη σου επιτρέπεις κάτι που δε σε κάνει να πετάς στα σύννεφα και να ερωτεύεσαι κάθε φορά που το αντικρίζεις. Άσε  τις παλιές σχέσεις να σε διδάξουν και κάνε τις σύμβουλό σου για το μέλλον, χωρίς να σε φοβίζει η αβεβαιότητά του. Μην προσπαθείς να κρατηθείς από το παρελθόν σου ωσάν να είναι καταφύγιο γιατί έτσι είναι σαν να παραιτείσαι από τη μάχη και το μέλλον σου σε χρειάζεται. Εξάλλου, δεν είναι έρωτας αυτό, είναι ρουτίνα.