Δίνεις το τελευταίο μάθημα και επιτέλους νιώθεις ελεύθερος

Τέσσερις τοίχοι. Στοίβες από φυλλάδια και βιβλία σκόρπια γύρω σου. Η εικόνα γνώριμη και εξαντλητική. Σταγόνες καφέ χρωματίζουν συχνά τις σημειώσεις σου, τις οποίες άθελά σου μπορεί να κάνεις και μαξιλάρι άμα σε πάρει ο ύπνος διαβάζοντας -συμβάν καθόλου σπάνιο. Μιας και μιλάμε για καφέ, τι θα κάναμε χωρίς αυτόν; Ειδικά την περίοδο της εξεταστικής παίρνει προαγωγή, αφού γίνεται πλέον απαραίτητος. Ο τελευταίος μας σύμμαχος στο ταξίδι αυτό. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε περάσει την αγχωτική περίοδο της εξεταστικής. Είναι η φάση που το στρες χτυπάει κόκκινο, ενώ το μυαλό μας στην πιο ακατάλληλη περίοδο αποφασίζει να μην παίρνει στροφές. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τα τελευταία μαθήματα.

Μόνη μας διέξοδος το καφεδάκι με τους συμφοιτητές. Το πλάνο ήταν να βγούμε για διάβασμα, αλλά ντροπή δεν είναι να μη ρωτήσουμε τι κάνουν; Μετά πρέπει να παραπονεθεί τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο ο καθένας για την ύλη, για τον στραβό καθηγητή με τις παράλογες απαιτήσεις, για την αϋπνία και τα δωδεκάωρα διαβάσματος ή τη βαρεμάρα -αλλιώς τι σόι φοιτητές θα ήμασταν; Αυτό που έχουμε κοινό είναι ο στόχος που δεν είναι άλλος απ’ το να περάσουμε. Μας κρατάει δεμένους ένα κοινό όνειρο, οι διακοπές. Γι΄αυτό όταν κουραζόμαστε, τη στιγμή που το μυαλό μας αφαιρείται, ξεκινάμε να κάνουμε μικρά ταξιδάκια στο παρελθόν και το μέλλον. Για να ξεφύγουμε από αυτό που δε θέλουμε, απ’ το παρόν! Και θυμόμαστε κάτι ξεχασμένα καλοκαίρια και άλλα τόσα που θα θέλαμε να ζήσουμε.

Στο τέλος κάθε εξέτασης αισθανόμαστε ένα βάρος να εγκαταλείπει το σώμα μας, παίρνουμε μια βαθιά ανάσα που μας φέρνει όλο και πιο κοντά στο όνειρό μας. Όσο περισσότερο αυξάνεται ο αριθμός των περασμένων μαθημάτων τόσο μεγαλώνει κι η ανυπομονησία κι η χαρά μας. Αντίστοιχα όσο μειώνονται τα χρωστούμενα μαθήματα, και η κλεψύδρα που μετράει το χρόνο για το πτυχίο οδεύει προς το τέλος της.

Μέχρι που έρχεται η ώρα για το τελευταίο μάθημα. Με ανάμεικτα συναισθήματα μπαίνουμε στην αίθουσα πριν την εξέταση σιγοτραγουδώντας για παρηγοριά το «σε μια ώρα θα έχουν όλα τελειώσει». Το στιλό ιδρώνει από το χέρι μας περισσότερο πριν την παράδοση των γραπτών παρά μετά. Είναι πλέον γεγονός. Τελευταία προειδοποίηση πως ο χρόνος τελειώνει. Κάτω τα στιλό. «Ότι και να έγινε, τουλάχιστον τελείωσε», σκεφτόμαστε και βγαίνουμε έξω από την αίθουσα σαν νικητές σε reality show! Οι διάδρομοι γεμάτοι με φοιτητές που συζητάνε για τα θέματα και τις λύσεις, αλλά εσύ δεν αντέχεις να τα σκέφτεσαι άλλο αυτά. Ο κύβος ερρίφθη. Η ανυπομονησία σου να αρχίσεις ξέγνοιαστος τις διακοπές σου δεν επιτρέπει στο άγχος και τις δεύτερες σκέψεις να κερδίσουν έδαφος. Την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια, αποφεύγοντας τις συζητήσεις επί του θέματος. Επόμενο βήμα; Να πάρεις τηλέφωνο ή να στείλεις μήνυμα στα κολλητάρια προετοιμάζοντας τους πως τα καλύτερα τώρα αρχίζουν!

Ένα τρομερό αίσθημα απελευθέρωσης διακατέχει όλο μας το κορμί όταν πλέον ξέρουμε πως η εξεταστική έχει τελειώσει. Επιτέλους, θα έχουμε άπλετο χρόνο να κάνουμε όσα αγαπάμε χωρίς καμία πίεση. Και το σημαντικότερο; Χωρίς κανένα ξυπνητήρι! Γιατί ναι μεν θέλουμε να το ρίξουμε στα μπαράκια και τις παρέες, αλλά πρώτα μας καλεί ο Μορφέας στην αγκαλιά του. Ένας δωδεκάωρος ύπνος επιβάλλεται νομίζω -μην καταρρεύσουμε κιόλας!