Με τη ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας, δεν έγιναν μόνο οι μηχανές και οι ηλεκτρικές συσκευές αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας αλλά και τα μέσα μαζικής δικτύωσης επίσης –ή αλλιώς τα social media. Όλα αυτά τα νέα trends, τα likes και οι αναρτήσεις ενδεχομένως μετατρέπουν σιγά-σιγά και πονηρά εμάς τους ίδιους σε μηχανές. Είναι φυσικά και κάποιοι που κάνουν περισσότερη χρήση από τους άλλους, οι πιο ενεργοί των social media. Αυτοί, ανεβάζουν συνεχώς stories ή posts και όταν το κάνουν κρίνονται είτε λαμβάνοντας θετικά σχόλια είτε αρνητικά. Θα έλεγε κανείς πως οι συγκεκριμένοι ζουν και για τα δύο.
Γενικότερα, ο κάθε άνθρωπος τρέφει λίγο-πολύ κάποια εγωκεντρικά χαρακτηριστικά, τα οποία αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο για την οντογενετική του εξέλιξη. Το να έχουμε αυτοπεποίθηση και να πιστεύουμε στις δυνατότητες μας, μας δίνει ένα κίνητρο να κυνηγήσουμε την ιδεατή σ’ εμάς ζωή. Η αγάπη για τον εαυτό μας είναι απαραίτητη, μα χωρίς υπερβολές. Στο προφίλ των ανθρώπων που αναφέρθηκαν παραπάνω, παρουσιάζονται πολλοί χαρακτηρισμοί ακόμα και αυτός του ναρκισσιστή, μα οι συγκεκριμένοι απέχουν πολύ από αυτόν τον τύπο ανθρώπων.
Σίγουρα θα τους έχεις παρατηρήσει. Είναι αυτοί όπου δεν περνάει μέρα που δε θα δεις story τους σε κάποια εφαρμογή. Είναι αυτοί που ίσως φαίνονται απελπισμένοι. «Αναζητούν προσοχή» θα βιαστεί να πει ο κόσμος «Πάλι θέλει να του/της δώσουν λίγη σημασία». Και μεταξύ μας, θα μπορούσαν να επιζητούν επιβεβαίωση, όπως τους κατηγορούν. Σε έναν εικονικό κόσμο, όπου μας έμαθαν πως τα συναισθήματά μας είναι ντροπή και αδυναμία, ακυρώνοντας το γεγονός ότι αποτελούν στοιχείο ανθρωπιάς -όσης μας έμεινε-, μάθαμε να καλλιεργούμε ανασφάλειες. Έχουμε την ψυχολογική ανάγκη να είμαστε αποδεκτοί και αρεστοί στους γύρω μας.
Αυτή η φυσική ανάγκη του ανθρώπου σε συνδυασμό με την εξέλιξη των social media, δημιουργεί στον κόσμο την ψευδαίσθηση πως όσο πιο πολλούς «ακόλουθους» έχουν στον διαδικτυακό κόσμο, τόσο πιο αποδεκτοί γίνονται κοινωνικά. Κάτι που ενδεχομένως με τον καιρό γίνεται εμμονή. Και όλο και περισσότερες αναρτήσεις ανεβάζουν προκειμένου να προσελκύσουν ακόμη περισσότερους ακόλουθους.
Μα, για σταθείτε μια στιγμή. Έχετε ποτέ συλλογιστεί πως δεν είναι όλοι έτσι; Δε λειτουργούμε όλοι με το ίδιο σκεπτικό. Τι κι αν αυτοί οι ενεργοί των social media δεν επιζητούν επιβεβαίωση αποδοχής αλλά ψάχνουν μια συγκεκριμένη ανταπόκριση; Από έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, από τον αγαπημένο τους άνθρωπο;
Πολλές φορές, κρατάμε μέσα μας βαθιά -και συνήθως κρυφά- κάποιες ελπίδες. Κάνουμε την παρουσία μας στα social αισθητή με κάθε τρόπο, ώστε να μας δει εκείνο το ένα πρόσωπο. Ονειροπολούμε και φανταζόμαστε πως αυτό το μεγάλο μας απωθημένο μας σκέφτεται έστω και λίγο αφού πετύχει έστω και τυχαία κάποια από τις αναρτήσεις μας. Έτσι, αυτή η έντονη επιθυμία μας να έρθουμε σε επαφή μας αναγκάζει κατά κάποιο τρόπο να είμαστε πιο ενεργοί, έτσι ώστε να του τραβήξουμε την προσοχή. Θα το καταλάβετε αυτό όταν βρεθείτε σε κάποια ανάλογη θέση και θα το συνειδητοποιήσετε όταν κάνετε τον εξής συλλογισμό «Αυτό εδώ θα του/της άρεσε, ας το ανεβάσω». Στην πραγματικότητα δε μας απασχολεί καθόλου για όλους τους άλλους, αντιθέτως θυμώνουμε κάθε φορά που κάποιος αντιδράει στα συγκεκριμένα post, μας ενοχλεί που δεν είναι το δικό του όνομα στην αρχική μας.
Μ’ έναν παράδοξο τρόπο όπως αυτόν, προσπαθείς να περάσεις σε ένα συγκεκριμένο άτομο κάποια μηνύματα. Θέλεις να του δείξεις όσα αδυνατείς να πεις, γιατί φοβάσαι ότι θα σε πληγώσει η άμεση απάντησή του. Θέλεις να πεις τόσα πολλά μα τελικά τα κρατάς για τον εαυτό σου. Οι λόγοι πολλοί, μα στην τελική μην μπερδεύεται αυτόν τον τρόπο προσέγγισης με την ανάγκη για αυτοπροβολή.
Σκεφτείτε λοιπόν λίγο παραπάνω μόλις δείξετε με το δάχτυλο αυτούς που «είναι κολλημένοι με τα σόσιαλ».
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Εφρεμίδη