Μη βιαστείς να δηλώσεις πως δεν είσαι σε φάση

Ωραίο πράγμα να ‘σαι εξηγημένος άνθρωπος. Λίγοι έχουν αυτό το ήθος και το πλεονέκτημα να ‘ναι ευθείς κι ειλικρινείς. Πώς, όμως, αυτή η απολυτότητα είναι δυνατόν να επηρεάσει τον έρωτα; Αλήθεια, το σκεφτήκατε ποτέ;

Κάθε φορά που κάνουμε μια νέα γνωριμία, οι άμυνές μας κτυπούν κόκκινο, σαν τις σειρήνες ενός μαγαζιού που κτυπάνε για εκκένωση. Κι αν αυτή η δελεαστική παρουσία δε μας προσφέρει τη φλόγα του έρωτα που επιζητούμε, αλλά επιφέρει μια καταστροφική πυρκαγιά; Μετά από τόσες φορές που τον αφήσαμε να καταστρέψει τις σοδειές μας, θα μπορούσε να αποκαλεστεί κι εμπρησμός, αν του επιτρέπαμε να το κάνει ξανά. Και κάπως έτσι μετατρεπόμαστε σε επιφυλακτικούς πυροσβέστες. Πάντα σε ετοιμότητα να σβήσουμε κάθε φωτιά, προτού εξαπλωθεί και πάρει μεγάλες διαστάσεις.

Είναι, όμως, δίκαιο για έναν άνθρωπο να ζει σε ψευδαισθήσεις; Λέμε συνεχώς στον εαυτό μας πως πρέπει να ‘ναι ξεκάθαρος εξαρχής. Κι όντως, δεν είναι καθόλου ωραίο και σίγουρα δε μας τιμά να δίνουμε ελπίδες σε κάποιον, αν δεν έχουμε σκοπό να το δούμε σοβαρά μαζί του. Είναι ανήθικο να αφήνεις τον άλλο να ονειρεύεται ραντεβού και μέλλον, ενώ εσύ σκέφτεσαι μόνο επιφανειακή καλοπέραση και ξενύχτια, χωρίς δεσμεύσεις και πιθανότητες εξέλιξης. Ωστόσο, γιατί δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να ανοιχτεί, να δεθεί με κάποιο νέο πρόσωπο; Είναι μήπως ο φόβος, η απογοήτευση ενός πονεμένου –αλλά όχι ξεχασμένου– χωρισμού; Όλος αυτός ο δειλός κι ανασφαλής κυνισμός μας είναι που σκοτώνει τον έρωτα και τον ρομαντισμό!

Μη βιαστείς να κρίνεις και να ξεκαθαρίσεις κάποιες καταστάσεις, αν δε δώσεις πρώτα λίγο χρόνο. Λίγο χρόνο στον εαυτό σου προπάντων, ώστε να εξερευνήσει αυτό το άτομο αλλά κυρίως τις δικές σου επιθυμίες. Δεν μπορείς να απορρίπτεις και να απομακρύνεις κάποιον απλώς επειδή κάποιος άλλος στο παρελθόν δε σου φέρθηκε σωστά. Κι αν είσαι από τα άτομα που υποστηρίζουν αυθαίρετες γενικεύσεις δηλώνοντας πως «όλοι είναι ίδιοι», κάνεις μεγάλο λάθος! Το κάθε άτομο είναι μοναδικό με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Άσε λοιπόν τον κόμπο χαλαρό, ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως αυτό που αναζητάς να βρίσκεται μπροστά σου. Δε θα ήταν άδικο να το διώξεις τόσο βιαστικά;

Είναι φυσικό να περάσεις κάποτε απ’ τη φάση του «Δε θέλω δεσμεύσεις, θέλω το κεφάλι μου ήσυχο». Όλοι έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο. Όταν, όμως, σε κάθε σου νέα γνωριμία είσαι τόσο κάθετος πως δε θες κάτι παραπάνω, αυτόματα πατάς ένα απότομο φρενάρισμα. Ένα φρενάρισμα που σου απαγορεύει να κατευθυνθείς προς τον δρόμο μιας πιθανής ευτυχίας. Δε δίνεις χρόνο κι εφόδια στον έρωτα να ανθίσει. Κι αν, τελικά, μετανιώσεις για τη δική σου απόφαση, τότε ίσως να ‘ναι πολύ αργά. Άσε, λοιπόν, αυτό το ξανθό αγγελάκι να σου ρίξει το τόξο του, ξέρει τι κάνει. Μη φοβάσαι. Ναι, πονάει λίγο, αλλά ο έρωτας είναι σαν το εμβόλιο, ένα τσιμπηματάκι ο πόνος μπροστά στη χαρά που μπορεί να σου προσφέρει.

Μπορείς, όμως, να αντιμετωπίσεις κατάματα τους λόγους που σε οδήγησαν εδώ; Διώξε για λίγο τους προβληματισμούς, τους φόβους και τις ανασφάλειές σου. Επίτρεψε στο αγγελάκι να σου χαρίσει φτερά. Άσε τον έρωτα να σε πλησιάσει. Σε προκαλώ. Αγάπα. Μπορείς;